Ο θρυλικός σκηνοθέτης Κουέντιν Ταραντίνο αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους και πιο αναγνωρίσιμους κινηματογραφιστές της εποχής μας. Ήδη έχει δώσει στο κοινό εννέα εξαιρετικές ταινίες και η αναμονή για την έκτη και τελευταία του ταινία ήταν ανυπομονητική. Ήταν αυτός ο λόγος που η είδηση ότι ο Ταραντίνο επιτέλους θα ήθελε να αποσυρθεί μετά την δέκατη ταινία του, έφερε μίa αναμενόμενη αναστάτωση στον κινηματογραφικό κόσμο.
Ο «κανόνας των 10 ταινιών» του Ταραντίνο είναι κάτι που συζητιέται εδώ και πολύ καιρό. Σύμφωνα με αυτόν τον κανόνα, ο διάσημος σκηνοθέτης σχεδίασε να αποσυρθεί μετά την ολοκλήρωση της δέκατης ταινίας του, ή όταν θα συμπλήρωνε τα 60 του χρόνια. Έχοντας στο νου την ακεραιότητα του έργου του, ο Ταραντίνο ήθελε να τηρήσει αυτόν τον όρκο και να φύγει από την κινηματογραφική σκηνή στο απόγειο της καριέρας του. Ωστόσο, το ερώτημα που προκύπτει είναι αν αυτός ο κανόνας είναι πράγματι απαραίτητος ή μήπως αποδεικνύεται ανούσιος και περιοριστικός για έναν τόσο ταλαντούχο καλλιτέχνη.
Στο παρελθόν, ο Ταραντίνο έχει εκφράσει την άποψη ότι οι σκηνοθέτες δεν γίνονται καλύτεροι με την πάροδο του χρόνου, αναφέροντας ότι οι χειρότερες ταινίες στη φιλμογραφία ενός σκηνοθέτη συνήθως είναι αυτές που βρίσκονται στο τέλος της καριέρας του. Αυτή η προοπτική, ωστόσο, δεν είναι καταλληλη για όλους τους δημιουργούς του κινηματογράφου. Υπάρχουν πολλοί σκηνοθέτες που αντίθετα, καταφέρνουν να προσφέρουν τις καλύτερες τους δουλειές στο τέλος της καριέρας τους, αφήνοντας μια εντυπωσιακή κληρονομιά στον κινηματογράφο. Μεγάλα ονόματα όπως ο Μάρτιν Σκορσέζε, ο Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο Hayao Miyazaki και ο David Lynch αποτελούν μόνο μερικά από τα παραδείγματα αυτόν τον κανόνα.
Πράγματι, ο ίδιος ο Ταραντίνο αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα της ανυπακοής σε αυτόν το κανόνα. Το “Once Upon a Time… in Hollywood” του 2019 αποδείχθηκε μια αξέχαστη κινηματογραφική στιγμή και μία από τις πιο επιτυχημένες και πλήρεις ταινίες που έχει δημιουργήσει ποτέ. Επίσης, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο Ταραντίνο ξεκίνησε να σκηνοθετεί ταινίες σε νεαρή ηλικία και οδήγησε τον κόσμο σε έργα που θα μνημονεύονται για πάντα όπως το “Pulp Fiction” και το “Reservoir Dogs”. Η καριέρα του υπήρξε συνεπής και συνεχής, ακόμη και σε μεγαλύτερη ηλικία, αποδεικνύοντας ότι η ηλικία δεν επιδρά απαραιτήτως στην δημιουργική έμπνευση ενός καλλιτέχνη.
Συνοψίζοντας, είναι σαφές ότι ο κανόνας των “10 ταινιών” του Ταραντίνο είναι ένας περιοριστικός και μάλλον άνουσος κανόνας. Δεν παύει να ισχύει ότι ο καθένας καλλιτέχνης έχει τις δικές του προτεραιότητες και στόχους, αλλά περιορίζοντας τον εαυτό του σε αυστηρά όρια, ο Ταραντίνο μπορεί να χάσει την ευκαιρία να μας προσφέρει ακόμη περισσότερα αριστουργήματα. Στο τέλος, το κοινό του αλλά και ο ίδιος θα ωφεληθούν από τη συνέχιση της δημιουργικής του πορείας, ανεξαρτήτου κανόνων και περιορισμών. Ας επιτρέψουμε στον Ταραντίνο να συνεχίσει να μας εκπλήσσει και να μας διασκεδάζει με τον μοναδικό τρόπο που μόνο εκείνος γνωρίζει.
