Κατά την προ-εφηβεία και την εφηβεία, οι σχέσεις μεταξύ γονιών και παιδιών υπόκεινται σε αλλαγές. Ενώ μπορεί να υπάρχουν δυσκολίες και προκλήσεις στην καθημερινότητα της ανατροφής, η σχέση ανάμεσα στους γονείς και τα παιδιά τους είναι γενικά αρμονική.
Καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν και εισέρχονται στην εφηβεία, αρχίζουν να αμφισβητούν τα όρια που τους έχουν τεθεί και να θέλουν να κάνουν τα δικά τους. Αυτή η αμφισβήτηση είναι φυσιολογική και υγιής μέρος της εφηβείας.
Ωστόσο, συχνά οι γονείς δεν προσαρμόζονται σε αυτήν τη νέα φάση της ζωής του παιδιού τους. Συνεχίζουν να επιβάλλουν τα ίδια όρια και να δίνουν οδηγίες, παρότι ο έφηβος χρειάζεται καθοδήγηση και προπόνηση. Συνεπώς, είναι αναγκαίο να αλλάξουν τον τρόπο που αντιμετωπίζουν τη γονεϊκότητα.
Αντί να δίνουν αυστηρές οδηγίες, οι γονείς πρέπει να προσφέρουν περισσότερες επιλογές και να καθοδηγούν το έφηβο παιδί τους. Είναι σημαντικό να τον εκπαιδεύουν και να τον ενθαρρύνουν να αναπτύξει τις δικές του αποφάσεις και ικανότητες, ενώ παράλληλα τους παρέχουν την απαραίτητη καθοδήγηση για να αντιμετωπίσει τις προκλήσεις της εφηβείας.
Επιτρέποντας στο έφηβο παιδί να αναπτύξει τη δική του ταυτότητα και να πάρει αποφάσεις με βάση τις δικές του επιθυμίες και αναγκαιότητες, οι γονείς βοηθούν στην επαναφορά της ισορροπίας στις σχέσεις με τα παιδιά τους κατά τη διάρκεια της εφηβείας.
