Η ιστορία του «Παρδαλού Αυλητή» έχει κατακτήσει τις καρδιές και τη φαντασία μας εδώ και αιώνες. Ένας γερμανικός μύθος που έχει μεταδοθεί από γενιά σε γενιά και μας έχει ταξιδέψει σε υπέροχους μουσικούς κόσμους. Όμως, πέρα από τις γνωστές παραλλαγές του μύθου, θα σας αφηγηθώ μια πιο μοναδική εκδοχή.
Σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Γερμανίας, το Χάμελιν, ζούσε ένας άγνωστος μουσικός με παρδαλά ρούχα. Οι νότες που αναπνέει αποτελούσαν τον αέρα που ζωντανεύει τις καρδιές και περνά συναισθήματα σε κάθε όντως και αεικίνητη ψυχή. Η φήμη για τα μαγικά συναισθήματα που προκαλούσε μόνο με το φλάουτο του είχε φτάσει και στα αυτιά των κατοίκων του Χάμελιν.
Η ζωή στο Χάμελιν άρχισε να αναταράσσεται όταν μια αφόρητη πλημμύρα από ποντίκια κατέκλυσε τους δρόμους και τα σπίτια της πόλης. Ο δήμαρχος, πιεσμένος από τους απελπισμένους κατοίκους, έδωσε μια παράξενη υπόσχεση: αν κάποιος μουσικός μπορούσε να εξαφανίσει την πληγή των ποντικιών, θα του προσέφερε μια μεγάλη αμοιβή.
Ο άγνωστος μουσικός με τα παρδαλά ρούχα δέχτηκε την πρόκληση και με το φλάουτο του άρχισε να παίζει μελωδίες τόσο αισθησιακές και πανέμορφες που τα ποντίκια μαγνήτισαν αμέσως και τον ακολούθησαν σε μια μοναδική πορεία προς τον ποταμό. Εκεί, με μια μαγική κίνηση, τα πνίγηκε όλα και άφησε την πόλη απαλλαγμένη από τον εφιάλτη των ποντικιών.
Ωστόσο, η υποσχεθείσα αμοιβή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ από τον δήμαρχο. Αισθανόμενος την αδικία, ο μυστηριώδης μουσικός χρησιμοποίησε την μαγική του δύναμη και τυλίχθηκε με μια αόρατη αύρα που κάνει κάθε ψυχή να παραδοθεί στα χέρια του. Πήρε τα παιδιά του χωριού και τα οδήγησε σε ένα μυστηριώδες μέρος, υπό την ελπίδα ότι ο δήμαρχος θα εκπληρώσει την υπόσχεσή του.
Από αυτήν τη στιγμή και μετά, ο μύθος παίρνει πολλές διαφορετικές μορφές. Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι ο δήμαρχος πλήρωσε την αμοιβή και ο μουσικός απελευθέρωσε τα παιδιά, ενώ άλλοι πιστεύουν ότι κανένας δεν ξαναείδε ποτέ τα παιδιά.
Αυτός ο μύθος έχει εμπνεύσει πολλούς μουσικούς, δημιουργώντας έργα που μας ταξιδεύουν σε άλλες διαστάσεις. Τραγούδια όπως το “Pied Piper” των Jethro Tull, το “Stairway to Heaven” των Led Zeppelin και το “The Piper” των ABBA αποτελούν μόνο μερικά από τα παραδείγματα. Επίσης, τα έργα όπερας και κοντσέρτο όπως το “Der Rattenfänger von Hameln” του Βίκτορ Νέσλερ και το “Pied Piper Fantasy” του Τζον Κοριλιάνο, αναδεικνύουν τη μοναδικότητα του μύθου μέσα από τη λόγια μουσική.
Ο μύθος του Παρδαλού Αυλητή παραμένει ζωντανός και γιορτάζεται ως η “Ημέρα του Ποντικοπιάστη” στις 22 Ιουλίου σε αγγλόφωνες χώρες και στις 26 Ιουνίου στο Χάμελιν της Γερμανίας. Η απόκλιση στις ημερομηνίες εξηγείται από το γεγονός ότι οι αδελφοί Γκριμ θέσπισαν την 26η Ιουνίου ως ημερομηνία του συμβάντος, ενώ ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ στο ποίημά του αναφέρει την 22α Ιουλίου.
Ας συνεχίσουμε να απολαμβάνουμε αυτήν την εκπληκτική ιστορία και τις μουσικές που έχει εμπνεύσει, παραμένοντας πιστοί στη μαγεία του Παρδαλού Αυλητή.
