Ήρθε η στιγμή να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα: το να «ανακυκλώνουμε» πλαστικό είναι μια κίνηση χωρίς νόημα. Το πλαστικό δεν είναι ανακυκλώσιμο υλικό, και αν θέλουμε να γιορτάσουμε την Ημέρα της Γης, πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτήν την αλήθεια. Σύμφωνα με μια δημοσίευση της Washington Post από τη συγγραφέα Eve O. Schaub, “αυτή η πληροφορία φαίνεται αντιφατική. Έχουμε ακούσει εδώ και δεκαετίες ότι η απάντηση στην κρίση των πλαστικών αποβλήτων είναι η ανακύκλωση: ας βελτιώσουμε την ταξινόμηση, ας αναπτύξουμε καινοτόμες τεχνολογίες, ας κάνουμε πιο αποτελεσματικό πλύσιμο και στέγνωμα των πλαστικών μας. Όλα αυτά είναι απλώς μια απάτη που μας καθησυχάζει και μας αποσπά την προσοχή από την αλήθεια: η ανακύκλωση του πλαστικού είναι ένας μύθος”.
Οπως εξηγεί η Schaub, το πλαστικό δεν μπορεί να ανακυκλωθεί εύκολα και αποτελεσματικά σε νέα προϊόντα. Οι διαδικασίες ανακύκλωσης είναι δαπανηρές, απαιτούν πολλή ενέργεια και είναι επιβλαβείς για το περιβάλλον. Επιπλέον, η ανακύκλωση πλαστικού απαιτεί τη χρήση μεγάλης ποσότητας νεοπαραγόμενου πλαστικού, περίπου 70%, για να παραχθεί ένα νέο πλαστικό προϊόν. Αναμένεται, λοιπόν, ότι μόνο περίπου το 5% του πλαστικού πραγματικά ανακυκλώνεται, και αυτό μάλιστα σε χαμηλότερη ποιότητα.
Σε αντίθεση με το πλαστικό, το χαρτί και το χαρτόνι ανακυκλώνονται σε ποσοστό 68%. Αυτό αποδεικνύει ότι η προσπάθεια ανακύκλωσης πλαστικού τα τελευταία χρόνια αποτελεί μια καθαρή αποτυχία. Είναι καιρός να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια και να παύσουμε να υποστηρίζουμε την ανακύκλωση πλαστικών υλικών.
Διάφοροι περιβαλλοντολόγοι θα αμφισβητήσουν αυτήν την άποψη. Ορθώς μπορούν να υποστηρίξουν ότι κάποια πλαστικά, όπως αυτά με κωδικό αναγνώρισης ρητίνης 1 ή 2, έχουν υψηλότερο ποσοστό ανακύκλωσης, περίπου 30%. Ωστόσο, οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν ότι το πλαστικό αποτελείται από ορυκτά καύσιμα και τοξικές χημικές ουσίες. Το πλαστικό είναι μια σύνθετη ουσία που αποτελείται από εκατοντάδες χημικές ενώσεις, πολλές από τις οποίες δεν έχουν γίνει ποτέ ελέγχους για τις επιπτώσεις τους στην ανθρώπινη υγεία.
Έτσι, ακόμα κι αν βελτιώσουμε την ανακύκλωση πλαστικού, δεν πρέπει να το επιδιώκουμε. Η διαδικασία ανακύκλωσης δημιουργεί έναν τοξικό μείγμα που περιλαμβάνει “μη σκόπιμα προστιθέμενες ουσίες”. Αυτό σημαίνει ότι εμφανίζονται νέες χημικές ουσίες που δεν αναμένονταν. Μια πρόσφατη μελέτη ανακάλυψε ότι τα ανακυκλωμένα πλαστικά περιέχουν “άγνωστο αριθμό χημικών ενώσεων σε άγνωστες συγκεντρώσεις”. Απλά δεν είναι ασφαλές να έχουμε το φαγητό μας τυλιγμένο σε ανακυκλωμένο πλαστικό μυστηρίου.
Ακόμα πιο ανησυχητικό είναι το φαινόμενο των μικροπλαστικών. Τα πολυμερή του πλαστικού δεν διασπώνται ποτέ, αλλά διασπάνται σε ολοένα μικρότερα κομμάτια, φτάνοντας ακόμη και σε μικρο-και νανο-διαστάσεις. Αυτά τα μικροκομμάτια είναι επικίνδυνα, καθώς τρώγονται και αναπνέονται από εμάς. Έχουν ανακαλυφθεί μικροπλαστικά στους πνεύμονες, στο αίμα και στο μητρικό γάλα, καθώς και στα αναπτυσσόμενα έμβρυα. Τοξικές ουσίες και μικροπλαστικά έχουν βρεθεί ακόμα και σε σπέρμα, όρχεις και εγκέφαλο. Οι επιπτώσεις του πλαστικού στο σώμα μας δεν έχουν ακόμη γίνει πλήρως γνωστές, αλλά έχουν αποδειχθεί αρνητικές. Μια πρόσφατη μελέτη συνδέει την έκθεση σε πλαστικά με πρόωρο τοκετό, παχυσαρκία, καρδιακές παθήσεις και καρκίνο. Το κόστος της υγειονομικής περίθαλψης για την αντιμετώπιση αυτών των προβλημάτων αυξήθηκε σε 249 δισεκατομμύρια δολάρια μόνο το 2018. Το ανθρώπινο σώμα έχει μετατραπεί σε ένα κάδο απορριμμάτων για την κατανάλωση πλαστικού.
Η απάντηση σε αυτήν την κατάσταση είναι απλή: αντιμετωπίστε το πλαστικό ως τοξικό απόβλητο και απομακρύνετέ το από το περιβάλλον. Αυτή τη στιγμή, ο πιο κατάλληλος τόπος για να το απορρίψουμε είναι ο χώρος όπου μπορεί να προκαλέσει την λιγότερη ζημιά στον άνθρωπο. Όταν φτάσει η κατανόηση της αληθινής κατάστασης, θα πρέπει να εργαστούμε για να μειώσουμε δραστικά τη χρήση πλαστικού.
