Με ένα λαμπερό καστ, που περιλαμβάνει την εξαιρετική Μαρία Σάττι και ένα εντυπωσιακό θίασο από ηθοποιούς και χορευτές, η Μαριάννα Κάλμπαρη, καλλιτεχνική διευθύντρια του θεάτρου Τέχνης, βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε πρόβες για την καλοκαιρινή παράσταση στην Επίδαυρο των Ικετίδων του Αισχύλου. Έξι δεκαετίες μετά την πρώτη παρουσίαση του έργου στην Επίδαυρο, το Θέατρο Τέχνης Καρόλου Κουν, σε συνεργασία με το Θέατρο του Νέου Κόσμου, θα ανεβάσουν αυτό το καλοκαίρι τις Ικέτιδες του Αισχύλου για δύο βραδιές στο θέατρο της Επιδαύρου, συμπεριλαμβανομένου του Αυγούστου.
Ένας θίασος πρωτατοριστών έρχεται στην Επίδαυρο
Η παράσταση ανήκει στο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου και φέρνει μαζί σημαντικούς ηθοποιούς, μουσικούς και χορευτές, σε ένα ποιητικό αλλά και βαθιά πολιτικό έργο που αναδεικνύει την έννοια του ασύλου στην σύγχρονη κοινωνία, ειδικά όταν οι γυναίκες βρίσκονται σε κίνδυνο. Στο έργο (το μοναδικό που διασωθηκε από την τετραλογία του Αισχύλου Δαναΐδες), ένα συλλογικό γυναικείο πρόσωπο, ο Χορός των πενήντα Δαναΐδων, πρωταγωνιστεί καθώς εγκαταλείπουν τη Λιβύη και την Αίγυπτο μαζί με τον πατέρα τους Δαναό και ζητούν άσυλο στην πόλη του Άργους. Όπως η προγόνισσά τους Ιώ, που η Ήρα καταδίωκε ασυδότητα με μια ενοχλητική βοϊδόμυγα, τον «οίστρο», για να τη βασανίζει, οι Δαναΐδες προσπαθούν να ξεφύγουν τώρα από τους πενήντα γιους του Αιγύπτου που απαιτούν να τις παντρευτούν με τη βία.
Η Μαρίνα Σάττι στο τραγούδι
Η παράσταση συνδυάζει τις φωνές των αρχαιοελληνίδων ηρωίδων με εκείνες των σημερινών, μέσα από έναν φαντασμαγορικό χορό πενήντα νέων γυναικών, με τη Λένα Παπαληγούρα και τη Λουκία Μιχαλοπούλου να ξεχωρίζουν με τον λόγο τους (σε ρόλους της Υπερμνήστρας και της Αμυμώνης αντίστοιχα) και τη Μαρίνα Σάττι στο τραγούδι. Ο χορός αποτελείται από μέλη της γυναικείας χορωδίας της Μαρίνας Σάττι, Chóres, νέες ηθοποιούς-σπουδάστριες της Δραματικής Σχολής του Θεάτρου Τέχνης και χορεύτριες-ακροβάτισσες της ομάδας «Και όμως κινείται», όπου η Χριστίνα Σουγιουλτζή ξεχωρίζει. Ο ρόλος του Πελασγού, του βασιλιά του προελληνικού φύλου (που θεωρείται μητρογραμμικό), ερμηνεύεται από την Λυδία Κονιόρδου. Οι δύο μορφές της πατριαρχικής εξουσίας ενσαρκώνονται από τον Άκη Σακελλαρίου και τον Γιάννη Τσορτέκη. Ο μύθος αναδεικνύει το ζήτημα της ταυτότητας και της θέσης των γυναικών στην κοινωνία, ενώ παράλληλα διηγείται την ιστορία της εγκατάστασης και της επικράτησης του ελληνικού φύλου στη χώρα των Πελασγών, γνωστούς και ως “Προελλήνες”. Οι Δαναΐδες Ικέτιδες μιλούν για τις ανάγκες που οδηγούν τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τη γη τους, την άγρια μοίρα του πρόσφυγα, την αξία της δικαιοσύνης και τις αρχές της δημοκρατίας. Πάνω απ’ όλα, όμως, μιλούν για τον αγώνα των γυναικών εναντίον των ανδρών που επιδιώκουν να τις καταπνίξουν με τη βία.
