Συχνά αναρωτιόμαστε αν πρέπει να πειράξουμε στα παιδιά μας για την ύπαρξη του Άγιου Βασίλη. Φέτος, είχα μια συζήτηση με μια φίλη μου που είναι νεανύμφη και έχει έναν υπέροχο 2,5 ετών γιο, τον Γιώργο. “Δεν ξέρω αν θα πω στον Γιώργο για τον Άγιο Βασίλη… όλα αυτά τα ψέματα… πώς θα το αντιληφθεί; Μήπως θα τον φοβήσει; Είναι αμερικανιές για να καταναλώνουμε!” είπε σκεπτικά. Πραγματικά, αυτή η αμφιβολία έχει απασχολήσει πολλές φορές γονείς που αμφέβαλλαν για την αποκάλυψη του αισθητήριου των Χριστουγέννων στα παιδιά τους και φοβόντουσαν για την εμφάνιση φοβιών.
Όλα τα θέματα χρειάζονται κάποιον τρόπο για να αντιμετωπιστούν. Μπορούμε να μιλήσουμε στα παιδιά μας για τον Άγιο Βασίλη, περιγράφοντάς τον με την εικόνα που γνωρίζουμε όλοι μας (ένας μεγαλόσωμος κύριος με κόκκινα ρούχα και άσπρα γένια) και για τον ρόλο του να φέρνει δώρα στα παιδιά κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Ωστόσο, πρέπει να αποφύγουμε το εκδικητικό κομμάτι της ιστορίας που αναφέρεται στο “καλό και κακό παιδί”. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να αναφέρουμε προηγούμενες πράξεις του παιδιού ως βάση για την απόφαση του Άγιου Βασίλη για τα δώρα που θα λάβει.
Επιπλέον, μπορούμε να αποφύγουμε ερωτήσεις όπως “πώς θα μπει ο Άγιος Βασίλης στο σπίτι; Είναι κλειδωμένο; Μήπως θα ξυπνήσει τη γιαγιά από κάτω;” απαντώντας με τρόπο που συναντάται στα παραμύθια. Μπορούμε να πούμε ότι ο Άγιος Βασίλης έχει μαγικές δυνάμεις και μπορεί να μπει στο σπίτι με αόρατο τρόπο. Τα παιδιά ξέρουν ότι τα παραμύθια ανήκουν στη φαντασία και έχουν το παιχνίδι να παίζουν μεταξύ της φαντασίας και της πραγματικότητας. Έτσι, για να αποφύγουμε τον φόβο, πρέπει να εστιάσουμε στη μαγεία και το παραμυθένιο στοιχείο του Αγίου Βασίλη και να αφήσουμε στην άκρη τις πολλές λεπτομέρειες.
Φυσικά, αν ένα παιδί, σε μια μεγαλύτερη ηλικία, εξακολουθεί να ρωτά αν η ιστορία για τον Άγιο Βασίλη είναι αληθινή, μπορούμε να του πούμε ότι πρόκειται για ένα παραμύθι ή ένα μύθο και ότι δεν είναι αληθινό.
Πολλοί κατακρίνουν τον καταναλωτικό χαρακτήρα των Χριστουγέννων και αμφισβητούν τον Άγιο Βασίλη λέγοντας ότι είναι μια εφεύρεση για να καταναλώνουμε περισσότερο. Ο Άγιος Βασίλης όμως ήταν ένας φτωχός άνθρωπος που ζούσε απλά και αυτή η ιστορία γίνεται για να φέρει χαρά και ενθάρρυνση προς τα παιδιά κατά τη διάρκεια των Χριστουγέννων. Το παιδί μας χρειάζεται να μάθει να είναι αλληλέγγυο και να μην υπερκαταναλώνει, αλλά ταυτόχρονα πρέπει και εμείς, ως γονείς, να χαλαρώσουμε λίγο και να κατανοήσουμε ότι οι φοβίες δημιουργούνται με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, όταν το παιδί σκοντάφτει και φωνάζουμε πριν αυτό κλάψει, το κάνουμε να συνδέει τις πτώσεις με τον φόβο. Ίσως θα έπρεπε να βάλουμε τον Άγιο Βασίλη στη λίστα των φοβιών που πρέπει να αντιμετωπιστούν… Τα παραμύθια δεν είναι αληθινά, ωστόσο, τουλάχιστον δεν είναι ψέματα. Αυτό το διαβάσαμε στο Μικρό Βουνό και ευχαριστούμε γι’ αυτό το υπέροχο μήνυμα!
