Οι πληγές μας, αυτά τα άσχημα συναισθήματα που προκαλούνται από δύσκολες και οδυνηρές καταστάσεις, μπορούν να γίνουν οδηγοί μας προς την αυτογνωσία και την αυτοεξέλιξη. Όταν αγνοούμε τις πληγές μας, αυτές επιμένουν να μας βασανίζουν, να παγώνει η ψυχή μας και να αυξάνονται τα αρνητικά συναισθήματα που μας πλημμυρίζουν. Φοβούμαστε να τις αντιμετωπίσουμε, να τις ακουμπήσουμε, γιατί φοβόμαστε ότι θα ξαναξυπνήσουν και θα μας κατατροπώσουν.
Όμως, η αλήθεια είναι ότι οι πληγές μας δεν εξαφανίζονται απλά επειδή τις αγνοούμε. Αντίθετα, κρύβονται και συσσωρεύονται, περιμένοντας την ευκαιρία να εκδηλωθούν ξανά και να μας επηρεάσουν. Είναι κρίμα να ζούμε σε συνεχή φόβο και να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να εξελιχθεί και να απελευθερωθεί.
Η διαδικασία της αντιμετώπισης των πληγών μας δεν είναι εύκολη. Απαιτεί κουράγιο, αυτοσυγκέντρωση, και υπομονή. Αλλά αξίζει τον κόπο, γιατί μας μαθαίνει πολλά για τον εαυτό μας και τη ζωή γενικότερα. Μέσα από αυτήν τη διαδικασία, μαθαίνουμε πως ο πόνος μπορεί να γίνει δώρο για το μέλλον, και πως να είμαστε δυνατοί. Δυνατός δεν είναι εκείνος που αγνοεί τον πόνο, αλλά εκείνος που αποφασίζει να ασχοληθεί με αυτόν και να τον διορθώσει
Έτσι, ας αγκαλιάσουμε τις πληγές μας, μικρές ή μεγάλες, και ας ασχοληθούμε μαζί τους. Ας τις φροντίσουμε και ας μιλήσουμε γι’ αυτές. Ας αποδεχτούμε ότι χρειάζονται βοήθεια και ας ζητήσουμε. Με αυτόν τον τρόπο, μπορούμε να ελευθερωθούμε από τους δεσμούς τους και να ανακαλύψουμε ένα νέο επίπεδο ψυχικής ευεξίας και ευτυχίας.
