Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Journal of Public Health από ερευνητές του Πανεπιστημίου του Leicester αποκαλύπτει ότι η ατμοσφαιρική ρύπανση μπορεί να καθιστά τους ανθρώπους πιο αδρανείς. Η έρευνα εστιάστηκε στον τρόπο με τον οποίο η ρύπανση επηρεάζει τη σωματική δραστηριότητα και την τάση για αδράνεια και ανακάλυψε ότι οι τρέχουσες επίπεδα ρύπανσης στο Ηνωμένο Βασίλειο “κλέβουν” 22 λεπτά σωματικής δραστηριότητας από τους κατοίκους καθημερινά.
Επιπλέον, η μελέτη αναφέρει ότι η μακροχρόνια έκθεση στα υψηλά επίπεδα ρύπανσης οδηγεί σε αύξηση του χρόνου που οι άνθρωποι περνούν αδρανείς καθημερινά. Αυτό σημαίνει ότι ο χρόνος που περνάνε καθιστοί, ξαπλωμένοι ή όρθιοι χωρίς να κινούνται αυξάνεται, με αρνητικές συνέπειες για την υγεία τους. Ο κίνδυνος να αναπτύξουν χρόνιες ασθένειες όπως παχυσαρκία, διαβήτης τύπου 2 και καρδιαγγειακά νοσήματα αυξάνεται, ενώ ο κίνδυνος πρόωρου θανάτου επίσης αυξάνεται με την αύξηση της αδράνειας.
Είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι η ρύπανση μπορεί επίσης να επηρεάσει τη θέληση και την ικανότητά μας για άσκηση, καθώς και την ικανοποίηση που προκύπτει από αυτήν. Αυτό οδηγεί σε έναν φαύλο κύκλο καθιστικής ζωής, όπου η έλλειψη κίνησης αυξάνει τον κίνδυνο παθήσεων και ασθενειών.
Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, η ατμοσφαιρική ρύπανση συνδέεται με περίπου 7 εκατομμύρια πρόωρους θανάτους ετησίως από ισχαιμική καρδιακή νόσο, εγκεφαλικό επεισόδιο, χρόνια αποφρακτική πνευμονοπάθεια και καρκίνο του πνεύμονα, καθώς και από οξείες αναπνευστικές λοιμώξεις όπως η πνευμονία.
Η μελέτη περιλάμβανε την ανάλυση δεδομένων 644 ανθρώπων με κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2. Οι συμμετέχοντες φορούσαν επιταχυνσιόμετρα γύρω από τη μέση για 7 συνεχόμενες ημέρες, προκειμένου να καταγραφούν η σωματική δραστηριότητα και οι περίοδοι αδράνειας τους σε διάστημα 3 ετών. Η μελέτη αντιστόιχιζε τα ετήσια επίπεδα ρύπανσης με τις ετήσιες αλλαγές στον χρόνο αδράνειας. Αν και δεν διαπιστώθηκε σύνδεση μεταξύ της ρύπανσης και των αλλαγών στη σωματική δραστηριότητα ή στον αριθμό των βημάτων, υπήρχε σαφής συσχέτιση με την αύξηση της αδράνειας. Για παράδειγμα, μια αύξηση 1 μg/m³ στη συγκέντρωση του διοξειδίου του αζώτου στην ατμόσφαιρα συσχετίζονταν με αύξηση του χρόνου καθιστικής ζωής κατά περίπου 1,52 λεπτό την ημέρα σε ετήσια βάση. Σε κάποιες περιπτώσεις, η υψηλή έκθεση στο διοξείδιο του αζώτου συσχετιζόταν με έως και 22 επιπλέον λεπτά αδράνειας την ημέρα.
