Οι ονομασίες Edmund Kemper, David Berkowitz, Wayne Williams και Robert Hansen είναι άγνωστες στον μέσο Έλληνα. Ωστόσο, για τους Αμερικανούς τη δεκαετία του ’70 και του ’80, αυτά τα ονόματα συνδέονταν με τρόμο και φρίκη. Ο ένας σκότωνε φοιτήτριες που επέλεγαν αυτοστοπ στην Καλιφόρνια, ο άλλος αιματοκύλισε ερωτευμένα ζευγάρια στη Νέα Υόρκη, ο τρίτος κατάπνιγε μη λευκά παιδιά στην Ατλάντα και ο τέταρτος απήγαγε σεξεργάτριες και τις κρέμασε στα δάση της Αλάσκας. Ποια ήταν τα κίνητρά τους; Πώς λειτουργούσε το μυαλό ενός σειριακού δολοφόνου;
Ο John Douglas, ένας από τους πιο έμπειρους «profiler», ξόδεψε δεκάδες χρόνια από τη ζωή του για να ανακαλύψει απαντήσεις σε αυτά τα ερωτήματα. Ως πράκτορας και αρχηγός τμήματος έρευνας του FBI για 25 χρόνια, έγινε θρύλος ζωντανός, καθώς κατάφερνε να ανιχνεύει τα ίχνη των σειριακών δολοφόνων συνδυάζοντας την ψυχολογία, την πείρα και το κυνηγετικό ένστικτό του. Ωστόσο, ο Douglas δεν είναι πρόθυμος να μοιραστεί τα επαγγελματικά του μυστικά, αφήνοντας έτσι “τη δράση του αντιπάλου” ανεπηρέαστη. Για όσους όμως ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα για τις μεθόδους ψυχογράφησης εγκληματιών και να πάρουν μια γεύση από μακάβριες υποθέσεις, η αυτοβιογραφία του “Στο μυαλό των σειριακών δολοφόνων” (1995) είναι μια απαραίτητη ανάγνωση. Η εκδοχή του βιβλίου ανατυπώνεται τώρα από τις εκδόσεις Μελάνι, μετά από την πρώτη της κυκλοφορία το 2004 μεταφρασμένη από την Έφη Φρυδά
Όπως επισημαίνει ο Douglas, σήμερα τα περισσότερα και τα πιο βάναυσα εγκλήματα διαπράττονται από άγνωστους προς άγνωστους. Παρά την εντυπωσιακή πρόοδο τηςεπιστήμης και της τεχνολογίας, οι σειριακοί δολοφόνοι “μαθαίνουν από την εμπειρία τους και βελτιώνουν τις κινήσεις τους”. Οι μέθοδοί τους μας μπερδεύουν καθώς “η συμπόνια, η ενοχή ή η μεταμέλεια, χαρακτηριστικά κοινών δραστών, απουσιάζουν εντελώς από τον κόσμο τους”. Πώς μπορούμε λοιπόν να τους εντοπίσουμε; Ο Douglas έμαθε να βλέπει τον κόσμο “με τα μάτια και τη λογική του εγκληματία”, ψάχνοντας τη λεία του σαν το λιοντάρι στη ζούγκλα, ερμηνεύοντας φωτογραφίες αποτελεσμάτων και πρωτόκολλα αυτοψίας, ανιχνεύοντας υποψήφια θύματα και καταγράφοντας τις ενδείξεις συμπεριφοράς που αφήνει πίσω του ο δολοφόνος. Ως ένας άλλος Sherlock Holmes, ο Douglas ανακάλυψε ότι “οι εγκληματίες δεν γεννιούνται, κατασκευάζονται” και πιστεύει ότι η αγάπη είναι το πιο αναγκαίο πράγμα για να αντιμετωπιστεί το έγκλημα. Σύμφωνα με τον Douglas, “το έγκλημα είναι ένα ηθικό πρόβλημα και μόνο σε ηθικό επίπεδο μπορεί να επιλυθεί”.
