Στην πορεία της ανατροφής ενός παιδιού, αντιμετωπίζουμε συναισθήματα που δεν έχουμε ξανανιώσει, από την απόλυτη ευτυχία έως τον φόβο, την ανησυχία και την απογοήτευση. Με ποιον τρόπο ως γονείς μπορούμε να αντιδράσουμε αποτελεσματικά στα συναισθηματικά ξεσπάσματα του παιδιού μας, ανεξαρτήτως του πώς αισθανόμαστε εμείς την εκάστοτε στιγμή; Όταν το παιδί μας χάνει την ψυχραιμία του, είναι ανώφελο να παρασυρθούμε και εμείς. Αυτορρύθμιση είναι το κλειδί, αν και δεν είναι πάντα εύκολο να την επιτύχουμε. Όμως, όσο πιο συχνά καταφέρουμε να διατηρούμε τις αντιδράσεις μας σε ένα ήπιο επίπεδο, τόσο πιο αποτελεσματικά μπορούμε να βοηθήσουμε το παιδί μας να ηρεμήσει.
Τα παιδιά βιώνουν “εύκολα” ξεσπάσματα συναισθημάτων. Η συναισθηματική ρύθμιση αναπτύσσεται στα παιδιά όπως και η ομιλία. Με την πάροδο του χρόνου, ο εγκέφαλος του παιδιού εξελίσσεται και ωριμάζει, επιτρέποντάς του να διαχειρίζεται πιο αποτελεσματικά τις συναισθηματικές του αντιδράσεις. Τα έντονα συναισθήματα, η “εύκολη” απογοήτευση και οι προβληματικές στιγμές ηρεμίας είναι όλα μέρος της φυσιολογικής ανάπτυξης των παιδιών. Οι μηχανισμοί ρύθμισης των συναισθημάτων συνεχίζουν να αναπτύσσονται και να ωριμάζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της εφηβείας. Ως εκ τούτου, η δουλειά μας ως γονείς είναι να αποτελούμε το καλό παράδειγμα, ενώ το παιδί αντιμετωπίζει και επεξεργάζεται τα συναισθήματά του.
Σε περιπτώσεις “συναισθηματικής έκρηξης”, πρέπει πρώτα να φροντίσουμε για τον εαυτό μας πριν προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε το παιδί. Αν δεν έχουμε αρκετό ενέργεια, δεν θα είμαστε σε θέση να σκεφτούμε καθαρά για να υποστηρίξουμε το παιδί που ξεσπά. Όταν είμαστε θυμωμένοι ή απογοητευμένοι, ο εγκέφαλος μας ενεργοποιεί την αντίδραση “πάλης ή φυγής”, με αυξημένο ρυθμό καρδιακού παλμού. Ο έλεγχος του παλμού μας στις τέτοιες στιγμές λειτουργεί σαν αποφόρτιση. Πρέπει να επιδιώξουμε να διαχειριστούμε τον εαυτό μας πριν προχωρήσουμε στην υποστήριξη του παιδιού. Άλλες συνήθεις αντιδράσεις σε έντονα συναισθήματα περιλαμβάνουν μυϊκή ένταση και ταχυστενή αναπνοή. Σε τέτοιες περιπτώσεις, μπορούμε να επιβραδύνουμε την αναπνοή μας και να προσπαθήσουμε να χαλαρώσουμε τους μύες του προσώπου μας. Αυτό θα βοηθήσει στην κατάπνιξη της έντασης. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι το παιδί μας βιώνει παρόμοιες αντιδράσεις και ό,τι κι αν κάνουμε που αυξάνει ακόμα περισσότερο το νευρικό σύστημά του, θα δυσκολέψει την αποκατάσταση της ψυχραιμίας.
Η αυτορρύθμιση είναι μια ομαδική προσπάθεια. Εάν αντιμετωπίζετε δυσκολίες στο να ηρεμήσετε πρώτα εσείς, μη διστάσετε να ζητήσετε υποστήριξη. Μπορεί να βοηθήσετε μιλώντας με άλλους γονείς και φίλους. Σκεφτείτε επίσης τις δικές σας ανάγκες. Αν είστε εξαντλημένοι ή πεινασμένοι, είναι δύσκολο να διατηρήσετε την ψυχραιμία σας. Ίσως να αντιμετωπίζετε υπέρμετρο άγχος και να χρειάζεστε την γνώμη ενός ειδικού. Είναι σημαντικό να ζητάτε βοήθεια όταν αισθάνεστε ότι τη χρειάζεστε. Η αυτοευγένεια, η σύνδεση και η επικοινωνία είναι σημαντικοί παράγοντες κατά την ανατροφή των παιδιών, και η αυτορρύθμιση όταν το παιδί μας μας απογοητεύει είναι μια από τις δυναμικές γονικές δεξιότητες που μπορούμε να καλλιεργήσουμε. Μπορεί να μην τα καταφέρνουμε πάντα, αλλά αυτή η προσπάθεια μπορεί να μας βοηθήσει να αποφύγουμε να εξελιχθούν οι συννεφιασμένες στιγμές σε καταιγίδες…
