Η βιταμίνη Β3, γνωστή και ως νιασίνη, είναι μια θρεπτική ουσία που ανήκει στην ομάδα των βιταμινών Β. Η ισχυρή αντιοξειδωτική δράση της βοηθά στη σωστή λειτουργία του μεταβολισμού και του νευρικού συστήματος, ενώ ταυτόχρονα μειώνει την επίπεδη «κακή» LDL χοληστερόλη και προστατεύει την καρδιά. Ωστόσο, μια νέα μελέτη που πραγματοποιήθηκε από ερευνητές της Κλινικής του Κλίβελαντ αποκαλύπτει ότι υψηλά επίπεδα βιταμίνης Β3 μπορεί να προκαλέσουν φλεγμονή και να βλάψουν τα αιμοφόρα αγγεία.
Η συνιστώμενη ημερήσια δόση νιασίνης για τους υγιείς άνδρες είναι 16 χιλιοστόγραμμα και για τις υγιείς γυναίκες 14 χιλιοστόγραμμα. Ωστόσο, αυτή η ποσότητα μπορεί να διαφέρει ανάλογα με την ηλικία και ειδικές καταστάσεις όπως η εγκυμοσύνη και ο θηλασμός. Είναι σημαντικό να τονιστεί ότι ο οργανισμός μας δεν μπορεί να παράγει μόνος του αυτήν την βιταμίνη, αλλά πρέπει να τη λαμβάνουμε μέσω της διατροφής. Έχει βρεθεί σε ποικίλα τρόφιμα όπως το κρέας, τα ψάρια (όπως ο τόνος), οι ξηροί καρποί, οι σπόροι, τα εμπλουτισμένα δημητριακά, το ψωμί, τα γαλακτοκομικά, τα μανιτάρια πορτομπέλο και τα μαυρομάτικα φασόλια.
Οι ερευνητές ελπίζουν ότι η βιομηχανία τροφίμων θα λάβει υπόψη της αυτήν τη μελέτη και θα δράσει αναλόγως, παύοντας να προσθέτει νιασίνη σε βασικά προϊόντα όπως το αλεύρι, το ψωμί και τα δημητριακά. “Ο μέσος άνθρωπος θα πρέπει να αποφεύγει τα συμπληρώματα νιασίνης τώρα που έχουμε λόγους να πιστεύουμε ότι η υπερβολική κατανάλωση μπορεί να συνεπάγεται αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων”, όπως αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι η κατανάλωση οποιουδήποτε συμπληρώματος βιταμίνης πρέπει να γίνεται μετά από συνεννόηση με γιατρό και διαιτολόγο. Οι ειδικοί αυτοί θα αξιολογήσουν την υγεία σας και θα σας προτείνουν ποια συμπληρώματα είναι κατάλληλα για εσάς. Θα ληφθούν υπόψη η υγεία σας γενικότερα, οι επιπτώσεις της διατροφής σας και το αν υπάρχουν ενδείξεις για έλλειψη βιταμινών. Η μέτρηση της βιταμίνης Β3 μπορεί να γίνει μέσω αιμοληψίας, αλλά πρέπει να ερμηνευθεί σωστά από έναν ειδικό. Τα αποτελέσματα πρέπει να αξιολογούνται σε συνδυασμό με το ιστορικό υγείας και την κλινική εικόνα του κάθε ατόμου.
