Όταν με ρωτάνε ποιο μέρος μου αρέσει περισσότερο, η θάλασσα ή το βουνό, απαντώ αμέσως: η θάλασσα. Κατά την διάρκεια των ταξιδιών μου, πάντα προτιμώ προορισμούς κοντά στη θάλασσα (όπως Τόκιο, Ρίο ντε Τζανέιρο, Πάναμα Σίτι, Σαν Φρανσίσκο ή ακόμη και Ρέικιαβικ). Εξάλλου, δεν είμαι οπαδός του σκι. Και επειδή δεν έχω επισκεφτεί ποτέ τις Άλπεις, είναι φυσιολογικό που δεν έχω δει από κοντά ούτε έναν σκύλο του Αγίου Βερνάρδου, αλλά ούτε καν το γνωστό λουλούδι εντελβάις. Αν και έχω δει φωτογραφίες, αισθάνομαι ότι δεν είναι το ίδιο να το αντικρίζεις στο φυσικό του περιβάλλον, σε παγωμένες θερμοκρασίες, ενώ τα αυτιά σου παγώνουν από το κρύο και να σκεφτείς τη σκηνή από την ταινία “Όνειρα” του Κουροσάβα με τη χιονοθύελλα. Έτσι, παρ’ όλο που δεν έχω δει αυτό το λουλούδι, μόλις διάβασα το “Το Αιματοβαμμένο Εντελβάις” του Χέρμαν Φρανκ Μάγερ, σε μια φανταστική έκδοση του οίκου Λαβύρινθος, το οποίο έχει μεταφραστεί υπέροχα από τον Δρ. Γιάννη Μυλωνόπουλο. Ο συγγραφέας του βιβλίου, κατόπιν πολυετούς έρευνας και δεκάδων συνεντεύξεων μαρτύρων, ακολουθεί το ίχνος της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βερμάχτ στην Πολωνία, τη Γαλλία, τη Σοβιετική Ένωση, αλλά κυρίως στα Βαλκάνια. Στη Γιουγκοσλαβία, η Μεραρχία αυτή πολεμάει εναντίον των παρτιζάνων του Τίτο και στη συνέχεια κατευθύνεται προς την Αλβανία, την Ήπειρο, τη δυτική Μακεδονία, τη Θεσσαλία και την Αιτωλοακαρνανία, όπου δολοφονούνται εκατοντάδες άμαχοι και καταστρέφονται πάνω από τριακόσια χωριά σε αντίποινα για τις επιθέσεις των ανταρτών. Το βιβλίο παρουσιάζει επίσης νέες πληροφορίες για την αμφιλεγόμενη “συμφωνία των κυρίων” μεταξύ του γερμανού στρατηγού Λαντς και του Ζέρβα, η οποία οδηγεί σε μορατόριουμ μεταξύ των Γερμανών και του Εθνικοαπελευθερωτικού Μετώπου (ΕΔΕΣ), μετά την καταστροφή της γέφυρας του Γοργοποτάμου. Αυτός ο τεράστιος τόμος των χιλίων σελίδων είναι πραγματικά ένα ταξίδι στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είναι ένα βαθύτατο χασματικό βύθισμα στις πράξεις και τις ημέρες των Γερμανών ηγετών, που οδήγησαν στην αναίσχυντη καταστροφή της Ευρώπης. Αποκαλύπτει επίσης τη στρατηγική τοποθέτηση του Χίτλερ από τη φωλιά του λύκου. Στο καπέλο και στα μανίκια του στρατιωτικού στολισμού της 1ης Ορεινής Μεραρχίας της Βερμάχτ κεντήθηκε η εικόνα του εντελβάις – το σύμβολο της “άριστης γερμανικής φύσης, τόσο σε καιρό ειρήνης, όσο και σε καιρό πολέμου”. Με την καλλιέργεια αυτού του μύθου, ωστόσο, παραβλέπονται τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου. Πώς ήταν δυνατόν να συμβούν αυτά; Ποιος έδωσε τις εντολές, ποιος τις υποτάχθηκε και πώς αιτιολογήθηκαν αργότερα αυτές οι πράξεις; Ίσως να μην έχω ποτέ την ευκαιρία να δω εντελβάις να ανθίζει στις Άλπεις, με τον ήχο των κουδουνιών να ακούγεται, αλλά και αυτοί που φορούσαν τη στολή της 1ης Ορεινής Μεραρχίας πιστεύω ότι θα προτιμούσαν να μην το είχαν δει ποτέ. Εγώ, από την άλλη, απέκτησα ένα αίματοβαμμένο εντελβάις για την προσωπική μου βιβλιοθήκη.
