Περιεχόμενα: “Ανθήσεις, φρέσκιες ζωές και αιωρούμενα όνειρα”
Ο μεγάλος καλλιτέχνης Εντουάρ Μανέ είχε φτάσει στο τέλος της πορείας του όταν ζωγράφισε το έργο “Βάζο με τριαντάφυλλα και πασχαλιές”. Ήταν 51 ετών και ο θάνατος ήταν ακροβατικά κοντά. Παρόλα αυτά, η τέχνη ήταν η παρηγοριά του, η ανακούφιση σε μια δύσκολη περίοδο της ζωής του. Λουλούδια, φρέσκιες ζωές και αιωρούμενα όνειρα έκαναν την εμφάνισή τους σε ένα κρυστάλλινο βάζο, αντανακλώντας την πραγματικότητα αλλά και την ανθρώπινη πνοή
Το έργο “Βάζο με τριαντάφυλλα και πασχαλιές”, που θα προσφερθεί προς πώληση στις 15 Μαΐου στη Νέα Υόρκη από τον οίκο Sotheby’s, αποτελεί έναν από τους τρεις πίνακες που ο Μανέ ζωγράφισε τα τελευταία 50 χρόνια. Η εκτίμηση για την αξία του φτάνει τα 10 εκατομμύρια δολάρια, και παρά την αυξημένη αξία του, δεν υπάρχει βεβαιότητα για το αν θα ξαναεμφανιστεί στο κοινό ή αν θα κρυφτεί σε κάποια αποθήκη ή πολυτελή έπαυλη. Όπως συμβαίνει και με άλλα έργα τέχνης, η μοίρα τους είναι να αλλάζουν ιδιοκτήτες, να ταξιδεύουν, ή απλά να στολίζουν ιδιωτικά γιοτ
Ο Εντουάρ Μανέ, ένας από τους μεγαλύτερους πρωτοπόρους της μοντέρνας τέχνης, ήταν άρρωστος όταν ζωγράφισε αυτόν τον πίνακα το 1882. Παρόλα αυτά, η αρρώστια δεν τον εμπόδισε να εκφράσει την ομορφιά και τη ζωντάνια των λουλουδιών. Οι φίλοι του τον επισκέπτονταν με μπουκέτα λουλουδιών, και όταν είχε τη δύναμη, τα ζωγράφιζε στο καβαλέτο που είχε δίπλα στο κρεβάτι του. Αυτά τα μπουκέτα άνθιζαν σε μοναδικές παραστάσεις, καθιστώντας τον κάθε πίνακα ένα φωτεινό, λαμπερό και ζωντανό έργο τέχνης
Μετά τον θάνατο του Μανέ το 1883, δύο από αυτούς τους πίνακες εξαφανίστηκαν. Ένας από αυτούς, που περιγράφηκε ως “μια έκρηξη φρεσκάδας σε ένα κρυστάλλινο βάζο που αντικατόπτριζε τη φαντασία του ζωγράφου”, παραμένει μοναδικός και εντυπωσιακός ακόμα και σήμερα. Σε κάθε πινελιά του Μανέ φαίνεται η ορατή επιρροή της ασθένειας. Όπως ίσως είχε πει ο ίδιος, ο καλλιτέχνης μπορεί να εκφράσει όλα όσα θέλει μέσα από τις “λουλούδια, τα φρούτα και τα αιωρούμενα όνειρα”
Οι πίνακες αυτοί αποτελούν την αναπόσπαστη μέρος του κληροδοτήματος του Μανέ και εκφράζουν την επιθυμία για ανθρώπινη παρουσία, ακόμα και όταν αυτή είναι αδύνατη, μέσα από την τέχνη που μπορεί να παρηγορήσει. Όπως έγραφαν οι μελετητές Ρόμπερτ Γκόρντον και Άντριου Φορτζ, κάθε μπουκέτο που ζωγραφίζονταν από τον Μανέ ήταν “το ίχνος ενός επισκέπτη που φεύγει”. Και παρόλο που ο χρόνος περνά και τα λουλούδια μαραίνονται, ο πίνακας παραμένει ως μια απάντηση και εναν τρόπος για να είμαστε κοντά σε αυτούς που αγαπάμε, ακόμα και όταν αυτό δεν είναι πλέον δυνατό
