Στον σύγχρονο ψηφιακό κόσμο, η ανατροφή των παιδιών απαιτεί περισσότερα από την απλή κάλυψη των βασικών τους αναγκών και την μόρφωσή τους. Πρέπει να τα προετοιμάσουμε για ένα εντελώς διαφορετικό περιβάλλον, όπου πρέπει να αντιμετωπίζουν τους κινδύνους όχι μόνο offline αλλά και online, και να αποκτήσουν μια ευρύτερη γκάμα «εξελιγμένων» δεξιοτήτων. Ωστόσο, αυτή η διαδικασία δεν είναι εύκολη για τους γονείς που, συχνά, δεν έχουν ζήσει την ίδια εμπειρία ως νέοι και δυσκολεύονται να την κατανοήσουν. Έτσι, πώς μπορούν να βοηθήσουν;
Η αύξηση της επαφής των παιδιών με την ψηφιακή τεχνολογία έχει δημιουργήσει την ανάγκη για παρέμβαση από τους ενήλικες. Οι επιστήμονες έχουν προτείνει τέσσερις διαφορετικές προσεγγίσεις για την γονική παρέμβαση: ενεργή, περιοριστική, αυταρχική και μη παρεμβατική επιθεώρηση. Από αυτές τις προσεγγίσεις, η ενεργή παρέμβαση φαίνεται να είναι η πιο αποτελεσματική για τη διαχείριση της ψηφιακής πραγματικότητας. Συγκεκριμένα, η έρευνα έχει δείξει ότι η συζήτηση με τα παιδιά για τα κοινωνικά δίκτυα και η παροχή καθοδήγησης για την κατάλληλη χρήση αυτών σχετίζονται με λιγότερους κινδύνους και λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης στους νέους.
Ωστόσο, πρόσφατη έρευνα έχει αναδείξει την αποτελεσματικότητα μιας πληθώρας στρατηγικών που περιλαμβάνουν κανόνες, όρια και παρακολούθηση. Η μελέτη αυτή αξιολόγησε τις αντιλήψεις των παιδιών για τη γονική παρέμβαση και κατατάσσει τις διάφορες προσεγγίσεις ανατροφής σε τρεις κατηγορίες: περιοριστική και λιγότερο υποστηρικτική, ανεκτική και υποστηρικτική, καθώς και περιοριστική και υποστηρικτική. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι τα παιδιά των γονέων που ανήκαν στην τρίτη κατηγορία ανέφεραν λιγότερα συμπτώματα που σχετίζονται με την προβληματική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης σε σύγκριση με τις άλλες δύο κατηγορίες. Αυτό υποδεικνύει ότι η κατανόηση και η υποστήριξη είναι καίριες για τη συμμόρφωση των παιδιών με τους κανόνες. Οι στενές σχέσεις δημιουργούν για τα παιδιά ασφαλείς χώρους και αυτό είναι το βασικό στοιχείο για όλα.
Επομένως, οι γονείς πρέπει να εξερευνήσουν τρόπους που ταιριάζουν στη δική τους οικογένεια, λαμβάνοντας υπόψη την προσωπικότητα κάθε παιδιού. Αρχίζοντας με μια ανοικτή και βαθιά επικοινωνία, μπορούν να θεσπίσουν κανόνες που θα οδηγήσουν στην ορθή χρήση του διαδικτύου. Η αναμεικτική συμμετοχή στην ψηφιακή ζωή των παιδιών φαίνεται ότι βοηθά τόσο τα παιδιά όσο και τους γονείς. Όσοι γονείς ασχολούνται περισσότερο με την ψηφιακή κοινότητα, νιώθουν πιο ισχυροί και έχουν τη δυνατότητα να χρησιμοποιούν ποικίλες στρατηγικές για την καθοδήγηση των παιδιών τους στην σωστή χρήση του διαδικτύου. Η ισορροπία μεταξύ καθοδήγησης, ορίων και αυτονομίας τόσο στον ψηφιακό χώρο όσο και στην πραγματική ζωή αποτελεί το κλειδί για μια ανατροφή που προσφέρει σιγουριά και ασφάλεια σε ολόκληρη την οικογένεια.
