Οι πένθιμες αλλαγές στη ζωή μας μπορούν να προκαλέσουν ψυχικό τραύμα και πένθος. Αναγνωρίζοντας αυτήν τη διαδικασία και τα στάδιά της είναι σημαντικό για την αντιμετώπισή της. Σε αυτό το, θα εξετάσουμε τα 5 στάδια του πένθους και πώς να τα αντιμετωπίσουμε.
Ψυχικό τραύμα και πένθος: Η διαδρομή της αποδοχής και της επούλωσης
Αποδοχή, ένας όρος που μπορεί να είναι συνυφασμένος με διάφορες σημασίες. Μπορεί να φαίνεται σαν κάτι που πρέπει να κάνουμε όταν είμαστε έτοιμοι ή σαν κάτι που δεν μπορούμε ποτέ να επιτύχουμε. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι η αποδοχή δεν σημαίνει αυτόματα συγχώρεση, άρνηση ή ικανοποίηση. Αυτό το άρθρο έχει ως στόχο να διαφωτίσει την αποδοχή μέσω της συζήτησης για τα στάδια του πένθους και της απώλειας. Επιπλέον, προσφέρουμε συμβουλές προκειμένου να δώσουμε ελπίδα για την αντιμετώπιση κάθε σταδίου. Ως θεραπευτής τραύματος, έχω συμβουλέψει πολλούς πελάτες που αγωνίζονται με την έννοια της απώλειας και του πένθους.
Το στάδιο της άρνησης είναι το πρώτο στάδιο του πένθους. Όταν ανταποκρινόμαστε σε μια απώλεια, ο κόσμος μας αλλάζει και είναι φυσιολογικό να αρνηθούμε ότι κάτι τέτοιο έχει συμβεί. Μπορεί η ίδια η θέση να παρέμεινε κενή για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να αντιμετωπίζει το πένθος, αλλά είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε την απώλεια και να αντιμετωπίσουμε τον πόνο μας μέσα από αυτήν.
Το πένθος συνοδεύεται συχνά από θυμό. Ο θυμός είναι μια φυσική αντίδραση στην απώλεια, ιδιαίτερα σε απροσδόκητες απώλειες. Μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους, όπως σαρκασμό, αυξημένο γέλιο και αστεία σχετικά με την απώλεια, απομάκρυνση από συναισθήματα, απομόνωση, ευαισθησία στην ερεθιστικότητα, απειλές κατά του εαυτού ή των άλλων και ασταθής συμπεριφορά. Ο θυμός είναι μια προσπάθεια να αντιμετωπιστεί η απώλεια, αλλά συχνά οδηγεί σε αύξηση της έντασης. Για αυτόν τον λόγο, είναι σημαντικό να αναζητήσουμε υποστήριξη και βοήθεια εάν ο θυμός μας επηρεάζει αρνητικά την υγεία μας ή τις σχέσεις μας.
Μετά την άρνηση και τον θυμό ακολουθεί η διαπραγμάτευση. Κατά τη διάρκεια αυτού του σταδίου, προσπαθούμε να καταλάβουμε πώς θα μπορούσαμε να αλλάξουμε την κατάσταση, να μεσολαβήσουμε ή ακόμα και να διαπραγματευτούμε με τις συνέπειες της απώλειας. Σε αυτό το στάδιο, είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι οι παιδικές μας προσευχές για αλλαγή της κατάστασης ήταν αθώες και ότι εμείς, οι ενήλικες, πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για τη δική μας ανάρρωση. Το παζάρεμα μπορεί να μοιάζει με την άρνηση, αλλά πρέπει να αμφισβητούμε τις σκέψεις και τη συμπεριφορά που σχετίζονται με τη διαπραγμάτευση και να επικεντρωθούμε στην αντιμετώπιση της απώλειας.
Ακολουθεί η κατάθλιψη, ένα από τα πιο καθοριστικά στάδια του πένθους. Η κατάθλιψη είναι μια βαθιά θλίψη που μπορεί ακόμα να οδηγήσει σε σκέψεις αυτοκτονίας. Είναι σημαντικό να αναζητήσουμε επαγγελματική βοήθεια εάν η κατάθλιψη μας επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή μας ζωή και την ψυχολογική μας υγεία. Μία πρόταση συμβουλής είναι η επίσκεψη σε έναν ιατρό και η εξερεύνηση θεραπευτικής παρέμβασης. Τέλος, τεράστια βοήθεια μπορεί να προκύψει από τη λήψη βιταμινών και την ενίσχυση του οργανισμού μας με θρεπτικά συστατικά όπως το Q10, το σίδηρο, το μαγνήσιο και άλλες βιταμίνες.
Το τελευταίο στάδιο του πένθους είναι η αποδοχή. Η αποδοχή δεν σημαίνει απλά να συγχωρήσουμε, να αγνοήσουμε ή να δικαιλογήσουμε την απώλεια. Σημαίνει ότι είμαστε σε θέση να αναγνωρίσουμε και να επεξεργαστούμε την απώλεια μας χωρίς να την αρνηθούμε. Η αποδοχή είναι μια διαδικασία που απαιτεί χρόνο και ανοιχτότητα. Μπορεί να μην επιτευχθεί ποτέ πλήρως, αλλά το σημαντικό είναι να ζητήσουμε βοήθεια και υποστήριξη κατά τη διάρκεια αυτής της πορείας. Αποδεχόμενοι το γεγονός ότι χρειαζόμαστε βοήθεια για να αντιμετωπίσουμε την απώλεια και το πένθος, βρισκόμαστε σε ένα πιο ενδυναμωμένο σημείο από πριν.
Καθένας από εμάς βιώνει τη διαδικασία του πένθους με τον δικό του τρόπο. Σημασία έχει να τα προσεγγίσουμε με σεβασμό και συνειδητοποίηση, και να αναζητήσουμε υποστήριξη όπου χρειάζεται. Είναι ένα ταξίδι που μπορεί να διαρκέσει χρόνια και μπορεί να μην ολοκληρωθεί ποτέ πλήρως. Το σημαντικό είναι να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να επιτρέψουμε σε άλλους να μας βοηθήσουν στη διαδρομή.
