Πρόσφατες έρευνες υποδεικνύουν ότι τα αντιβιοτικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία ορισμένων γενετικών ασθενειών που προκαλούν τύφλωση. Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Cell, βακτήρια που διαφεύγουν από το έντερο και καταλήγουν στον αμφιβληστροειδή μπορεί να συμβάλουν στην εμφάνιση γενετικών οφθαλμοπαθειών που οδηγούν σε τύφλωση. Αυτά τα ευρήματα αντιτίθενται στην παλαιότερη άποψη που θεωρούσε ότι τα μάτια προστατεύονται από ένα φράγμα ιστού που τα βακτήρια δεν μπορούν να διαπεράσουν.
Οι γενετικές ασθένειες του αμφιβληστροειδούς, όπως η μελαγχρωστική αμφιβληστροειδίτιδα, επηρεάζουν περίπου 5,5 εκατομμύρια ανθρώπους παγκοσμίως. Οι μεταλλάξεις στο γονίδιο Crumbs homolog 1 (CRB1) θεωρείται η κύρια αιτία αυτών των ασθενειών, κάποιες από τις οποίες οδηγούν σε τύφλωση. Προηγούμενες μελέτες έδειξαν ότι τα βακτήρια δεν είναι τόσο σπάνια στα μάτια, όπως πίστευαν οι ειδικοί, και αυτό οδήγησε τους επιστήμονες να αναρωτηθούν εάν τα βακτήρια είναι υπεύθυνα για τις οφθαλμοπαθείες.
Η μελέτη αυτή, που περιλάμβανε τη χρήση ποντικιών με μεταλλάξεις στο CRB1, έδειξε ότι οι μεταλλάξεις αυτές αποδυναμώνουν τους δεσμούς μεταξύ των κυττάρων στο παχύ έντερο, προκαλώντας επιπτώσεις στην προστατευτική μπάρα γύρω από τον οφθαλμό. Επιπλέον, η θεραπεία με αντιβιοτικά στα μεταλλαγμένα ποντίκια μείωσε τις βλάβες στα μάτια τους, υποδηλώνοντας ότι οι άνθρωποι με μεταλλάξεις CRB1 θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τα αντιβιοτικά ή από αντιφλεγμονώδη φάρμακα που μειώνουν τις επιπτώσεις των βακτηρίων.
Παρόλα αυτά, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι πρέπει να είμαστε συγκρατημένοι με τα αποτελέσματα αυτής της μελέτης. Οι γενετικές ασθένειες που σχετίζονται με το CRB1 χρειάζονται χρόνια για να εμφανιστούν πλήρως στα ποντίκια που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη, άρα είναι αβέβαιο κατά πόσο αυτά τα αποτελέσματα μπορούν να εφαρμοστούν στον ανθρώπινο οργανισμό. Επιπλέον, οι επιστήμονες δεν έχουν εξηγήσει πλήρως γιατί τα βακτήρια προτιμούν να μολύνουν ορισμένες άλλες περιοχές και όχι τα μάτια. Ως εκ τούτου, αν και τα αντιβιοτικά μπορεί να βοηθήσουν στην πρόληψη βλάβης στο αμφιβληστροειδές, δεν είναι πιθανό να αντιστρέψουν ή να θεραπεύσουν την πάθηση.
Παρ’ όλα αυτά, η εύρεση αυτή ανοίγει νέους δρόμους για την έρευνα και την ανάπτυξη θεραπειών για γενετικές ασθένειες που προκαλούν τύφλωση. Εάν αυτός ο νέος μηχανισμός θεραπείας αποδειχθεί αποτελεσματικός, θα μπορούσε να μεταμορφώσει τη ζωή πολλών ανθρώπων και οικογενειών που πάσχουν από αυτές τις ασθένειες. Παρ’ όλα αυτά, πρέπει να διατηρήσουμε μια συγκρατημένη αισιοδοξία, καθώς η μετάβαση από τα ποντίκια στον ανθρώπινο οργανισμό είναι πάντα μια πρόκληση. Παράλληλα, πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω η σχέση μεταξύ των βακτηρίων και των γενετικών αλλαγών στο μάτι, πέραν της παρουσίας των βακτηρίων μόνο. Μόνο τότε θα μπορέσουμε να κατανοήσουμε απόλυτα αυτή τη νέα ανακάλυψη και τις πιθανότητες θεραπείας που προσφέρει.
