Μυστικά λόγια των γονέων που αγγίζουν την ψυχή των παιδιών μας
Ο συγγραφέας Caroline Leaf, που είναι και μητέρα, καθώς και νευροεπιστήμονας και συγγραφέας του βιβλίου “How to Help Your Children Clean Up their Mental Mess”, μας επισημαίνει τον τρόπο με τον οποίο οι λέξεις που χρησιμοποιούμε ως γονείς μπορεί να επηρεάσουν την ψυχολογία των παιδιών μας, χωρίς να το αντιλαμβανόμαστε πάντοτε. Ενώ καταλαβαίνουμε ότι οι φράσεις αυτές μας είναι γνώριμες από τη δική μας παιδική ηλικία, συχνά δεν σκεφτόμαστε πώς αυτές οι φράσεις μπορεί να επηρεάσουν την ανάπτυξη των παιδιών μας και την ικανότητά τους να διαχειριστούν συναισθήματα και προκλήσεις. Δίνει ένα συμβουλή στους γονείς να αποφεύγουν τη χρήση αυτών των φράσεων, καθώς μπορούν να δημιουργήσουν προβλήματα και να εμποδίσουν τα παιδιά μας να γίνουν ανεξάρτητοι ενήλικες.
“Είσαι μικροκακό παιδί”
Όταν ένα παιδί αναλώνεται σε οργή, έχει τάντρα, ανησυχεί ή αισθάνεται απελπισία, συχνά εκφράζει τα συναισθήματά του με ένταση. Αυτό δεν σημαίνει ότι είναι “κακό παιδί” ή δύσκολο. Απλά προσπαθεί να κατανοήσει και να διαχειριστεί αυτά τα συναισθήματα. Αν δεν τον βοηθήσουμε να μάθει πώς να αντιμετωπίζει τις δυσκολίες και να ελέγχει τα συναισθήματά του, τότε δεν τον βοηθάμε να αναπτύξει αυτονομία ως ενήλικας. Αντίθετα, λέγοντας “είσαι μικροκακό παιδί” δημιουργούμε ντροπή και δυσκολεύουμε ακόμη περισσότερο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει!
“Υπερβάλλεις τώρα”
Ακόμα και αν διαφωνούμε, ή ακόμα και αν πράγματι υπερβάλλει, δεν είναι ποτέ καλή ιδέα να υποτιμούμε τα συναισθήματα του παιδιού μας. Όταν ένα παιδί υπερβάλλει, είναι σημαντικό να του δείξουμε με ψυχραιμία πώς μπορεί να ελέγξει και ο ίδιος τα συναισθήματά του. Αντί να λέμε “υπερβάλλεις τώρα”, μπορούμε να τον βοηθήσουμε να κατανοήσει τα συναισθήματά του και να βρει τρόπους να τα διαχειριστεί.
“Δεν είναι τίποτα. Θα περάσει”
Όταν ένα παιδί πληγώνεται, είναι λυπημένο ή όταν κάτι δεν πάει όπως περίμενε, συχνά ακούμε το “θα περάσει ή θα το ξεπεράσεις” για να το ηρεμήσουμε. Ωστόσο, λέγοντας αυτό υποτιμούμε την εμπειρία του και δείχνουμε έλλειψη κατανόησης. Αυτό που χρειάζεται είναι η αναγνώριση των συναισθημάτων του και η στήριξη για να τα ξεπεράσει. Ως γονείς, πρέπει να δείξουμε ότι μπορεί να νιώσει ό,τι νιώθει και να τον διδάξουμε τη σημασία της αντίληψης των συναισθημάτων του.
“Μην κλαις”
Το κλάμα είναι ένας φυσιολογικός τρόπος για να ανακουφιστούμε από όλη την ένταση που αισθανόμαστε στο μυαλό και το σώμα μας. Είναι ένας τρόπος για να απελευθερώσουμε τα συναισθήματα και να χαλαρώσουμε. Αντί να λέμε “μην κλαις”, μπορούμε να αγκαλιάσουμε το παιδί και να το στηρίξουμε. Όταν ηρεμήσει, μπορούμε να κάνουμε μια βόλτα και να μιλήσουμε πιο ανοιχτά για τα συναισθήματά του.
“Γιατί το λέω εγώ!”
Πολλές φορές ακούμε και λέμε στα παιδιά μας το “γιατί το λέω εγώ!” όταν μας αντικρούουν ή μας ρωτούν γιατί τέθηκε ένα όριο. Είναι σημαντικό να επιχειρηματολογούμε με το παιδί για τους κανόνες που τίθενται, ώστε να μην υπάρχουν παρανοήσεις. Διαφορετικά, οι παιδιά μας θα αισθανθούν ανασφάλεια αφού θα ακούγεται περισσότερο ως εντολή και λιγότερο ως ένας κανόνας που πρέπει να ακολουθήσουν για τη δική τους ασφάλεια.
Οι φράσεις που χρησιμοποιούμε ως γονείς μπορούν να έχουν μεγάλη επίδραση στην ψυχολογία των παιδιών μας. Είναι σημαντικό να είμαστε προσεκτικοί με τα λόγια μας και να προσπαθούμε να επικοινωνούμε με τρόπο που θα ενισχύει την αυτοεκτίμηση, την ανεξαρτησία και την ικανότητα διαχείρισης των συναισθημάτων των παιδιών μας. Μια σωστή επικοινωνία με τα παιδιά μας μπορεί να ανοίξει τον δρόμο για μια υγιή ψυχολογία και ανάπτυξη.
