Όταν προσπαθούμε να βοηθήσουμε τα παιδιά να λύσουν ένα πρόβλημα, συχνά αντιμετωπίζουμε την πρόκληση ότι απλά αγνοούν τις συμβουλές μας. Αυτό δεν σημαίνει ότι τα παιδιά δεν μας εκτιμούν ή απορρίπτουν τη γνώση μας, απλά χρειάζονται τις δικές τους λύσεις για να μπορέσουν να βρούνε τον δρόμο τους. Έτσι, αντί να δίνουμε συμβουλές, μπορούμε να τους καθοδηγήσουμε μέσω τριών ερωτήσεων που θα αναδείξουν τη φαντασία και τη δημιουργικότητά τους.
1. “Τι έχεις δοκιμάσει;”: Συχνά, τα παιδιά αισθάνονται απελπισμένα μπροστά σε ένα πρόβλημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν προσπαθήσει. Πρέπει να επικροτούμε πάντα τις προσπάθειές τους. Αυτή η ερώτηση, επίσης, μας βοηθά να μην προτείνουμε πράγματα που ήδη έχουν δοκιμάσει. Για παράδειγμα, αν το παιδί μας μας πει “ο φίλος μου είναι κακός μαζί μου”, μπορούμε να το ρωτήσουμε ποιες ακριβώς προσπάθειες έχει κάνει για να διαχειριστεί την κατάσταση.
2. “Πώς λειτούργησε;”: Αυτή η ερώτηση προωθεί τον αυτοστοχασμό. Τα παιδιά πρέπει να εξετάσουν τον αντίκτυπο των πράξεών τους, χωρίς κατηγορίες ή κρίσεις. Μπορεί να ανακαλύψουν ότι η ιδέα τους ήταν καλή, αλλά δεν λειτούργησε με τον τρόπο που περίμεναν. Ή μπορεί να δουν ότι η προσέγγισή τους είχε ανεπιθύμητες συνέπειες. Ακόμη κι αν η απάντηση στην ερώτηση “τι έχεις δοκιμάσει;” είναι “τίποτα”, μπορούμε να τους ρωτήσουμε πώς λειτούργησε αυτή η προσέγγιση. Μερικές φορές, το να μην κάνεις τίποτα μπορεί να είναι και αυτό μια στρατηγική. Παράδειγμα: Αν το παιδί μας λέει “προσπάθησα να αγνοήσω τον φίλο μου, αλλά δεν δούλεψε”, μπορούμε να τον ρωτήσουμε πώς λειτούργησε αυτή η προσέγγιση και τι αντίκτυπο είχε.
3. “Τι μπορείς να δοκιμάσεις τώρα;”: Αυτή η ερώτηση ενθαρρύνει τα παιδιά να σκεφτούν δημιουργικά. Δεν είναι απαραίτητο να έχουν αμέσως μια τέλεια ιδέα, αλλά αξίζει να τους δώσουμε τη δυνατότητα να εξερευνήσουν νέες προσεγγίσεις και λύσεις. Μπορεί να είναι δύσκολο για το παιδί μας να σκεφτεί κάτι στην αρχή, αλλά αυτό δεν πρέπει να μας αποθαρρύνει. Μπορούμε να προτείνουμε αστείες ιδέες για να τον βοηθήσουμε να ξεκινήσει σκεπτόμενος. Με αυτόν τον τρόπο, δίνουμε στο παιδί την ευκαιρία να κάνει κριτική στις ιδέες αυτές και να συνεχίσει να σκέφτεται με δημιουργικό τρόπο. Ένας λόγος που τα παιδιά διστάζουν να μοιραστούν τις ιδέες τους είναι ότι συχνά απορρίπτονται ή προεξοφλούνται. Επομένως, είναι σημαντικό να είμαστε πραγματικά ανοιχτοί για να ακούσουμε, αντί να τους λέμε από την αρχή “όχι”. Παράδειγμα: Αν το παιδί μας μας λέει “δεν ξέρω τι να κάνω”, μπορούμε να τον ενθαρρύνουμε να σκεφτεί νέες ιδέες και να του προτείνουμε κάτι αστείο για να τον βοηθήσουμε να ξεκινήσει τη σκέψη του.
