Η Τούνδρα, έργο του Γιώργου Σίμωνα, αποτελεί έναν κόσμο από μόνο του. Ένα οικοσύστημα που ο οίκος, που θεωρείται σήμα κύριως των παραδοσιακών αξιών και κοινωνικών δεσμών, αποκτά ξένη διάσταση. Σε αυτήν την τούνδρα του Σίμωνα, ο οίκος δεν είναι μόνο απομακρυσμένος, αλλά ανάγεται σε κάτι ακατανόητο. Ένας κόσμος όπου ο οίκος δεν υφίσταται ως το σπίτι, αλλά ως σκέλετος μιας εταιρείας κτηματομεσιτικής που διαχειρίζεται μόνο προσωρινά καταλύματα. Μας προειδοποιεί ότι αυτοί οι οίκοι δεν πρέπει να γίνουν η κατάληξή μας, γιατί εδώ δεν θάβονται οι νεκροί, εδώ δεν είναι ο τόπος για κηδείες
Στην Τούνδρα, οι κάτοικοι φιλοξενούνται προσωρινά, με την υπόσχεση ότι σύντομα θα φύγουν ξανά. Δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουν τη διαμονή τους, αλλά με τον κίνδυνο να χάσουν τη ζωή τους. Χωρίς αυτό τον κίνδυνο, όμως, οι κάτοικοι της Τούνδρας δεν θα έβλεπαν παραπέρα. Όπως ένα οικοσύστημα που αγωνίζεται να επιβιώσει, πρέπει να απαλλαχθούν από το άρρωστο μέρος για να συνεχίσουν την ύπαρξή τους. Ίσως αντί να ζήσουν, απλά επιβιώσουν. Κάποιος από αυτούς τους τρεις ντόπιους υπάλληλους έχει την ευκαιρία να παίξει ένα παλιό τραγούδι για το τίποτα που προσπαθούσε να ανέλθει, αλλά ακόμα και αυτή η εξαίρεση απειλείται από το πρωτόκολλο που ο Μπομπ άφησε πίσω του
Με τη φυγή του Μπομπ, η τούνδρα μας καταδεικνύει ότι η απόσταση που μας χωρίζει από τον οίκο μας είναι ενδεχομένως απόλυτη. Αδιάφορο αν μιλάμε την ίδια γλώσσα ή μοιραζόμαστε την ίδια κουλτούρα, οι άνθρωποι θα φεύγουν ένας-ένας, και όλοι θα λέγονται Μπομπ. Αυτή η Τούνδρα περιγράφει μια πραγματικότητα όπου οι ανθρώπινες σχέσεις αντικαθίστανται από επιχειρηματικές συναλλαγές και προλήψεις. Μας αποκαλεί να αναρωτηθούμε για την αξία των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα και για τον κίνδυνο να γίνουμε νέκροι σε ένα περιβάλλον όπου δεν χωρούν ούτε οικογένειες, ούτε τάφοι, αλλά μόνο τα προσωρινά ξενοδοχεία
Ξεπερνώντας αυτήν την ανικανότητα προσαρμογής, οι κάτοικοι της Τούνδρας βρίσκονται στο τέλος τους. Με κάθε αναπνοή και απόπειρα αγώνα για λίγο από το τίποτα, καταλήγουν να εξαντλούν τον εαυτό τους χωρίς να αντλήσουν καλύτερα αποτελέσματα. Οι λειτουργίες του συστήματος δεν είναι γνωστές σε αυτούς και έτσι, η προετοιμασία και η κίνηση προς ένα καλύτερο μέλλον τους ξεπερνά. Ο κίνδυνος που εγείρεται είναι η άγνοια, η αδυναμία να αλληλεπιδράσουν, να συνεπιβιώσουν, και να μοιραστούν το τίποτα που ανέλθαινε. Γιατί ακόμη και αν ο Μπομπ άφησε ένα πρωτόκολλο, αυτό δεν θα λέγεται τίποτα αν δεν υπάρξει επαφή. Καμία επαφή. Ο Μπομπ έφυγε, αλλά τώρα είναι η σειρά μας να ανακαλύψουμε αν μπορούμε να συντηρήσουμε την οικειότητα και να ξεπεράσουμε την ανικανότητα μας να δημιουργήσουμε εκ νέου μια πραγματική σύνδεση με τους άλλους.
