Η χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία/ λέμφωμα από μικρά λεμφοκύτταρα (ΧΛΛ) είναι μια από τις συχνότερες μορφές λευχαιμίας και αποτελεί μια κακοήθεια από ώριμα Β λεμφοκύτταρα. Ωστόσο, η επιβίωση των ασθενών έχει αυξηθεί σημαντικά λόγω των νέων αποτελεσματικών θεραπειών που έχουν εισαχθεί.
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της ΧΛΛ δεν βασίζεται πλέον στη συμβατική χημειοθεραπεία, αλλά σε συνδυασμούς στοχευμένων παραγόντων. Αναφέρονται τρεις βασικές κατηγορίες φαρμάκων που χρησιμοποιούνται, όπως τα μονοκλωνικά αντισώματα, οι αναστολείς της τυροσινικής κινάσης του Bruton (ΒΤΚ) και οι αναστολείς της B-cell lymphoma (BCL)2 πρωτεΐνης. Οι συνδυασμοί αυτών των φαρμάκων έχουν έναντι της αρχικής χημειοανοσοθεραπείας φαίνεται να βελτιώνουν τα αποτελέσματα.
Η πιο πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι ο συνδυασμός του ibrutinib και του venetoclax οδηγεί σε καλύτερη επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου σε σύγκριση με το παραδοσιακό FCR. Η θεραπεία με ibrutinib-venetoclax προσαρμόζεται ανάλογα με την μετρήσιμη υπολειπόμενη νόσο, με την διάρκεια της θεραπείας να καθορίζεται από την ανίχνευση της MRD. Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι ο συνδυασμός αυτός ήταν αποτελεσματικότερος και παρουσίασε χαμηλότερο κίνδυνο θανάτου σε σύγκριση με το FCR.
Επίσης, προεξετάζονται και άλλες θεραπευτικές επιλογές, όπως οι κυτταρικές θεραπείες με χρήση CAR-T λεμφοκυττάρων, που φαίνεται να έχουν ενθαρρυντικά αποτελέσματα. Επίσης, πρόσφατα έγκριση έλαβε ένας BTK αναστολέας τρίτης γενιάς, η πιρτομπρουτινίβη, που έχει επίσης αναφερθεί ως αποτελεσματική επιλογή σε ασθενείς με ανθεκτικότητα σε προηγούμενους BTK αναστολείς.
Συνολικά, οι νέες θεραπευτικές προσεγγίσεις στην χρόνια λεμφοκυτταρική λευχαιμία επιτρέπουν σημαντική βελτίωση της επιβίωσης των ασθενών και επιτυγχάνουν επιβίωση χωρίς υποτροπή της νόσου. Ωστόσο, εξακολουθούν να διεξάγονται περαιτέρω μελέτες προκειμένου να κατανοηθούν ακόμα καλύτερα οι κατάλληλες επιλογές θεραπείας και η διάρκεια της.
