Μια νέα μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Frontiers in Nutrition αναδεικνύει τον κεχρί ως έναν ευεργετικό σπόρο στην καταπολέμηση της ανεπάρκειας σιδήρου, γνωστή ως αναιμία. Η αναιμία αυξάνεται ανησυχητικά παγκοσμίως, και η τακτική κατανάλωση κεχριού μπορεί να βελτιώσει τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης και φερριτίνης στον ορό του αίματος.
Η συγκεκριμένη έρευνα, που περιλάμβανε μια μετα-ανάλυση 22 ανθρώπινων μελετών και οκτώ εργαστηριακών μελετών για την κατανάλωση κεχριού και την αναιμία, διενεργήθηκε από επτά οργανισμούς σε τέσσερις χώρες, με επικεφαλής το ICRISAT (Διεθνές Ινστιτούτο Έρευνας για τις Καλλιέργειες στις Ημιξηρές Τροπικές Ζώνες). Τα αποτελέσματα της μελέτης αποδεικνύουν ότι ο κεχρίς μπορεί να παράσχει όλο ή μέρος της καθημερινής ανάγκης σε σίδηρο ενός ατόμου. Παρόλο που η ποσότητα σιδήρου που παρέχεται εξαρτάται από την ποικιλία και την επεξεργασία του κεχριού, η έρευνα αποκαλύπτει ότι ο κεχρίς μπορεί να παίξει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη και μείωση της αναιμίας που οφείλεται στην έλλειψη σιδήρου.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές ανέφεραν ότι η κατανάλωση κεχριού αύξησε τα επίπεδα αιμοσφαιρίνης κατά περίπου 13,2%. Επιπλέον, τέσσερις μελέτες έδειξαν ότι η φερριτίνη ορού, μια πρωτεΐνη που περιέχει σίδηρο και αποτελεί δείκτη έλλειψης σιδήρου, αυξήθηκε κατά 54,7% μέσο όρο. Οι μελέτες περιλάμβαναν σχεδόν 1.000 παιδιά, εφήβους και ενήλικες, και χρησιμοποιήθηκαν έξι διαφορετικές ποικιλίες κεχριού. Οι συμμετέχοντες κατανάλωσαν κεχρί για περίοδο από 21 ημέρες έως 4,5 χρόνια.
Σύμφωνα με τον Δρ. S Anitha, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και διατροφολόγο στο ICRISAT, το 2019 περίπου 1,74 δισεκατομμύρια άνθρωποι έπασχαν από αναιμία, και ο αριθμός αυτός αυξάνεται. Η έλλειψη σιδήρου έχει αρνητικές επιπτώσεις στη γνωστική και σωματική ανάπτυξη των παιδιών και μειώνει την παραγωγικότητα των ενηλίκων. Η ενσωμάτωση του κεχριού σε κυβερνητικά προγράμματα διατροφής προτείνεται ως ένας υποσχόμενος τρόπος να αντιμετωπιστεί αυτή η πρόκληση.
Σύμφωνα με τη Δρ. Jacqueline Hughes, Γενική Διευθύντρια του ICRISAT, υπάρχουν ισχυρά στοιχεία που υποστηρίζουν την αξία του κεχριού στη μείωση ή πρόληψη της αναιμίας. Γι’ αυτόν τον λόγο, απαιτείται μια μεγάλη ερευνητική μελέτη για την αναιμία, καλύπτοντας όλους τους διάφορους τύπους κεχριού και τις διάφορες μεθόδους επεξεργασίας και μαγειρέματος. Αυτή η καθολική προσέγγιση θα βοηθήσει στον καλύτερο σχεδιασμό παρεμβάσεων για τη μείωση της αναιμίας σε παγκόσμιο επίπεδο, σύμφωνα με τον καθηγητή Ian Givens από το Πανεπιστήμιο του Reading στη Βρετανία.
Τέλος, η Ms. Joanna Kane-Potaka, μία από τους συγγραφείς της μελέτης, επισημαίνει ότι οι αντιθρεπτικές ουσίες στο κεχρί δεν αποτελούν εμπόδιο για τη βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου που περιέχεται σε αυτό. Η βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου στο κεχρί είναι ήδη γνωστή και συγκρίσιμη με τα κλασικά ποσοστά βιοδιαθεσιμότητας που παρατηρούνται σε άλλα φυτά. Επίσης, τα επίπεδα αντιθρεπτικών ουσιών στο κεχρί είναι παρόμοια ή ακόμα και χαμηλότερα από αυτά που συναντώνται σε άλλες τροφές.
Η έρευνα έδειξε επίσης ότι ο τρόπος επεξεργασίας μπορεί να επηρεάσει σημαντικά τη βιοδιαθεσιμότητα του σιδήρου, διπλασιάζοντας, τριπλασιάζοντας ή αυξάνοντας κατά 5,4 φορές τη βιοδιαθεσιμότητα.
Συνοψίζοντας, η μελέτη αποδεικνύει την αξία του κεχριού στην πρόληψη και μείωση της αναιμίας. Είναι αναγκαία μια μεγάλη και καθολική ερευνητική μελέτη για να γίνει πλήρης αντίληψη των πολλαπλών οφελών του κεχριού, προκειμένου να σχεδιαστούν αποτελεσματικές παρεμβάσεις για τη μείωση της αναιμίας. Ο κεχρίς είναι ένας σπόρος που πρέπει να ληφθεί υπόψη στα προγράμματα διατροφής προκειμένου να βοηθηθούν εκατομμύρια άνθρωποι που αντιμετωπίζουν την ανεπάρκεια σιδήρου και τις επιπτώσεις της.
