Η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση (ΓΟΠ) αναφέρεται στο φαινόμενο όπου το οξύ περιεχόμενο του στομάχου επιστρέφει προς τον οισοφάγο, κατά τη διάρκεια της πέψης. Αυτή η κατάσταση προκαλείται από τη δυσλειτουργία του κατώτερου οισοφαγικού σφιγκτήρα, που είναι υπεύθυνος για τον φυσιολογικό έλεγχο της παλινδρόμησης (Karacetin et al 2011). Η ΓΟΠ μπορεί να επηρεάσει τη σίτιση των παιδιών και να προκαλέσει διαταραχές στην ανάπτυξη και απώλεια βάρους, καθιστώντας τη μια απαιτητική κατάσταση που συχνά συνδέεται με διαταραχές σίτισης (ΔΣ) (Dellert et al, 1993). Η διάγνωση και η αντιμετώπιση της ΓΟΠ πραγματοποιείται από ειδικούς παιδογαστρεντερολόγους.
Συνήθη συμπτώματα της ΓΟΠ περιλαμβάνουν πόνο στο στήθος, αίσθηση καούρας μετά το γεύμα, δυσκολία κατάποσης, εμετό, απώλεια ή αργή αύξηση του βάρους, παρατεταμένο και έντονο κλάμα, καθώς και απροθυμία για τη σίτιση (Neu et al, 2014). Επιπλέον, έρευνες έχουν αποδείξει το αρνητικό αντίκτυπο της ΓΟΠ στη σχέση μητέρας-παιδιού, καθώς οι μητέρες αντιμετωπίζουν ανασφάλεια και άγχος σχετικά με τη σωστή διατροφή του παιδιού τους. Η ανξιοσήμεικτη συμπεριφορά που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια των γευμάτων του βρέφους πρέπει να αξιολογείται και να απαιτεί παρέμβαση, πριν εδραιωθούν τακτικές που μπορεί να επηρεάσουν αρνητικά τη διατροφική διαδικασία και τη σχέση μητέρας-παιδιού. Παραδείγματα τέτοιων τακτικών είναι η πιέστικη προσφορά του φαγητού και η άρνηση τροφής, οι οποίες μπορεί να προκαλέσουν άρνηση στο φαγητό στα παιδιά (Karacetin et al, 2011).
Παρακάτω παρουσιάζουμε κάποιες προτάσεις για τη διαχείριση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης σε παιδιά:
1. Αποφύγετε να πιέζετε το παιδί να φάει. Καθιερώστε την ώρα του φαγητού ως μια ευχάριστη διαδικασία, που θα απολαμβάνετε τόσο εσείς όσο και το παιδί. Μην επικεντρώνεστε μόνο στην ποσότητα του φαγητού.
2. Δημιουργήστε ρουτίνες γευμάτων, όπου το παιδί θα συνδέει την ώρα του φαγητού με μια συγκεκριμένη διαδικασία, όπως τραγουδάκι ή κάποιο αγαπημένο αντικείμενο για χαλάρωση, όπως ένα μαξιλάρι. Η τήρηση αυτής της ρουτίνας μπορεί να μειώσει το άγχος και το στρες που μπορεί να αντιμετωπίζει το παιδί με δυσκολίες στη σίτιση (Karacetin et al, 2011).
3. Ενθαρρύνετε το παιδί να καθίσει σε ημιάρθρωση θέση κατά τη διάρκεια του γεύματος και όρθια τουλάχιστον για 20 λεπτά μετά το γεύμα, ώστε να μην πιέζεται η περιοχή του στομάχου. Η ημιάρθρωση θέση έχει συσχετιστεί με μειωμένο αριθμό περιστατικών ΓΟΠ σε σχέση με την ύπτια θέση. Ωστόσο, λόγω του ρίσκου αιφνίδιου θανάτου, δεν προτείνεται για βρέφη κάτω των 12 μηνών (Karacetin et al, 2011).
4. Προσφέρετε μικρά και συχνά γεύματα, αρχικά κάθε 2 ώρες και σταδιακά κάθε 3,5-4 ώρες, ανάλογα με την ποσότητα που καταναλώνεται κάθε φορά. Στόχος είναι να μην αφήνετε το στομάχι του παιδιού άδειο για μεγάλα χρονικά διαστήματα, καθώς αυτό μπορεί να οδηγήσει σε αποκλειστική κατανάλωση τροφής στα επόμενα γεύματα. Εάν το παιδί αρνείται να φάει, κάντε ένα διάλειμμα για περίπου 10 λεπτά και προσφέρετε κάτι ευχάριστο, όπως παιχνίδι, πριν του ξαναπροσφέρετε τροφή. Επαναλάβετε αυτό το διάλειμμα μέχρι 2 φορές πριν διακόψετε οριστικά το γεύμα. Ο πιεστικός τρόπος διαχείρισης του φαγητού μπορεί να οδηγήσει σε άρνηση και αποστροφή προς το φαγητό (Karacetin et al, 2011).
Συμπερασματικά, η αντιμετώπιση της γαστροοισοφαγικής παλινδρόμησης σε παιδιά απαιτεί μια ολοκληρωμένη προσέγγιση, η οποία περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, τη διατροφή και την παράκρουση της σχέσης μητέρας-παιδιού. Οι παραπάνω συστάσεις αποτελούν μόνο μια γενική κατεύθυνση και είναι σημαντικό να συμβουλεύεστε έναν ειδικό παιδογαστρεντερολόγο για την προσαρμογή τους στις ανάγκες του παιδιού σας.
