Το φαινόμενο του φαγητού μπροστά στις οθόνες δεν είναι αποκλειστικό μόνο για τα παιδιά, αλλά αφορά επίσης και εμάς, τους ενήλικες. Η σύγχρονη εποχή έχει φέρει μαζί της την τάση του “multitasking” που πολλές φορές αποδεικνύεται επιζήμια για την σωματική και ψυχική μας υγεία, όταν αυτή η συνήθεια είναι διαρκής. Είναι σημαντικό να προσέχουμε και να μην επιτρέπουμε στους εαυτούς μας να γίνουν “ψυχοφθόροι” λόγω της συνεχούς παρουσίας των οθονών μπροστά μας, προκειμένου να δώσουμε το καλό παράδειγμα στα παιδιά και αυτά να αποβάλλουν αυτή τη συνήθεια.
Είναι γεγονός ότι ένα παιδί μπορεί περιοδικά να καταναλώνει φαγητό βλέποντας κινούμενα σχέδια στην τηλεόραση ή ακούγοντας μουσική στο τάμπλετ, χωρίς αυτό να αποτελεί σοβαρή απειλή. Το πρόβλημα εμφανίζεται όταν αυτή η συνήθεια γίνεται ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Οι κύριες επιπτώσεις αυτής της συνήθειας περιλαμβάνουν την αποσύνδεση από το φαγητό και την αύξηση του κινδύνου παχυσαρκίας.
Όταν ένα παιδί τρώει μπροστά σε μια οθόνη, χάνει την αίσθηση της ποσότητας, της γεύσης, της υφής και της θερμοκρασίας του φαγητού του. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην απολαμβάνει το φαγητό τόσο πολύ και να τρώει περισσότερο, καταναλώνοντας το μηχανικά. Επιπλέον, η συνήθεια αυτή αφαιρεί τη δυνατότητα επιλογής της ποιότητας και της ποσότητας του φαγητού μας, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο παχυσαρκίας.
Πώς μπορούμε λοιπόν να αποτρέψουμε τα παιδιά από το να τρώνε μπροστά στις οθόνες;
Το πρώτο και σημαντικότερο βήμα είναι να δώσουμε το καλό παράδειγμα. Τα παιδιά παρατηρούν προσεκτικά τη συμπεριφορά μας και δίνουν μεγαλύτερη σημασία στις πράξεις μας παρά στα λόγια μας. Εάν εμείς οι ενήλικες δίνουμε προσοχή στα κινητά μας κατά την ώρα του γεύματος, είναι λογικό να θέλουν και τα παιδιά μας να παρακολουθούν τις αγαπημένες τους σειρές ενώ τρώνε. Έτσι, εμείς πρέπει να αφήνουμε τις οθόνες πρώτοι και να το αντιμετωπίζουμε ως μια στιγμή παύσης από την ένταση της καθημερινότητάς μας. Έτσι, τα παιδιά θα μας ακολουθήσουν και θα συμμορφωθούν αντίστοιχα.
Επίσης, είναι σημαντικό να δημιουργήσουμε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα κατά την ώρα του φαγητού. Αυτή μπορεί να αποτελέσει μια ευκαιρία να επιτευχθεί μια στενότερη οικογενειακή συνομιλία. Μπορούμε να παρουσιάσουμε τα πιάτα με δημιουργικό και ελκυστικό τρόπο που θα σαγηνεύει τα παιδιά. Έτσι, το παιδί θα αντιλαμβάνεται την ώρα του γεύματος ως μια ευχάριστη και διασκεδαστική στιγμή, παρόλη την απουσία των οθονών.
Συμπεραίνοντας, είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε το μεσημεριανό γεύμα και το δείπνο ως στιγμές απόλαυσης και ηρεμίας, στιγμές που μοιραζόμαστε οικογενειακά και κάνουμε μια “παύση” από τη γεμάτη ένταση και οθόνες ζωή μας. Αναλογιστείτε αυτούς τους λόγους και προσπαθήστε να αναπτύξετε τη συνήθεια να απολαμβάνετε το φαγητό σας χωρίς την παρουσία των οθονών. Έτσι, θα κάνετε και τα παιδιά σας να ακολουθήσουν το παράδειγμά σας και να αποκτήσουν μια πιο υγιή σχέση με το φαγητό.
