Η μυρωδιά από τη ζεστή σοκολάτα που απολαμβάνω, επιβάλλεται με τη γλύκα του καφέ μου. Κάθομαι δίπλα σε έναν φίλο, τον Μανώλη Παπαδογιαννάκη, σε ένα γυαλισμένο καφέ στο Ρέθυμνο, περιμένοντας να σταματήσει το ψιλόβροχο για να ξεκινήσουμε ένα ταξίδι στην εξοχή της Κρήτης, προς αναζήτηση άγριων χόρτων. Ο Μανώλης, ο οποίος διατηρεί έναν καφενέ – ταβέρνα στο Ατσιπόπουλο, μου πρότεινε να μοιραστεί μαζί μου μια από τις συχνές βόλτες του για μάζεμα χόρτων. Έτσι, συναντηθήκαμε την επόμενη μέρα νωρίς το μεσημέρι. Η βροχή είχε αρχίσει να αραιώνει και είμαστε έτοιμοι να ξεκινήσουμε την περιπέτεια
Όταν έφτασα στο σημείο συνάντησης, ο Μανώλης με καθοδήγησε σε ένα παραθαλάσσιο μέρος, λίγα χιλιόμετρα δυτικά από το Ρέθυμνο. Καθώς κοιτώντας το ύψωμα μπροστά μας, πήρα εντυπωσιαστική ματιά, με τα σκούρα καφετί, γκρι και πράσινα χρώματα να συνθέτουν ένα εντυπωσιακό τοπίο. Δεν ήταν εύκολο για έναν αρχάριο όπως εγώ να ξεχωρίσω τα χρήσιμα χόρτα. Ο Μανώλης, γνώριζε τον τρόπο και προπορεύονταν με πεποίθηση στην αναρρίχηση προς το σημείο εκκίνησης. Ενώ κρατούσε μια σακούλα και μαχαίρι, μου εξηγούσε τη διαδικασία με πάθος.
Τα άγρια χόρτα της Κρήτης είναι πανταχού παρούσα, από τις παραλίες μέχρι τα ορεινά, από τα γεωργοκτηνοτροφικά πεδία μέχρι τα πετρώδη και χερσαία εδάφη. Ανάλογα με την εποχή, πολλά από αυτά τα φυτά ανθίζουν, προσφέροντας επίσης ένα θεαματικό θέαμα. Τα χόρτα αποτελούν σημαντικό συστατικό της κρητικής διατροφής, γνωστή για τον θετικό αντίκτυπο της στην υγεία και τη μακροζωία των κατοίκων. Προτού έρθει η εποχή του γρήγορου φαγητού και της υπερβολικής κατανάλωσης ζωικών λιπαρών, η κρητική διατροφή βασιζόταν σε φρέσκα φρούτα, άγρια χόρτα και ελαιόλαδο. Τα χόρτα προσφέρουν υγιή διατροφή και μοναδική γευστική εμπειρία. Στις καθιερωμένες διατροφικές συνήθειες των Κρητικών, η παραδοσιακή ρακή συνοδεύεται συχνά από πικρά χόρτα, όπως αγκινάρες, σκορδουλάκια και σταμναγκάθι
Καθώς κινούμαστε με προσοχή στο ανηφορικό έδαφος, μαζεύοντας προσεκτικά τα χόρτα, αισθάνομαι ότι η κατανάλωση αυτών των φυσικών θησαυρών είναι η καλύτερη ανταμοιβή για τον κόπο που καταβάλλουμε για να τα βρούμε. Έπειτα από προσεκτικό πλύσιμο, αλατίζουμε και νοστιμίζουμε τα χόρτα με λάδι και λεμόνι, παραδίδοντας απόλαυση στη γεύση.
Ο κόσμος ίσως να έχει αλλάξει, αλλά η αγάπη μας για τα άγρια χόρτα παραμένει ζωντανή. Καθώς επιστρέφω προσεκτικά προς το αυτοκίνητο, προστατεύοντας τη φωτογραφική μηχανή μου από την επιστροφή της βροχής, αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για αυτήν τη μοναδική εμπειρία και για το φυσικό θησαυρό της Κρήτης που μοιραζόμαστε. Οι άγριοι χόρτοι δεν είναι απλά κρητική κληρονομιά, είναι η σύνδεσή μας με τη φύση και μια γεύση που μας ταξιδεύει σε άλλες εποχές. Και είμαι βέβαιος ότι αυτή η εμπειρία θα συνεχίσει να μας εμπνέει και να μας προκαλεί να ανακαλύπτουμε τις γεύσεις της φύσης και της κρητικής κουζίνας κάθε μέρα.
