Όλοι βιώνουμε περιόδους μοναξιάς, αλλά λίγοι από εμάς συνειδητοποιούν τον τρόπο με τον οποίο η μοναξιά επηρεάζει την ικανότητά μας να συνδεθούμε με τους γύρω μας. Το αίσθημα αυτό μπορεί να προκαλέσει αυτοσυντήρηση και να δημιουργήσει έναν φαύλο κύκλο που μας κρατάει παγιδευμένους σε πόνο και απομόνωση.
Αλλά τι σημαίνει ακριβώς αυτή η αυξημένη εγρήγορση που αποκαλείται υπερεπαγρύπνηση; Είναι ένας τρόπος αυτοσυντήρησης προς πιθανές απειλές, μια κατάσταση αυξημένης επιφυλακής που μπορεί να είναι χρήσιμη σε κάποιες περιστάσεις. Όμως, σε σχέση με τη μοναξιά, αυτή η υπερεπαγρύπνηση μπορεί να μας παγιδέψει.
Ο εγκέφαλος εκλαμβάνει τη μοναξιά ως μια επίθεση και απελευθερώνει αμυντικά σήματα. Αυτή η αμυντική στάση μπλοκάρει την ενσυναίσθηση, το μέσο που μας βοηθά να συνδεθούμε και να αναπτύξουμε κοινωνικές σχέσεις. Ενώ βρισκόμαστε σε υπερεπαγρύπνηση, επικεντρωνόμαστε στα αρνητικά και βιώνουμε έντονα την απόρριψη. Κάθε ένδειξη έλλειψης ενδιαφέροντος μεταφράζεται ως το τέλος του κόσμου και σπάει τις προσπάθειές μας για σύνδεση, καθώς αρχίζουμε να αμφιβάλλουμε ότι αξίζει να ασχοληθούμε με άλλους. Παράλληλα, αυξάνεται η αίσθηση ότι θα είμαστε για πάντα μόνοι.
Όμως, όλοι χρειαζόμαστε τουλάχιστον ένα άτομο στο οποίο μπορούμε να βασιστούμε και να αναπτύξουμε μια θετική και υποστηρικτική σχέση. Η υπερεπαγρύπνηση, ωστόσο, μπορεί να χαλάσει αυτή την προσπάθεια λόγω της έντονης αίσθησης απόρριψης που νιώθουμε. Αυτό μπορεί να συμβεί ακόμα κι αν φαίνεται ότι έχουμε σύντροφο ή μια ενεργή κοινωνική ζωή. Ουσιαστικά, δεν είναι ο αριθμός των συνδέσεών μας που καθορίζει τη μοναξιά, αλλά η ποιότητά τους. Ένας στενός φίλος μπορεί να είναι αρκετός για μια ικανοποιητική κοινωνική ζωή, ενώ εκατοντάδες επιφανειακές σχέσεις μπορούν απλώς να επιδεινώσουν την απομόνωση.
Για να ξεπεράσουμε αυτή την υπερεπαγρύπνηση και να βρούμε το δρόμο έξω από τη μοναξιά, πρέπει να αμφισβητήσουμε τις αρνητικές σκέψεις και τους φόβους μας. Όταν οι ερμηνείες μας επηρεάζονται από την υπερεπαγρύπτηση, βλέπουμε απόρριψη παντού και απαντάμε με απομόνωση ή επιθετικότητα. Αν μπορέσουμε να αλλάξουμε την εστίασή μας και να επικεντρωθούμε στη ζεστασιά και την αποδοχή, θα δούμε ότι πολλοί γύρω μας αισθάνονται μόνοι όπως εμείς και έχουν την ανάγκη για σύνδεση και αγάπη. Η μετατόπιση αυτή μπορεί να μας βοηθήσει να ξεπεράσουμε την απομόνωση και να ανοίξουμε έναν δρόμο γεμάτο χαρά και αγάπη.
Ολοκληρώνοντας, η μοναξιά είναι ένα συναισθηματικό αίσθημα που μπορεί να μας εγκλωβίσει, αλλά μπορούμε να το ξεπεράσουμε αν βγάλουμε τις παρωπίδες της υπερεπαγρύπνησης. Αν μάθουμε να αμφισβητούμε τις αρνητικές σκέψεις και να επικεντρωθούμε στην ενσυναίσθηση και την αποδοχή, μπορούμε να ανακαλύψουμε ένα νέο συναίσθημα σύνδεσης και ευτυχίας.
