Υπάρχουν ορισμένες προσωπικότητες που σφραγίζουν την ελληνική καλλιτεχνική σκηνή, αφήνοντας ανεξίτηλο αποτύπωμα στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν ένα από αυτά τα πρόσωπα, με μια αστείρευτη ενέργεια και μια εξαιρετική δύναμη που την έκανε να ξεχωρίζει. Με χάλυβαρη προσωπικότητα και σπάνιο χαρακτήρα, η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν μία από τις πρώτες χειραφετημένες γνωστές γυναίκες στην Ελλάδα, που κατάφερε να κερδίσει ένα θέση στον κινηματογράφο του εξωτερικού και να αφήσει ανεξίτηλο αποτύπωμα στην ελληνική καλλιτεχνική σκηνή
Γεννημένη στον Πειραιά στις 13 Απριλίου 1916, η Δέσπω Διαμαντίδου ήταν κόρη ενός πλούσιου Έλληνα που ζούσε στη Ρωσία και είχε επιστρέψει στην Ελλάδα. Η οικογένειά της ήταν πολύ ευκατάστατη και επηρεασμένη από τον πολιτισμό και την τέχνη. Η Δέσπω μεγάλωσε στην Καστέλλα και αργότερα μετακόμισε μαζί με την οικογένειά της στο Κολωνάκι. Η πρώιμη επαφή της με το θέατρο έγινε μέσα από τον Γιάννη Τσαρούχη, έναν φίλο της οικογένειάς, ο οποίος της μετέδωσε την αγάπη για τις καλλιτεχνικές αναζητήσεις
Η Δέσπω Διαμαντίδου σπούδασε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών και από πολύ μικρή ηλικία έδειξε την αγάπη της για το θέατρο. Ολοκληρώνοντας την Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου, αρχικά δοκίμασε στον χορό και το τραγούδι πριν καταλήξει επίσημα στο θέατρο. Το 1942 έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον Χορό της «Μήδειας», ενώ ο πρώτος της σημαντικός ρόλος ήταν αυτός της Λαίδης Καρολίνας στο έργο «Δεν φταίει το αστέρι μας». Κατά τη διάρκεια της καριέρας της, συνεργάστηκε με πολλούς θιάσους και ενσωματώθηκε στο Εθνικό Θέατρο, όπου ερμήνευσε ρόλους σε πολλά έργα, ανάμεσα στα οποία ξεχωρίζουν η «Εκάβη» του Ευριπίδη, το «Γλάρο» του Τσέχωφ και οι «Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη
Όμως, η Δέσπω Διαμαντίδου δεν περιορίστηκε μόνο στο θέατρο. Από τη δεκαετία του ’40 αρχίζει να εμφανίζεται και στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας σε αρκετές ταινίες. Τον αποφασιστικό ρόλο της πήρε όταν ταξίδεψε στις ΗΠΑ το 1967 και ξεκίνησε μία πορεία στον αμερικανικό κινηματογράφο. Εκεί είχε την ευκαιρία να πρωταγωνιστήσει δίπλα στην Μελίνα Μερκούρη στο θεατρικό έργο «Ίλια Ντάρλινγκ», που παρουσιάστηκε στο Μπρόντγουεϊ της Νέας Υόρκης. Αυτή η θεατρική παράσταση σηματοδότησε έναν από τους καλύτερους θεατρικούς της ρόλους και ήταν ένας κορυφαίος σταθμός στην καριέρα της
Η Δέσπω Διαμαντίδου κυριάρχησε επίσης και στην προσωπική της ζωή. Παντρεύτηκε τον ηθοποιό Ανδρέα Φιλιππίδη και απέκτησαν έναν γιο, τον Μάριο. Αν και χώρισαν μετά από οκτώ χρόνια γάμου, παρέμειναν φίλοι και σεβαστοί ο ένας στον άλλον. Η Δέσπω Διαμαντίδου ζούσε με πάθος και αγαπούσε την τέχνη και τους ανθρώπους. Αν και ζούσε μαζί με την ταραχώδη προσωπικότητά της, πάντα ήταν ειλικρινής και δίκαιη. Είχε τον σεβασμό και την εκτίμηση των συναδέλφων της και ποτέ δεν κρατούσε κακία
Μετά από μία πετυχημένη καριέρα στο εξωτερικό, η Δέσπω Διαμαντίδου επέστρεψε στην Ελλάδα και επικεντρώθηκε κυρίως στο θέατρο. Σκηνοθέτησε αξέχαστες παραστάσεις όπως τη «Τρελή του Σαγιώ» και το «Χάρολντ και Μοντ». Με τον υπέροχο διανοητικό της χαρακτήρα και την έντονη προσωπικότητά της, κατάφερε να εντυπωσιάσει και να κερδίσει τον σεβασμό των θεατών και των συναδέλφων της
Η Δέσπω Διαμαντίδου έφυγε από τη ζωή στις 18 Φεβρουαρίου 2004, αλλά το έργο και η προσωπικότητά της θα μείνουν ανεξίτηλα. Η κηδεία της πραγματοποιήθηκε στις 24 Φεβρουαρίου στο Α’ Νεκροταφείο Αθηνών, με τους πιστούς φίλους της να την αποχαιρετούν και να την τιμούν για την αγέρωχη προσωπικότητά της. Αντί για στεφάνων, είχε ζητήσει να δοθούν χρήματα στο Ίδρυμα της Μελίνας Μερκούρη. Η Δέσπω Διαμαντίδου θα μείνει στη μνήμη μας ως μία από τις μεγαλύτερες καλλιτέχνιδες της γενιάς της, με έντονη παρουσία και αξεπέραστη προσωπικότητα.
