Ζηλεύω. Αυτό είναι ένα συναίσθημα που με πλήττει και με πλημμυρίζει με ανασφάλεια και απογοήτευση. Πολλές φορές, αυτή η ζήλια εκφράζεται με επιθετικότητα και απομόνωση. Είναι ένας τρόπος για να καλύψω το κενό που νιώθω μέσα μου, τη χαμηλή αυτοεκτίμησή μου. Αλλά, αν είμαστε προσεκτικοί, μπορούμε να ακούσουμε τη φωνή αυτού του ανθρώπου που ζητάει απεγνωσμένα να γίνει αναγνωρισμένος, να ξεχωρίσει από τους άλλους. Ακόμα και αν προσπαθεί να εντυπωσιάσει ή να καταλήξει σε υπερβολικές πράξεις για να του δοθεί προσοχή, βαθιά μέσα του αισθάνεται μικρός, ανεπαρκής. Ειδικά όταν βρίσκεται μακριά από το συνηθισμένο περιβάλλον του, όπου η σύνδεση βασίζεται στον θαυμασμό και τις επιταγές της κοινωνίας, αισθάνεται απρόσμενα αναξιοπαθής. Και εγώ αναρωτιέμαι, τι θα άλλαζε αν μπορούσαμε να αγαπήσουμε και να αποδεχθούμε την μοναδικότητα του. Αν τον άκουγαμε και του επιτρέπαμε να δει την ομορφιά που κρύβει μέσα μας. Αν αναγνωρίζαμε την αξία του και του δίναμε αίσθηση ασφάλειας, ώστε να μην χρειάζεται να αλλάξει τον εαυτό του για να προσελκύσει προσοχή. Καθένας από εμάς μπορεί να ξεχωρίζει με τα δικά του μοναδικά χαρακτηριστικά, χωρίς να αντιγράφει συμπεριφορές που τον καθιστούν αποσυνδεδεμένο από τον εαυτό του. Αλλά πάνω από όλα, πρέπει να θυμόμαστε ότι αυτός ο άνθρωπος είναι πληγωμένος. Οι λέξεις που χρησιμοποιεί δείχνουν λύπη, αγανάκτηση, απογοήτευση, πόνο, προδοσία, αδικία, απελπισία, οργή, σύγχυση. Το μένος, που είναι η καταστροφική έκφραση αυτών των συναισθημάτων, πρέπει να προσεγγιστεί με προσοχή πριν μετατραπεί σε κακία. Μπορούμε να καταπολεμήσουμε αυτήν την ορμή, δημιουργώντας ένα περιβάλλον ειρηνικής συνύπαρξης, όπου όλοι μπορούν να αναπτύξουν το δυναμικό τους, χωρίς συγκρίσεις και αξιολογήσεις. Γιατί η ζήλεια είναι ένα προϊόν της κάθετης αξιολόγησης, όπου ο άλλος πάντα φαίνεται ανώτερος σε κάποιον άλλον, πιο όμορφος, πιο έξυπνος, πιο επιτυχημένος. Και αυτό πλήττει κυρίως τον ανασφαλή, καθιστώντας τον ζηλιάρη και απομονωμένο. Ας αισθανθούμε γλυκά και ενσυναισθητικά ότι αυτός ο άνθρωπος χρειάζεται τον χώρο του, να αισθάνεται ότι μπορεί να είναι σημαντικός και ξεχωριστός. Όχι πια θυμωμένος και αποσυνδεδεμένος, αλλά συνδεδεμένος και αρμονικός. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να δούμε τους άλλους όπως είναι πραγματικά, μέσα από τις ανθρώπινες αδυναμίες τους. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να ακούσουμε αυτούς που υποφέρουν γιατί νιώθουν αναποδιά. Κάθε μέρα είναι μια ευκαιρία να δίνουμε υπόσχεση για κοινωνική ειρήνη, αλήθεια, δικαιοσύνη και αντίληψη, για όλους τους ανθρώπους. Θα επενδύσουμε την ενέργειά μας στο να συναντηθούμε και να επικοινωνήσουμε με αγάπη, ειλικρίνεια και προθυμία, ακόμα και με αυτούς που διαφωνούν μαζί μας.
