Όσοι είμαστε γονείς, αντιμετωπίζουμε το δύσκολο έργο να ενθαρρύνουμε την ανεξαρτησία των παιδιών μας, ενώ παράλληλα προσέχουμε και προωθούμε τη συναισθηματική τους ασφάλεια. Καθώς τα παιδιά μας μεγαλώνουν και αναπτύσσουν την συναισθηματική νοημοσύνη και την αυτονομία τους, εμείς ως γονείς πρέπει να προσαρμοστούμε στο πώς τους προστατεύουμε και πώς μιλάμε για τα συναισθήματα τους. Παρακάτω παρουσιάζονται μερικά παραδείγματα για να επιτύχετε και τους δύο στόχους ταυτόχρονα, στα διάφορα στάδια της ανάπτυξης του παιδιού:
Άνοιξε τα φτερά της ανεξαρτησίας: Πώς να ανατρέψετε τους κανόνες
Προσχολική ηλικία (ηλικίες 3-5 ετών)
Ένας τρόπος να ενθαρρύνετε την ανεξαρτησία του παιδιού σας είναι να το ενθαρρύνετε να φροντίζει τον εαυτό του, όπως να ντύνεται μόνο του.
Διδάξτε τους παιδιά σας τεχνικές συνεργατικής επίλυσης προβλημάτων, ώστε να αναπτύξουν δεξιότητες στο να βρίσκουν λύσεις με μόνη τους πρωτοβουλία.
Να είστε συνεπείς στο να επιβάλλετε τις συνέπειες και τους κανόνες, για να δείξετε ότι οι πράξεις τους έχουν συνέπειες.
Μιλώντας για συναρπαστικά συναισθήματα: Ενθαρρύνοντας την άνθιση των εφήβων
Δημοτικό σχολείο
Μιλήστε ανοιχτά με τα παιδιά σας για πιο προχωρημένα συναισθήματα και ενθαρρύνετε τη συχνή ανοιχτή συζήτηση.
Υποστηρίξτε τη λήψη αποφάσεων που θα καθοδηγείτε, αλλά αποφύγετε τον αυθαίρετο έλεγχο.
Προωθήστε την αυτογνωσία και την αυτοέκφραση των παιδιών σας.
Ανεξαρτησία με ισορροπία: Πώς να υποστηρίξετε τα έφηβα παιδιά σας
Έφηβη ηλικία
Διαχειριστείτε τα δικά σας συναισθήματα και σεβαστείτε τη διαδικασία ανεξαρτητοποίησης των παιδιών σας.
Διατηρήστε ανοιχτή επικοινωνία με σαφείς προσδοκίες.
Ενθαρρύνετε την ανάπτυξη ρεαλιστικών και εφικτών στόχων για τα παιδιά σας. Η ανεξαρτησία χρειάζεται πρακτική. Πρέπει να εμπιστευόμαστε ότι τα παιδιά μας μπορούν να κάνουν πράγματα μόνα τους, ακόμα και όταν εμείς δεν είμαστε εκεί για να τους βοηθήσουμε ή να τα παρακολουθήσουμε. Αφήστε την ανάγκη για απόλυτο έλεγχο στην άκρη. Μην προσπαθείτε να επιβάλετε την τελειότητα και μην περιμένετε την τελειότητα στις ενέργειες τους. Αφήστε τους να κάνουν λάθη, καθώς μέσα από αυτά θα μάθουν πώς να αντιμετωπίζουν καταστάσεις και θα εξελιχθούν. Αφήστε το παιδί να εξερευνήσει και να αντιληφθεί μόνο του αν κάτι πάει λάθος. Αυτό θα ενισχύσει την παρατηρητικότητά του και θα του δώσει αυτοπεποίθηση στις επιλογές του. Με αυτή την αυτοπεποίθηση και ασφάλεια, θα αναπτύξει ισχυρά βήματα που θα τον οδηγήσουν στην επίλυση των προβλημάτων του.
Όπως βλέπουμε λοιπόν, η ενθάρρυνση της ανεξαρτησίας των παιδιών μας είναι ένας μακρύς και διαρκής δρόμος. Πρέπει να βασιστούμε στην ικανότητά τους να κάνουν πράγματα μόνα τους, ακόμα και χωρίς την παρουσία μας. Ας αφήσουμε τον απόλυτο έλεγχο στην άκρη και ας εμπιστευτούμε τις ικανότητες τους. Με αγάπη, ανοχή και εμπιστοσύνη, μπορούμε να τους βοηθήσουμε να γίνουν ανεξάρτητα άτομα, έτοιμα να πετάξουν μόνα τους και να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής.
