Διαβάζοντας πρώτοι την προσπάθεια του Πτήστη να γράψει ένα δύσκολο μυθιστόρημα γεμάτο τρόμο και λογοτεχνία, εμείς σας μεταφέρουμε την ανατριχιαστική εμπειρία του “Νυχτόσπιτου”. Κυκλοφορώντας σήμερα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, η μετάφραση από τον Γρηγόρη Κονδύλη συνοδεύεται από έναν πλοκαίοντα καταιγισμό έκπληξης (περιέχει spoiler)
Ο Άρης είναι ορφανός. Μένει σε μία μικρή πόλη στο Μπάλανταιν με τους θείους του. Είναι ένα αγόρι που αγαπά τα βιβλία και ταυτόχρονα εκτοξεύεται από την επιθετικότητά του κατά των αδυνάμων συμμαθητών του. Αν και ευαίσθητος, κρύβει την ευαισθησία του με μια περιέργα εκκεντρική συμπεριφορά. Μόνο η Κατερίνα, μία συμμαθήτριά του, τον καταλαβαίνει πραγματικά. Ο τρόμος επιτίθεται αμέσως με ακουστικές οπτασίες. Ένα τηλέφωνο, το ηλεκτρικό τηλέφωνο ενός παλιού κινητού, σχεδόν καταπίνει ένα ανυπεράσπιστο παιδάκι. Ο μοναδικός μάρτυρας αυτού του φρικώδους φόνου είναι ο Άρης. Έτσι, είναι και ο μοναδικός ύποπτος. Οι περίεργες μεταμορφώσεις συνεχίζονται. Ο Ανδρέας, ένας άλλος συμμαθητής του, μετατρέπεται μπροστά στα έκπληκτα μάτια του Άρη σε ένα σκαθάρι. Και πάλι ο μόνος μάρτυρας της τρομακτικής μεταμόρφωσης είναι ο Άρης. Ο τοπικός σερίφης, αδιαφορώντας για τις απίθανες εξηγήσεις του, είναι αποφασισμένος να τον καταδικάσει. Το FBI που καλούνται να συμβάλουν στην έρευνα, συμφωνούν με τον σερίφη και ο Άρης βρίσκεται πίσω από τα κάγκελα σε ένα είδος φυλακής. Παρά την απελπιστική του θέση και βοηθημένος από την Κατερίνα, τη μόνη που τον πιστεύει, ο Άρης είναι βέβαιος ότι η αλήθεια πίσω από τις αποτρόπαιες εξαφανίσεις κρύβεται σε ένα παλιό θλιβερό σπίτι που ένας ομάδα τοπικών εγκληματιών χρησιμοποίησε για τις ανάγκες τους. Έτσι, δραπετεύει με στόχο να εξουδετερώσει το κακό, χρησιμοποιώντας το μοναδικό κατάλληλο όπλο, τη φωτιά. Έως εδώ, ο Πτήστης φαίνεται να ανακυκλώνει ορισμένες ιδέες. Λίγος Κάφκα, πολύς Στίβεν Κινγκ με την τρομακτική συσκευή του τηλεφώνου, το μαύρο σπίτι και τη φυλακή. Κάτι σαν τις ταινίες τρόμου με εφήβους σαν το “Scream”. Ωστόσο, όλα αυτά ανατρέπονται στο δεύτερο μέρος, όπου ο αναγνώστης ανακαλύπτει ότι όλες οι προηγούμενες σελίδες είναι μία σύνοψη ενός πολυβραβευμένου βιβλίου τρόμου. Και ο διάσημος συγγραφέας είναι ο Άρης, το κάποτε παιδί με την περίεργη συμπεριφορά που επιστρέφει στο Μπάλανταιν ως ήρωας σε ένα συνάντηση παλιών συμμαθητών του
Λένα Πλάτωνος: “Όταν τους είδα, άρχισα να κλαίω. Και σκέφτηκα ‘Θέλω να κάνω αυτό στη ζωή μου'”
Άρα, είναι όλα πλέον σαφή; Όχι ακριβώς. Ο Πτήστης έχει πολλούς ακόμα τροποποιητές στο μανίκι του. Όταν η ηλεκτρονική πίνακας του σχολείου τυχαία καταρρέει, το πάρτι επαναλαμβάνεται στο εφιαλτικό “Σκοτεινό Καταφύγιο”, που πλέον είναι μια μαγευτική έπαυλη, ιδιοκτησία ενός επιτυχημένου συμμαθητή του. Εκεί, ο Άρης συνειδητοποιεί ότι τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και ότι πιθανότατα δεν ήταν το πιο αγαπητό αγόρι του σχολείου. Ιστορίες κυνηγιού παίζονται ανάμεσά τους. “Η νύχτα των ζωντανών νεκρών” -ή μάλλον η επανεκδοχή της- η τελευταία ταινία που είδε με την Κατερίνα πριν αποχωρήσει από το Μπάλανταιν, αδημονεί να επαναληφθεί, ακόμα πιο αιματηρή. Στο τρίτο μέρος, ο Πτήστης αποδεικνύει την αβίαστη εφευρετικότητά του. Το τέλος είναι έκπληξη, καθώς έχει καταφέρει ήδη να ενσωματώσει τρεις διαφορετικές ιστορίες σε ένα σύντομο, αλλά πολυπληθές μυθιστόρημα. Το “Σκοτεινό Καταφύγιο” γράφτηκε πέρυσι από τον Πτήστη. Έκανε ένα μικρό διάλειμμα από τις συνήθεις του ασχολίες, το σκληρό φιλμ νουάρ και τα παιδικά βιβλία, ώστε να ολοκληρώσει ένα τρομακτικό μυθιστόρημα. Μία ιστορία που ξεκινά με τρομακτικές οπτασίες και μεταλλάσσεται σε ένα εμπλουτισμένο αφήγημα οικογενειακής τραγωδίας, περνώντας μέσα από μια αγχωτική μεσοφάση. Προφανώς, το έγραψε ως άσκηση σε ένα νέο πεδίο, αλλά δεν είναι καθόλου απλοϊκό. Έχει την ίδια δύναμη και βία με τις ιστορίες του Σλούτζα Χόρντεϊκ. Όσο για τον τρόμο ο ίδιος, είναι παρόν, αλλά στην αρχή με μια κάποια καρτουνίστικη διάθεση. Στη συνέχεια, όμως, αποκτά μια πιο σκοτεινή αύρα και μεταμορφώνεται σε έναν σφοδρό splatter, μόνο για να οδηγηθεί σε έναν αιμοδιψή-αλλά-λυτρωτικό καθαρμό, όπως ξύπνημα από εφιάλτη. Το “Σκοτεινό Καταφύγιο” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο, σε μετάφραση από τον Γρηγόρη Κονδύλη.
