Ήταν ένας σκοτεινός χειμερινός απόγευματος της Τετάρτης, 26 Φεβρουαρίου 2020, όταν ο πρόεδρος της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων για τον Κορονοϊό, καθηγητής Σωτήρης Τσιόδρας, ανακοίνωσε το πρώτο κρούσμα CoViD-19 στην Ελλάδα. Ένας νέος ιός είχε εισβάλλει ατσάλινα στην καθημερινότητά μας και η πρόκληση ήταν τεράστια.
Η πρώτη ασθενής που διαγνώστηκε με τον ιό ήταν μία 38χρονη γυναίκα, η οποία είχε ταξιδέψει πρόσφατα στην Ιταλία. Αμέσως μετά την ανακοίνωση, η καθημερινή ζωή μας άλλαξε ριζικά. Η κυβέρνηση ανέλαβε δράση και λήφθηκαν αυστηρά μέτρα περιορισμού, με στόχο την προστασία της δημόσιας υγείας.
Σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά, ο απολογισμός της πανδημίας είναι βαρύς. Συνολικά, έχουν καταγραφεί 5.618.771 κρούσματα και 38.889 θάνατοι ασθενών με CoViD-19 στη χώρα μας. Τα νούμερα αυτά είναι σκληρή υπενθύμιση της ανθρώπινης αδυναμίας και της επιβεβαίωσης ότι ακόμα και ένας οραματισμός θανάτου δεν μπορεί να αποτρέψει την πορεία της νόσου.
Ωστόσο, υπάρχουν και λίαν ελπιδοφόρες εξελίξεις. Η επιδημία, παρά τον τρομακτικό της βαθμό, ανέδειξε την αλληλεγγύη και τη δύναμη του ελληνικού λαού. Οι Έλληνες ανταποκρίθηκαν με αυτοπεποίθηση, εγκατέλειψαν τις προσωπικές τους ελευθερίες για το κοινό καλό και απέδειξαν ότι όταν συνεργαζόμαστε, μπορούμε να αντεπεξέλθουμε ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές.
Βαδίζοντας προς μια πιο φωτεινή προοπτική, αξίζει να αναφέρουμε ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ελέγχου Νοσημάτων (ECDC), οι εβδομάδες 12-18 Φεβρουαρίου έδειξαν μία ομαλή μείωση στον αριθμό των θετικών τεστ κορωνοϊού στην Ελλάδα. Πιο συγκεκριμένα, το ποσοστό των θετικών αποτελεσμάτων στην κοινότητα ήταν 1,7%, ενώ στα νοσοκομεία ανήλθε στο 9,2%.
Σημειώνεται ότι αυτά τα στοιχεία πρέπει να εμψυχώσουν την κοινότητα και να μας υπενθυμίσουν ότι η μάχη ενάντια στον ιό δεν έχει τελειωμό. Πρέπει να συνεχίσουμε να τηρούμε τις υγειονομικές οδηγίες, να εμβολιαζόμαστε και να παίρνουμε υπόψη την ευάλωτη ομάδα του πληθυσμού.
Τέσσερα χρόνια μετά το πρώτο κρούσμα CoViD-19, είναι σαφές ότι ο δρόμος μπροστά μας εξακολουθεί να μην είναι εύκολος. Η πρόκληση παραμένει τεράστια και είναι καθήκον μας να παραμείνουμε αποφασισμένοι και ενωμένοι. Με αλληλεγγύη και σεβασμό στον εαυτό μας και τους άλλους, μπορούμε να περάσουμε αυτήν τη δοκιμασία και να οικοδομήσουμε ένα μέλλον ασφάλειας και ελπίδας.
