Σκοτεινός, ποιητικός και πάντα προβληματικός, ο Νικ Κέιβ ασχολείται τώρα με την “συνείδηση” κουλτούρα και τα προβλήματα που αντιλαμβάνεται ως εγγενείς παγίδες. Εάν μέσω των The Red Hand Files βοηθά τους οπαδούς του να αντιμετωπίσουν δύσκολες στιγμές, ή μιλά για τον τραυματικό χαμό των δύο γιοι του, ακόμη και αν παραδέχεται ότι το κλασικό του κομμάτι του 1996 “Stagger Lee” είναι “ένα εξαιρετικά προβληματικό τραγούδι”, η ικανότητα του Αυστραλού Νικ Κέιβ να αντιμετωπίζει κρίσιμα θέματα ήταν πάντα μια ηχηρή πτυχή της προσωπικότητάς του, που συνδυάζεται με το βάθος της μουσικής του.
Σε μια νέα ειλικρινή συνέντευξη με την εφημερίδα The Guardian, όπου περιγράφει αναλυτικά την απώλεια των γιων του, Άρθουρ το 2015 και Τζέθρο το 2022, ο Κέιβ εξήγησε επίσης ότι παρεξήγησαν τις πολιτικές του απόψεις, καθώς πρόσφατα ανακοίνωσε ότι ήταν πάντα “ιδιοσυγκρασιακά” συντηρητικός. Ο Κέιβ επιτίθεται στην “έλλειψη ταπεινότητας” της κουλτούρας “συνείδησης” σε μια απάντηση του το 2019 στα The Red Hand Files. Παρόλα αυτά, ορισμένοι επικριτές επέλεξαν να υποθέσουν ότι οι πεποιθήσεις του συνδέονται με το alt-right, πράγμα που δεν ισχύει καθόλου. Στην πραγματικότητα, αυτές είναι πολύ πιο προσωπικές και πολύπλοκες. Ο Κέιβ είχε μερικά σημαντικά σημεία να επισημάνει, τα οποία ορισμένοι μπορεί να βρουν προκλητικά.
Για παράδειγμα, αναφορικά με τον όρο “συντηρητισμός στη Βρετανία”, σχολίασε τις ενσωματωμένες περίπλοκες και τη σχέση του με την απώλεια, κάτι που γνωρίζει πολύ καλά σε αυτό το σημείο.
Δήλωσε: “Ο συντηρητισμός είναι μια δύσκολη λέξη να χρησιμοποιήσει κανείς στη Βρετανία, γιατί οι άνθρωποι σκέφτονται αμέσως τους Τόρις (Conservatives). Πιστεύω ότι ο μικρής κλίμακας συντηρητισμός είναι κάποιος που έχει μια βασική κατανόηση της απώλειας, την κατανόηση ότι το να καταστρέψεις κάτι είναι εύκολο, ενώ να το ξαναχτίσεις είναι απίστευτα δύσκολο. Υπάρχει μια φυσική ανάγκη μέσα μας να καταστρέφουμε, και προσωπικά είμαι πιο προφυλακτικός από αυτήν την άποψη, χωρίς να αποτελεί μια πολιτική ιδεολογία που με περιβάλλει”. Ο Κέιβ συνεχίζει λέγοντας ότι δεν στηρίζει τους Τόρις και ποτέ δεν ψήφισε το πολιτικό κόμμα.
Έπειτα από αυτά, ο Κέιβ εμβαθύνει στην ιδέα ότι είναι “αντί-συνείδηση”. Αρχικά αναφέρει ότι η γενική ιδέα είναι ότι τα προβλήματα πρέπει να λυθούν παγκοσμίως, όπως η κοινωνική δικαιοσύνη, με την οποία συμφωνεί. Ωστόσο, διαφωνεί με τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου, όπως η ακύρωση ανθρώπων. Αντιτίθεται στην “ετικετοποίηση” ανθρώπων και την ακύρωση, καθώς αυτή η “έλλειψη συμπάθειας” είναι αντίθετη με τη φιλοσοφία του.
Ο Κέιβ εξηγεί: “Ωστόσο, διαφωνώ με τις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για την επίτευξη αυτού του στόχου – την ακύρωση ανθρώπων. Υπάρχει έλλειψη συμπάθειας, έλλειψη συγχώρεσης. Αυτά είναι αντίθετα με όσα πιστεύω σε πνευματικό επίπεδο”.
Πέραν αυτού, ο Κέιβ, που ήταν πάντα δυσνόητος, ισχυρίζεται ότι μισεί κάθε δόγμα, από την πολιτική μέχρι τη θρησκεία. Αυτή η κοντινή σχέση με την αβεβαιότητα είναι κάτι που πιστεύει ότι κληρονόμησε από τη μητέρα του. Αν και αυτό είναι “απογοητευτικό”, λέει: “Οι άνθρωποι δεν αρέσκονται να το ακούν, αλλά αισθάνομαι ότι είναι στη φύση μου να διορθώνω συνεχώς την ισορροπία των δικών μου ιδεών για τα πράγματα”.
