Η Ευρώπη αντιμετωπίζει την απειλή καταστροφικών συνεπειών από την κλιματική αλλαγή και χρειάζεται επείγουσα και αποφασιστική δράση για να τα αντιμετωπίσει, προειδοποιεί μια νέα ανάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Κατά την έκθεση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Περιβάλλοντος (ΕΥΠ), οι νότιες περιοχές της Ευρώπης αντιμετωπίζουν ακόμη μεγαλύτερους κινδύνους. Οι κίνδυνοι περιλαμβάνουν πυρκαγιές, λειψυδρία και τις επιπτώσεις τους στη γεωργία, ενώ οι παράκτιες περιοχές απειλούνται από πλημμύρες, αποσάθρωση και αύξηση της θάλασσας. Σύμφωνα με την ΕΥΠ, αυτοί οι κίνδυνοι έχουν ήδη φθάσει σε κρίσιμα επίπεδα και μπορεί να γίνουν καταστροφικοί χωρίς άμεση και αποφασιστική δράση.
Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι η βόρεια Ευρώπη δεν αντιμετωπίζει τις αρνητικές επιπτώσεις, όπως έχει φανεί από τις πλημμύρες στη Γερμανία και τις δασικές πυρκαγιές στη Σουηδία τα τελευταία χρόνια. Η ακραία ζέστη, η ξηρασία, οι πυρκαγιές και οι πλημμύρες, καθώς και άλλες κλιματικές καταστροφές, θα επιδεινωθούν ακόμη και με τα πιο αισιόδοξα σενάρια αύξησης της θερμοκρασίας του πλανήτη και θα επηρεάσουν τις συνθήκες διαβίωσης σε όλη την ήπειρο, προειδοποιεί η ΕΥΠ. Σύμφωνα με την έκθεση, καταγράφονται 36 κλιματικοί κίνδυνοι στην Ευρώπη, από τους οποίους 21 απαιτούν άμεση δράση και 8 είναι επείγοντες. Οι πιο σοβαροί κίνδυνοι αφορούν τα οικοσυστήματα, ιδιαίτερα τα παράκτια και τα θαλάσσια. Η έκθεση επισημαίνει ότι οι συνδυασμένοι παράγοντες όπως η αύξηση της θερμοκρασίας, η οξίνιση και η ανεπάρκεια οξυγόνου, καθώς και άλλοι παράγοντες που οφείλονται στην ανθρώπινη δραστηριότητα, όπως η μόλυνση και ο ευτροφισμός, απειλούν τα θαλάσσια οικοσυστήματα.
Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και ο πληθυσμός πρέπει να αναγνωρίσουν ομόφωνα τους κινδύνους και να συμφωνήσουν ότι η δράση πρέπει να είναι πιο ισχυρή, τονίζει η ΕΥΠ. Σύμφωνα με την διευθύντρια της υπηρεσίας, Λίνα Ιλα-Μόνονεν, πρέπει να γίνουν περισσότερα και να θεσπιστούν ισχυρότερες πολιτικές. Παρά τη συναγερμένη κατάσταση, η ΕΥΠ αναγνωρίζει επίσης την «σημαντική πρόοδο» που έχει επιτευχθεί στην κατανόηση και προετοιμασία για την αντιμετώπιση των κλιματικών κινδύνων μεταξύ των κρατών μελών. Όπως τονίζεται, αυτά τα γεγονότα είναι η νέα πραγματικότητα και πρέπει να αποτελούν προειδοποιητικό σήμα για μελλοντικές καταστάσεις.
