Συχνά, η έννοια του φιλόζωου παρεξηγείται. Κάποιοι τον θεωρούν έναν παράξενο ή γεροντικό άνθρωπο, που ασχολείται περισσότερο με τα ζώα παρά με τους ανθρώπους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι η ευθύνη πέρα από το να τρέφουμε ζώα και να τους προσφέρουμε φροντίδας, εκτείνεται και σε πολλά άλλα θέματα.
Εμείς, οι ίδιοι που έχουμε κατοικίδια ή φροντίζουμε αδέσποτα ζώα, είμαστε υπεύθυνοι για τα σχόλια που ακούγονται. Ας σκεφτούμε λοιπόν τη στάση μας ως προς αυτό. Όποιος επιθυμεί να υιοθετήσει ένα ζώο, πρέπει να είναι διατεθειμένος να το φροντίζει για όλη του τη ζωή. Το ζώο δεν είναι απλά ένα αντικείμενο που το απορρίπτουμε, αλλά γίνεται μέλος της οικογένειάς μας. Εγκαταλείποντάς το στον δρόμο, προδίνουμε την εμπιστοσύνη που μας έχει δώσει και το οδηγούμε σε σίγουρο θάνατο.
Ο χώρος μας, ο χρόνος και ο τρόπος ζωής μας πρέπει να αποτελούν το βασικό κριτήριο για την υιοθεσία. Οι περιπάτους, η άσκηση και η προσοχή είναι απαραίτητα για να παρέχουμε μια ευτυχισμένη ζωή στο ζώο μας. Δεν είναι η απλή επιθυμία μας να έχουμε ένα κατοικίδιο, αλλά πρέπει να μπορούμε και να είμαστε έτοιμοι να φροντίζουμε αυτό τον συντροφικό μας φίλο.
Στην προσπάθειά μας να βοηθήσουμε τα αδέσποτα ζώα, πρέπει να τα προσφέρουμε τροφή, νερό και πρώτες βοήθειες. Με αυτό τον τρόπο ελαφρύνουμε τον πόνο τους. Ακόμα, πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι η στείρωση των ζώων μας είναι κρίσιμης σημασίας. Απόρριψη την δυνατότητα να στειρώσουμε το ζώο μας είναι ανεύθυνο και ακόμα και εγκληματικό. Επιτρέποντας στο ζώο μας να αναπαραχθεί ανεξέλεγκτα, συνεισφέρουμε στο πρόβλημα των αδέσποτων ζώων. Αγαπάμε τα δικά μας ζώα, αλλά δεν θέλουμε να τους “στερήσουμε” την απόλαυση του έρωτα, και για αυτό τα εγκαταλείπουμε ή τα πετάμε αδιάκριτα.
Δεν μπορούμε να είμαστε υπεύθυνοι μόνο για το δικό μας ζώο. Εάν τηρούμε αυτή τη στάση, τότε είμαστε εγωιστές και αδιάφοροι. Ακούσαμε πρόσφατα κάποιον να καυχιέται ότι “κατάφερε” να απαλλαγεί από τα κουτάβια του σκύλου του πετώντας τα σε χωράφια. Είναι αυτός ο ορισμός ενός φιλόζωου;
Ως άνθρωποι που σέβονται τη ζωή, πρέπει να αναλάβουμε υποχρεώσεις και απέναντι στα αδέσποτα ζώα. Παρέχοντας λίγο φαγητό, νερό ή παρέχοντάς τους τις πρώτες βοήθειες, μπορούμε να ανακουφίσουμε αυτά τα πλάσματα. Είναι καιρός να σταματήσουμε να ντρεπόμαστε για την αγάπη που νιώθουμε προς αυτά τα ζώα. Το ντροπή πρέπει να την αισθάνονται αυτοί που τα απορρίπτουν ανεύθυνα. Αυτά τα ζώα χρειάζονται τη βοήθειά μας για να ζήσουν καλύτερα.
Ας σταματήσουμε λοιπόν να επικρίνουμε και να κατηγορούμε εκείνους που αγαπούν και προστατεύουν τα ζώα. Ας αντιμετωπίσουμε με σεβασμό και εκτίμηση την αγάπη που έχουν για τα ζώα. Είναι καιρός να αναγνωρίσουμε ότι η ευτυχία μας δεν βρίσκεται μόνο στην κατοχή αντικειμένων, αλλά και στην αγάπη και τη φροντίδα προς τα πλασματάκια που ζουν δίπλα μας.
Αυτά τα ζώα δεν ζητούν πολλά. Απλά φαγητό, νερό και μια δόση αγάπης. Εμείς οι άνθρωποι έχουμε ξεχάσει τις μικρές, αλλά σημαντικές χαρές. Αυτά τα ζώα χαρούμενα κουνούν την ουρά τους και η χαρά τους μας γεμίζει ευχαρίστηση. Ας τα βοηθήσουμε λοιπόν να ζήσουν καλύτερα. Αυτό είναι το χρέος μας. Υπάρχει χώρος για όλους μας και πρέπει να μάθουμε να συνυπάρχουμε. Μόνο έτσι θα επιτύχουμε μια ισορροπία, αρμονία και βιώσιμη μελλοντική προοπτική για τον πλανήτη μας.
