Μια νέα έρευνα που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Behavioral Development αποκαλύπτει ότι ένας δεσμός αγάπης με τους γονείς στην πρώιμη φάση της ζωής ενός παιδιού μπορεί να τον επηρεάσει θετικά και να του εμπνεύσει κοινωνική συμπεριφορά και γενναιότητα προς τους άλλους. Αυτή η έρευνα πραγματοποιήθηκε από το Τμήμα Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου του Cambridge και χρησιμοποίησε τα δεδομένα από την μελέτη Millennium που παρακολούθησε την ανάπτυξη ενός μεγάλου αριθμού ανθρώπων που γεννήθηκαν στο Ηνωμένο Βασίλειο μεταξύ 2000 και 2002.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι τα παιδιά που είχαν ζεστές και στοργικές σχέσεις με τους γονείς τους στην πρώιμη φάση της ζωής τους είχαν μεγαλύτερη πιθανότητα να επιδεικνύουν κοινωνική συμπεριφορά όπως η καλοσύνη, η ενσυναίσθηση, η εξυπηρετικότητα, η γενναιοδωρία και ο εθελοντισμός. Επιπλέον, αυτά τα παιδιά είχαν λιγότερα προβλήματα ψυχικής υγείας κατά την πρώιμη παιδική ηλικία και την εφηβεία.
Οι επιστήμονες υπογραμμίζουν τη σημασία της δημιουργίας ισχυρών σχέσεων μεταξύ γονέων και παιδιών στην πρώιμη ζωή, καθώς αυτό επηρεάζει τη διάθεση του παιδιού να είναι ευγενικό και εξυπηρετικό προς τους άλλους στο μέλλον. Ο δρ. Ιωάννης Κατσαντώνης, διδακτορικός ερευνητής στον τομέα της ψυχολογίας και της εκπαίδευσης, επισημαίνει ότι είναι σημαντικό για τους γονείς να περνούν χρόνο με τα παιδιά τους και να τους ανταποκρίνονται στις ανάγκες τους και τα συναισθήματά τους. Επίσης, υπογραμμίζει ότι η εγγύτητα αναπτύσσεται με τον χρόνο και ότι οι γονείς που ζουν ή εργάζονται σε αγχωτικές συνθήκες μπορεί να αντιμετωπίζουν δυσκολίες στη δημιουργία αυτής της στενής σχέσης. Έτσι, οι πολιτικές που υποστηρίζουν τις οικογένειες σε αυτό το θέμα έχουν πολλά οφέλη για την ψυχική ανθεκτικότητα των παιδιών και την ικανότητά τους να είναι ευγενικά και εξυπηρετικά προς τους άλλους στο μέλλον.
