Ένα φαινόμενο που ονομάζεται “νευρική νοσταλγία” μπορεί να εξηγήσει γιατί συνεχίζουμε να αγαπάμε τη μουσική που αγαπούσαμε ως έφηβοι. Μια δημοσίευση στο Instagram που δημιουργήθηκε από την ψυχοθεραπεύτρια και φωτογράφο Nikki Roy αναφέρει τη νευρική νοσταλγία και τον λόγο που αφορά τόσους πολλούς ανθρώπους. “Η νευρική νοσταλγία είναι ένα φαινόμενο όπου οι ερευνητές ανακαλύπτουν ότι η μουσική που ακούμε ως έφηβοι συνδέεται με τον εγκέφαλό μας διαφορετικά από ό,τι κάτι που θα ακούσουμε ποτέ ως ενήλικες”, αναφέρει.
Είναι γνωστό ότι ο εγκέφαλός μας συνεχίζει να αναπτύσσεται έως τα 20 μας χρόνια, σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας. Κατά την εφηβεία, επεξεργαζόμαστε πληροφορίες με την αμυγδαλή, το κέντρο των συναισθημάτων μας. Επομένως, είναι λογικό τα πράγματα που προκαλούσαν θετικά συναισθήματα κατά την περίοδο εκείνη να μας συντροφεύουν για όλη μας τη ζωή και να μην μπορούμε να τα αντικαταστήσουμε με τίποτα άλλο. Οι ορμόνες της εφηβικής ανάπτυξης παίζουν σημαντικό ρόλο στο γιατί έχουμε τόσο έντονες συναισθηματικές συνδέσεις με τραγούδια που αγαπούσαμε κατά την εφηβεία και γιατί αυτά τα τραγούδια παραμένουν για πάντα στην καρδιά μας.
“Ανακαλύπτουμε τη μουσική μόνοι μας όταν είμαστε νέοι, συχνά μέσω των φίλων μας. Ακούμε τη μουσική που ακούνε και οι ίδιοι, ως έναν τρόπο να ανήκουμε σε μια συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα. Αυτό δίνει στη μουσική μια αίσθηση ταυτότητας για εμάς”, εξηγεί ο Daniel Levitin, συγγραφέας του “This Is Your Brain on Music: The Science of a Human Obsession”.
Οι μουσικές που ακούγαμε ως νέοι έχουν γίνει τα αγαπημένα μας ήχους και αυτό δεν είναι απλώς σύμπτωση, αλλά έχει επιστημονική βάση.
