Η γωνιά αυτή (βασικά, ένα μικρό κόντρα στο σαλόνι) είναι το προσωπικό μου μαγικό εργαστήρι: ένας μικρός γωνιακός χώρος γραφείου, συνήθως αταξινόμητος και πάντα γεμάτος με συλλογές διηγημάτων και ποιημάτων που περιμένουν να ανακαλυφθούν. Στο παρελθόν, όταν τα παιδιά ήταν μικρά και είχαν πρόσβαση στον υπολογιστή, έγραφα τα κείμενα μου οπουδήποτε θα μπορούσα να κάτσω άνετα με ένα laptop. Ωστόσο, στο τέλος αποδείχθηκε ότι έχεις ανάγκη από ένα σταθερό σημείο για να γράφεις. Είναι σαν να κληροδοτείς την έμπνευση να έρθει και να σε βρει, όταν καθίσεις εκεί – ένας διάλογος μεταξύ εσένα και της δημιουργικής σου πλευράς. Η αγαπημένη μου στιγμή είναι το πρωί, όταν έρχομαι εδώ με μια κούπα ζεστό καφέ, ενώ οι υπόλοιποι στο σπίτι ακόμα κοιμούνται. Αισθάνομαι σαν να αναβαίνω σε ένα μοτοσικλέτα μεγάλου κυβισμού και να ετοιμάζομαι για μια καινούργια περιπέτεια. Αυτός είναι ο λόγος που, όταν ξεκινάς να γράφεις, δεν ξέρεις πού θα σε οδηγήσει οι σκέψεις σου, ποια υπέροχα πράγματα θα συναντήσεις κατά τη διάρκεια του ταξιδιού σου και πού θα καταλήξεις και τι θα ανακαλύψεις. Αυτό καθαυτό είναι μαγικό – τουλάχιστον για μένα, πάντα με εντυπωσιάζει ως διαδικασία. Το έπιπλο του γραφείου και η καρέκλα είναι και τα δυο παλιά και πάνω στον τοίχο υπάρχουν γκραβούρες και χαρακτικά, καθώς και μια βιτρίνα με κτήρια κτερισμάτων από τον 6ο αιώνα π.Χ. που κληροδότησα από την οικογένειά μου. Όλα αυτά αντικατοπτρίζουν ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του εαυτού μου, που είναι η συνείδηση του χρόνου. Πάντα έλεγα ότι έχω καταπιεί ένα ρολόι και πραγματικά έχω εμμονή με την ακρίβεια: όχι μόνο στις συναντήσεις και στις προθεσμίες που τηρώ, αλλά κυρίως στον τρόπο που εκφράζομαι, που διέπεται επίσης από χρονικότητα και ρυθμούς. Νομίζω ότι αυτή η εμμονή διαμόρφωσε και την ποιητική μου συλλογή “ΣΚΠ” (Εκδόσεις Ενάντια, 2024). Ωστόσο, αυτή δεν γράφτηκε σε αυτό το γραφείο. Γράφτηκε σε διάφορα μέρη του σπιτιού μου, στο χωριό της μητέρας μου, στο μετρό, αλλά και σε άλλους χώρους, είτε εσωτερικούς είτε της μνήμης, όπως το παιδικό μου σπίτι, μια απόκρημνη παραλία όπου πήγαινα όταν ήμουν μικρή, και πολλοί άλλοι τόποι που έχουν περάσει από τη ζωή μου. Τα ποιήματα της συλλογής ξεκινούν από προσωπικές εμπειρίες, αλλά έχουν πάρει διαφορετικές πορείες στη φαντασία μου, εκφράζοντας πιθανότητες που στάθηκαν για λίγο στο μυαλό μου ως παράλληλες εκδοχές του κόσμου μου. Ωστόσο, η τελική τους επεξεργασία, το γυάλισμα, συντελέστηκε επίσης σε αυτό το γραφείο. Εδώ είναι ο χώρος της έμπνευσής μου, εδώ αφομοιώνω τα γραπτά – είτε δικά μου είτε άλλων- και γράφω και διορθώνω μέχρι να φτάσω σε κάτι που είναι αυθεντικά δικό μου, κάτι που αποτελεί τη δική μου φωνή.
