Όλοι γνωρίζουμε τη στιγμή αυτή, όταν ένα παιδί που αγαπάμε κάνει ένα λάθος ή αντιμετωπίζει μια δυσκολία και λέει “είμαι χαζός” ή “δεν είμαι τόσο έξυπνος όσο ο Μάρκος”. Συχνά, αντιδρούμε λέγοντας τους ότι δεν είναι σωστοί. “Όχι, είσαι πανέξυπνος” ή “είσαι το πιο έξυπνο παιδί που ξέρω”. Αν και ειλικρινείς στις απαντήσεις μας, ίσως αυτό δεν είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται τα παιδιά μας για να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση.
Σύμφωνα με την parent coach Mandy Grass, αν απλά επιβεβαιώνουμε τα παιδιά όταν έχουν αυτά τα αρνητικά συναισθήματα, τότε τους δίνουμε την εντύπωση ότι κάθε φορά που αμφισβητούν τον εαυτό τους, χρειάζεται κάποιος άλλος να τους δικαιώνει. Η Grass αναφέρει περιστατικά όπου πολλά κολακευτικά λόγια στην κόρη της, μετά από μια διαμαρτυρία της για τον εαυτό της, ενίσχυαν αυτήν την αρνητική έκφραση συναισθημάτων. Με την πάροδο του χρόνου, η κόρη της άρχισε να μιλά όλο και περισσότερο αρνητικά για τον εαυτό της και να ζητά συνεχώς επιβεβαίωση από τη μητέρα της.
Τι πρέπει να κάνουμε, λοιπόν; Η Grass προτείνει να επικεντρωθούμε στο συναίσθημα που νιώθουν τα παιδιά μας. Αντί να αντιληφθούμε τα λόγια τους ως αλήθεια ή ψέμα, ας προσπαθήσουμε να ανοίξουμε συζήτηση για τον τρόπο που ανακατεύονται. Ένας καλός τρόπος να κάνουμε αυτό είναι να τους ρωτήσουμε πώς βλέπουν τους φίλους τους. Αν το παιδί μας πει ότι οι φίλοι του είναι έξυπνοι, μπορούμε να εξηγήσουμε ότι αν δεν θέλει να μιλά αρνητικά για τους άλλους, δεν μπορεί να μιλά αρνητικά για τον εαυτό του. Αυτή είναι μια κατάλληλη στιγμή για τη συνειδητοποίηση ότι πρέπει να αντιμετωπίζουμε τον εαυτό μας με τον ίδιο αγάπη και φροντίδα που αντιμετωπίζουμε τον καλύτερο μας φίλο.
Οπότε, ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να αναπτύξουν θετική εικόνα για τον εαυτό τους. Όχι απλά να τους πούμε ότι είναι έξυπνα ή ότι είναι καλύτερα από τους άλλους, αλλά να τους δείξουμε ότι κατανοούμε τα συναισθήματά τους και ότι είμαστε εδώ για να τους υποστηρίξουμε. Αυτό θα τους βοηθήσει να αναπτύξουν αυτοπεποίθηση και να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες με θάρρος και αυτοπεποίθηση.
