Ο Παγκράτι χάνει ένα εικονικό κομμάτι της ιστορίας του με το κλείσιμο του Παλάς και οι κάτοικοί του ξέρουν πως η γειτονιά δεν θα είναι ποτέ πια η ίδια. Ο πολυαγαπημένος αυτός κινηματογράφος, που παρά τα προβλήματα που αντιμετώπιζε κατά καιρούς, διατήρησε την αίγλη της παλιάς Αθήνας, θα μετατραπεί σε σούπερ μάρκετ. Ένα τόσο αγαπημένο πολιτιστικό σημείο αποχωρεί από τη ζωή μας, προκαλώντας θλίψη και αίσθημα απώλειας στους ενοίκους της περιοχής, που συνδέουν τον Παλάς με την παιδική τους ηλικία, την εφηβεία και την ενήλικη ζωή τους, αλλά και με την ίδια την ταυτότητά τους
Για έξι χρόνια ζούσα στο Παγκράτι και το Παλάς ήταν πάντα το σημείο συνάντησης. Πριν ανταλλάξουμε τα αγαπημένα μας «Στις πέντε έξω από το Παλάς», γνωρίζαμε ότι αυτό το «έξω» συνόδευε μια αίσθηση ταξιδιού πίσω στον χρόνο. Ο ιδιοκτήτης του, Ματθαίος Πόταγας, μοίραζε αγάπη και μαγεία από την ψυχή του σε κάθε επίσκεπτηρία μας. Ο Παλάς ήταν ανθρώπινος, παραδοσιακός και εστία ζεστασιάς
Αν και το 1999 άνοιξαν τα Village Cinemas ακριβώς απέναντι, ο Παλάς συνέχισε να αντιστέκεται υπερήφανα στην τεχνολογική πρόοδο και να προσφέρει ποιοτικές ταινίες, κρατώντας ζωντανή την αίγλη της παλιάς Αθήνας και της περιοχής. Ωστόσο, η μάχη ήταν άνιση και ο Παλάς ακολούθησε τη μοίρα του πολλών άλλων θρυλικών κινηματογράφων που έκλεισαν τις πόρτες τους
Ο αγαπημένος μας κινηματογράφος παρουσίαζε σημαντικά προβλήματα και ύστερα από τον θάνατο του ιδιοκτήτη του, η κατάσταση επιδεινώθηκε περαιτέρω. Ο κόσμος προτιμούσε τις αμερικανικές blockbuster παραγωγές που προβάλλονταν στα Village Cinemas, ενώ οι λάτρεις του ποιοτικού σινεμά γίνονταν όλο και πιο λίγοι. Το κοινό δεν γέμιζε πια τις αίθουσες του Παλάς και οι προσπάθειες του Ματθαίου Πόταγα να τον κρατήσει ζωντανό ήταν μάταιες
Τώρα, ο Παλάς κλείνει οριστικά και η γειτονιά χάνει ένα ακόμα κομμάτι της κληρονομιάς της. Ο κινηματογράφος που άνοιξε τις πόρτες του το 1925 και για δεκαετίες υπήρξε το θρυλικό σημείο συνάντησης και σημείο αναφοράς, πλέον θα γίνει απλά ένα σούπερ μάρκετ. Αυτός ο αγαπημένος μας κινηματογράφος, με την εκπληκτική art deco διακόσμηση που δημιούργησε ο αρχιτέκτονας Βασίλειος Κασσάνδρας, θα εξαφανιστεί οριστικά από την περιοχή
Είναι αλήθεια πως το ελληνικό box office έχει δείξει απογοητευτικά αποτελέσματα τα τελευταία χρόνια. Ο κόσμος δεν γεμίζει πια τις αίθουσες όπως παλιά και οι περισσότεροι προτιμούν να παρακολουθήσουν ταινίες σε μεγάλα κινηματογραφικά συγκροτήματα της πόλης. Οι λάτρεις του art cinema γίνονται ολοένα και πιο λίγοι και αίθουσες όπως το Παλάς έχουν δυσκολία στην επιβίωσή τους
Η πλήρης ιστορία του Παλάς δεν μπορεί να περιγραφεί σε λίγες γραμμές. Ένας κινηματογράφος που άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του το 1925 και άλλαξε ιδιοκτήτη το 1953, παραμένοντας ενεργός μέχρι πέρυσι, είναι μέρος της ζωής μας. Ο Ματθαίος Πόταγας εργαζόταν με μεράκι και αγάπη, εκείνος που καλωσόριζε τον κόσμο, έκοβε εισιτήρια, πρόσφερε πορτοκαλάδες και φρόντιζε για κάθε λεπτομέρεια
Σήμερα, λοιπόν, αποχαιρετούμε με θλίψη τον αγαπημένο μας Παλάς. Ένα κεφάλαιο της ιστορίας μας κλείνει, αλλά η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή στις καρδιές μας. Προσφέρει απανωτές στιγμές ευχαρίστησης και ταξιδεύει τις ψυχές μας σε άλλες εποχές. Ας ελπίσουμε πως ο Παλάς και οι πολλοί άλλοι κινηματογράφοι που κλείνουν πόρτες θα ανοίξουν τα μάτια μας στη σημασία της υποστήριξης του ποιοτικού σινεμά και θα μας κάνουν να αναρωτηθούμε για το μέλλον τους, αλλά και το μέλλον του ελληνικού κινηματογράφου γενικότερα. Ίσως είναι καιρός να αναθεωρήσουμε τις επιλογές μας και να ενισχύσουμε τον πολιτισμό και την τέχνη που μας πιάνουν από το χέρι και μας οδηγούν σε μοναδικές εμπειρίες. Έτσι, ίσως να καταφέρουμε να διατηρήσουμε ζωντανούς και ενεργούς άλλους κινηματογράφους που φιλοξενούν την κληρονομιά και την αγάπη μας για τον έβδομο τέχνη.
