|
Η απόλαυση και θαυμασμός που προκαλεί το σύμπαν στους αρχαίους φιλοσόφους του έδωσε το όνομα “Κόσμος”, ένα κόσμημα, ένα όμορφο αντικείμενο. Η ομορφιά και η τάξη που είναι φανερή σε αυτόν, είναι το αποτέλεσμα μιας δημιουργικής δύναμης που μεταμορφώνει το χάος σε κόσμο με τη βοήθεια της αρμονίας, του ρυθμού και του μέτρου. Με άλλα λόγια, μιλάμε για τη μουσική. Εδώ, εννοούμε τον συμπαντικό κώδικα που καθορίζει όλα τα πράγματα και όχι μόνο τον ήχο. Έτσι, όταν αποφάσισα να γράψω ένα παραμύθι, ήθελα απαραιτήτως να αφορά τη μουσική. Το “Το Μυστικό της Αρμονίας” είναι ένα φιλοσοφικό παραμύθι που, με τους ήρωες της Αρμονίας και του Φάλτσου, αναδεικνύει την ισχυρή δύναμη της μουσικής να μεταμορφώσει το άτακτο, το άκοσμο και το χαοτικό σε κάτι όμορφο και μουσικό. Αυτός ο παραμυθένιος κόσμος είναι κεντρικό θέμα της ιστορίας και πραγματεύεται τον έρωτα για τη φύση, τη μουσική και την ανάγκη να βρούμε την αρμονία μας.
Η φύση, η μουσική και ο έρωτας διαμορφώνουν όλη την πραγματικότητα που γνωρίζουμε. Η μουσική ξεχωρίζει από άλλες τέχνες, καθώς δεν εξαρτάται από τον άνθρωπο όπως η ζωγραφική ή το θέατρο, αλλά είναι το πυρήνας που διέπει ολόκληρο το Σύμπαν και που δυστυχώς έχει αποκλειστεί από τις επιστημονικές μελέτες. Βέβαια, δεν μπορούμε να πούμε ότι η μουσική είναι μια επιστήμη σαν κάθε άλλη, καθώς στην πραγματικότητα ενσωματώνει όλες τις τέχνες και τις επιστήμες μαζί. Στην ουσία, εμπεριέχουμε τη μουσική σε όλες μας τις πράξεις. Το ανθρώπινο αίσθημα επιδίωξης της γνώσης για το σύμπαν μέσω των επιστημών και των τεχνών, προέρχεται από την προσπάθεια να κατανοήσουμε τη συμπαντική μουσική. Το επίθετο “μουσικός” χρησιμοποιείται για να χαρακτηρίσει κάτι αρμονικό που δεν “φαλτσάρει” σε σχέση με το περιβάλλον του. Δυστυχώς, οι επιστήμες στη σύγχρονη εποχή έχουν ξεχάσει τη μουσική τους φύση και έχουν αρθρωθεί στο κυνήγι του κέρδους. Ακόμα και οι τέχνες έχουν επηρεαστεί από αυτό το χάος και αποτυπώνουν τη σημερινή κατάσταση μέσα στα έργα τους. Δυστυχώς, η ανθρώπινη κοινωνία δεν μπορεί να θεωρηθεί “μουσική”, καθώς τα βασικά στοιχεία της μουσικής (αρμονία, ρυθμός, μέτρο) δεν ήταν σημαντικά παράγοντες κατά τη δημιουργία της. Έτσι, ο άνθρωπος ως μέλος της κοινωνίας εμφανίζεται δυσαρμονικός και δυσκολεύεται να βρει την εγγενή αρμονία και ισορροπία του. Αυτό, ωστόσο, δεν σημαίνει ότι ο “μουσικός” άνθρωπος δεν υπάρχει ή δεν είναι εφικτός, αλλά απαιτεί την κατάλληλη προσπάθεια και δέσμευση.
“Η μουσική δεν χρειάζεται κανέναν. Η μουσική είναι κάτι θεϊκό. Είναι μια τεράστια δύναμη που διαμορφώνει τον κόσμο.”
– Βαγγέλης Παπαθανασίου
