Το Μεγάλο Κοραλιογενές Φράγμα στη βορειοανατολική Αυστραλία δέχεται αυτή τη στιγμή το χειρότερο επεισόδιο λεύκανσης που έχει καταγραφεί ποτέ και βρίσκεται σε κατάσταση ανασφάλειας. Η παρούσα οικολογική καταστροφή οφείλεται στην ανόδο της θερμοκρασίας του πλανήτη και έχει προκαλέσει σοβαρή ζημιά στο 73% των υφάλων του Φράγματος, σύμφωνα με την αυστραλιανή Αρχή του Θαλάσσιου Πάρκου και του Μεγάλου Φράγματος.
Οι παρατηρήσεις από αέρος κατέδειξαν ότι έχουν λευκανθεί περίπου 730 υφάλοι από τους περισσότερους από 1.000 που έχουν παρατηρηθεί, με αποτέλεσμα τη συνεχιζόμενη απώλεια του χρωματισμού τους και τον θάνατό τους. “Πρόκειται για το σοβαρότερο γεγονός που έχει παρατηρηθεί στο νότιο τμήμα του υφάλου”, δήλωσε ο Ρίτσαρντ Λεκ, υπεύθυνος του WWF Αυστραλίας για τους ωκεανούς, τονίζοντας την τρομακτική επέκταση της λεύκανσης σε περιοχές που δεν είχαν προηγουμένως επηρεαστεί. Αυτό το φαινόμενο απειλεί την επιβίωση των κοραλιογενών υφάλων παγκοσμίως, μεταξύ των οποίων και του Μεγάλου Κοραλιογενούς Φράγματος.
Αυτή η θλιβερή κατάσταση οφείλεται στη συνεχιζόμενη άνοδο της θερμοκρασίας του νερού, η οποία αναγκάζει τα κοράλλια να εκλείψουν από έλλειψη θρεπτικών ουσιών. Όταν οι υψηλές θερμοκρασίες συνεχίζονται για παρατεταμένα χρονικά διαστήματα, το κοράλλι αφαιρεί τους ζωτικούς του συμβιωτικούς μικροοργανισμούς, γίνεται λευκό και στη συνέχεια πεθαίνει.
Ο Μεγάλος Κοραλιογενής Φράγμα, με μήκος 2.300 χιλιομέτρων, θεωρείται η μεγαλύτερη ζωντανή δομή στον κόσμο. Φιλοξενεί μια εξαιρετικά πλούσια βιοποικιλότητα, με περισσότερα από 600 είδη κοραλλιών και 1.625 είδη ψαριών. Ωστόσο, η επιβίωση του φράγματος κινδυνεύει σοβαρά λόγω της λεύκανσης και άλλων περιβαλλοντικών απειλών, καθιστώντας την προστασία και την αναγέννησή του επιτακτική ανάγκη.
Οι κόκκοι της ελπίδας αναπνέουν με τη βοήθεια των προσπαθειών των ερευνητών και των οικοπεδοφυλάκων που εργάζονται από κοινού για την αποκατάσταση και την προστασία του φράγματος. Ο εκσυγχρονισμός των πρακτικών αειφόρου αλιείας και η μείωση της ρύπανσης του νερού είναι ζωτικές προτεραιότητες. Επιπλέον, είναι απαραίτητη η παγκόσμια συνεργασία και η υιοθέτηση αειφόρων πρακτικών από τις κυβερνήσεις και τις κοινότητες, προκειμένου να διασφαλιστεί η μελλοντική ευημερία αυτής της φυσικής θαλάσσιας καταπληκτικότητας.
