Νέα οικονομικά λόγια συνοδεύουν τις καταστροφικές πλημμύρες που συμβαίνουν στη νότια Βραζιλία, όπου περίπου 500.000 άτομα έχουν εκδιωχθεί από τα σπίτια τους λόγω των πλημμυρών. Οι πολίτες αναγκάζονται να σκεφτούν σοβαρά να ανασυγκροτήσουν τις πόλεις και τα χωριά τους σε περιοχές μεγαλύτερου υψομέτρου, προκειμένου να αποφύγουν μελλοντικές καταστροφές.
Μετά από δύο εβδομάδες συνεχόμενων βροχοπτώσεων, ο ποταμός Γκουαΐμπα, που διασχίζει την πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουλ, έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο και η στάθμη του ανεβαίνει συνεχώς. Η περιοχή γύρω από το Πόρτο Αλέγκρε, όπου συνδυάζονται τέσσεροι ποταμοί για να δημιουργήσουν τον Γκουαΐμπα, έχει πλημμυρίσει σε έκταση 3.800 τετραγωνικών χιλιομέτρων. Ο αριθμός των θυμάτων ανέρχεται ήδη σε 147 στην πολιτεία Ρίο Γκράντε ντο Σουλ και 127 άνθρωποι εξακολουθούν να αγνοούνται. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν εγκαταλείψει τα σπίτια τους, με την μετεγκατάσταση να είναι ένα από τα μεγαλύτερα κύματα εσωτερικής μετανάστευσης που έχει συντελεστεί στην ιστορία της Βραζιλίας λόγω κλιματικής αλλαγής.
Το πυροσβεστικό σώμα αφιερώνει πολλές ώρες για να βοηθήσει τους εγκαταλείψαντες, με τους κάτοικους να αντιμετωπίζουν τον φόβο και την ανασφάλεια. Για παράδειγμα, ο επιχειρηματίας Κασιάνο Μπαλντάσο αδειάζει ακόμη ένα καρότσι γεμάτο λάσπη από το σπίτι του στην πόλη Μουσούμ. Αντιμετωπίζει την άνοδο της στάθμης του ποταμού με αγανάκτηση και δηλώνει ότι δεν μπορεί άλλο. Κατά τις προηγούμενες πλημμύρες τον Σεπτέμβριο, είχε μεταφέρει όλη την οικογένειά του στη στέγη του σπιτιού του για να τους σώσει. “Δεν έχω ιδέα που θα πάμε, αλλά πρέπει να είναι μακριά από το ποτάμι, όπου δεν θα κινδυνεύει η ζωή μας”, δήλωσε. Η Μαρία Βενάνσιο, που έχασε το σπίτι της από τις πλημμύρες τον Σεπτέμβριο, εμπνέεται από την απόγνωση με το νέο σπίτι που νοίκιασε να πλημμυρίζει και αυτό. “Νομίζω ότι όλη η πόλη θα γίνει ποτάμι μια μέρα … Όσοι έχουν χρήματα, φεύγουν όλοι”, δήλωσε. Ο δήμαρχος της πόλης Μουσούμ αποκάλυψε ότι περίπου το 40% των κατοίκων σκοπεύουν να μετακομίσουν σε πιο ασφαλή περιοχή. Η μετεγκατάσταση ολόκληρων κοινοτήτων που είχαν χτιστεί σε περιοχές υψηλού κινδύνου αποτελεί τη μόνη επιλογή. “Δεν μπορούμε να αντισταθούμε στη φύση”, εξήγησε ο καθηγητής Μαρσέλο Ντούτρα από το πανεπιστήμιο.
