Τελείωνε η δεκαετία του 1970 και ο κινηματογράφος και ο θεατρικός χώρος ζούσαν μια επαναστατική εποχή. Οι ταινίες που παρήγαγαν, όπως το «Κουρδιστό Πορτοκάλι» και το «Ο Νονός», ανακάλυπταν σκάνδαλα και αποκαλύπτοντας συνεργασίες και συνωμοσίες. Ήταν χρόνος που οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί είχαν το θάρρος να αμφισβητήσουν τα καθιερωμένα δόγματα και να αναδείξουν τα πάθη του ανθρώπου μέσω της τέχνης. Και αυτό ξεκαθάριζε περίτρανα σε τρία μιούζικαλ που πρωτοπαρουσιάστηκαν την ίδια χρονιά, πριν από ακριβώς 51 χρόνια, και εστίασαν στη ζωή και τα πάθη του Ιησού Χριστού
Η προσέγγιση αυτών των τριών μιούζικαλ ήταν μοναδική και αρκετά προκλητική για την εποχή τους. Παρουσιάζοντας την Αγία Γραφή μέσω της δημοφιλούς κουλτούρας, τα έργα αυτά αφηγούνται τον πόνο και τη διακονία του Ιησού με έναν τρόπο που προκαλούσε ανάμεικτα συναισθήματα στο κοινό της εποχής
Το πρώτο μιούζικαλ που κέντρισε το ενδιαφέρον ήταν το «Godspell». Κυκλοφόρησε στις αίθουσες στις 21 Μαρτίου του 1973 και πρωταγωνιστής του ήταν ο Victor Garber στο ρόλο του Ιησού. Ένας Ιησούς αφελής και απλός, με φαρδιές ρούχα και χρωματιστό μακιγιάζ, που τραγουδά και χορεύει ασταμάτητα. Τα τραγούδια και οι χορογραφίες του είχαν παραβολικό χαρακτήρα και η ομιλία του ήταν απλή και καθημερινή. Η ταινία βασίστηκε στο θεατρικό έργο του John-Michael Tebelak και είχε στόχο να φέρει πιο κοντά στους νέους τις διδαγμένες αξίες του Ιησού μέσα από ένα σύγχρονο πρίσμα
Το δεύτερο μιούζικαλ που προκάλεσε μεγάλη αίσθηση ήταν το «Gospel Road: a Story of Jesus». Κυκλοφόρησε στις 31 Μαρτίου του 1973 και πρωταγωνιστής του ήταν ο διάσημος country τραγουδιστής Johnny Cash. Ο Cash, αφοσιωμένος σε αυτό το εγχείρημα, ήθελε να παραδώσει τη δική του παρακαταθήκη πίστης για τις επόμενες γενιές. Η ταινία απέφευγε τα θαύματα και εστίαζε στην απλή ανθρώπινη φύση του Χριστού. Με τις country μουσικές του, ταξίδευε σε όλη την Αμερική για να παρουσιάσει την ιστορία του Ιησού σε μια γλώσσα κοινώς κατανοητή
Το τρίτο και πιο επαναστατικό μιούζικαλ ήταν το «Jesus Christ Superstar». Κυκλοφόρησε στις 15 Αυγούστου του 1973 και σκηνοθετήθηκε από τον Norman Jewison. Η ταινία αυτή συνεργάστηκε με τη ροκ μουσική και έθεσε τον Ιησού σε ένα μοντέρνο περιβάλλον. Με πρωταγωνιστή τον Ted Neeley, το μιούζικαλ αυτό αναδείκνυε την ανθρώπινη πλευρά του Χριστού και ερευνούσε την αναπάντεχη σχέση μεταξύ του Ιησού και του Ιούδα. Οι στίχοι του Tim Rice χρησιμοποιούν ένα σύγχρονο πρίσμα για να προκαλέσουν το κοινό και οι μουσικές του Andrew Lloyd Webber προσθέτουν μια ανάλαφρη αύρα στην αρκετά σοβαρή ιστορία
Οι ταινίες αυτές ήταν διαφορετικές πλευρές του ίδιου νομίσματος. Μέσα από την τέχνη, οι σκηνοθέτες και οι παραγωγοί προσπάθησαν να περάσουν ένα μήνυμα πίστης και ανθρωπιάς που ήταν προσβάσιμο σε όλους. Αυτές οι τρεις ταινίες, με την ανεπανάληπτη προσέγγισή τους στο θρησκευτικό ζήτημα, παραμένουν ως αναφορά για την εποχή τους και έχουν αφήσει το στίγμα τους στην ιστορία της κινηματογραφικής τέχνης.
