Στο μυθιστόρημα “Ο Λούσιας” του Νίκου Χουλιαρά, ο αναγνώστης εισέρχεται σε έναν κόσμο αφελών λαϊκών ήρωων που μας καθοδηγούν με την ανοιχτή τους αγάπη και ψυχή. Ο Λούσιας, ένα παιδί των θελημάτων, είναι ένας τελείως διαφορετικός ήρωας από τους υπόλοιπους. Με την αθωότητά του, μας αποκαλύπτει τα πράγματα που δεν καταλαβαίνουμε και μας καθρεφτίζει με την ιδιαίτερη ματιά του.
Στην ιστορία αυτή, οι άλλοι ανθρώποι που θεωρούνται “κανονικοί” καταλαβαίνουν όλα όσα συμβαίνουν και διατάζουν, ενώ ο Λούσιας δεν μπορεί να τα κατανοήσει. Μεταφέρεται στον αναγνώστη ένας κόσμος που τρέχει, όπου ο χρόνος, τα χρήματα, οι δουλειές και τα έργα κυριαρχούν. Ο Λούσιας, αντίθετα, βλέπει τη ζωή να περνά με άλλους ρυθμούς. Ο Χουλιαράς μας εισάγει σε έναν κόσμο που παλεύει με τη σκληρότητα και την αποδοχή των άλλων.
Ο Λούσιας είναι ένας ήρωας που δεν έχει αγαπηθεί, δεν έχει φροντίσει και δεν έχει κανείς υποχρέωση να το κάνει, εκτός ίσως από κάποιες περιφερόμενες ψυχές. Είναι ο “τρελός” της πόλης, το παιδί για τα θελήματα, το ορφανό, το ξένο. Είναι αστείος ή ενοχλητικός, χαζός ή καθυστερημένος, μπανταλός και χαμένος. Είναι μια σκιά ή μάλλον μια διαφάνεια που αντανακλά τη σκληρότητά μας. Δυστυχώς, η ιστορία αυτή δεν αφορά μόνο μια επαρχιακή πόλη και μια περασμένη εποχή αλλά συμβαίνει καθημερινά γύρω μας.
Η Μαρίνα, μια άλλη σκιά που δεν έχει χρόνο, αλλά μόνο χρονία και μυστικά, αποτελεί ένα ακόμη παράδειγμα της σκληρότητας της κοινωνίας. Ο Στέργιος, ο αδελφός της Μαρίνας, αποφασίζει να την πάει σε έναν νευρολόγο για να διαπιστώσει τον λόγο που δεν μιλάει. Αν και οι άλλοι γονείς αρνούνται να το κάνουν, ο Στέργιος τελικά την πηγαίνει και αυτή ξεκινά να παίρνει χάπια χωρίς λόγο.
Μέσα από την ιστορία αυτή, ο Νίκος Χουλιαράς μας απευθύνει ένα σημαντικό ερώτημα. Πόσα ακόμη μυστικά και ψέματα θα πούμε και πόσα ιερά βλέμματα θα πληγώσουμε για να επιβιώσουμε; Ο Λούσιας μας τα πετάει στα μούτρα, καθώς αντιλαμβάνεται αυτήν την κοινωνία που έχουμε δημιουργήσει. Με απόλυτη ειλικρίνεια, ο Λούσιας αναγνωρίζει τα ψέματα και τις υποκριτικές συμπεριφορές των άλλων ανθρώπων.
Ο Λούσιας αποτελεί έναν ήρωα που μας μαθαίνει να αγαπάμε την αφέλεια και την ανοιχτή μας ψυχή, να θαυμάζουμε τα χρώματα, την τέχνη και την απλή ευτυχία. Είναι ένας ήρωας που μας καλεί να είμαστε περισσότερο ανθρώπινοι και ευαισθητοποιημένοι στις ανάγκες και στα δικαιώματα των άλλων.
Ο Λούσιας μπορεί να μην είναι κατανοητός από όλους, αλλά αξίζει να τον ακούσουμε. Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και ας δούμε τον κόσμο εκεί έξω με τον ίδιο τον Λούσια ως οδηγό μας. Ας αγαπήσουμε τη διαφορετικότητα και ας απελευθερώσουμε την ιερή αφέλεια που κρύβουμε μέσα μας. Έτσι μπορεί να ξεκινήσει μια νέα ανθρώπινη συνύπαρξη, όπου ο καθένας μπορεί να βρει τη θέση του και να διαβάσει τα χρώματα της ζωής.
