Στην πιο αιματηρή αμφίβια επιχείρηση της ιστορίας του Ειρηνικού Ωκεανού κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η Μάχη της Οκινάβα αποτέλεσε μια κρίσιμη στιγμή για τους Συμμάχους στον δρόμο τους προς την Ιαπωνία. Υπό την ονομασία “Επιχείρηση Παγόβουνο”, οι Αμερικανοί συγκέντρωσαν 1.300 πλοία και 60.000 πεζοναύτες υπό τη γενική διοίκηση του ναυάρχου Τσέστερ Νίμιτς για να αντιμετωπίσουν τις ιαπωνικές δυνάμεις.
Η αποβίβαση στο νησί της Οκινάβας πραγματοποιήθηκε στις 1 Απριλίου, καθώς οι αμερικανοί στρατιώτες κατέβηκαν στις ακτές του νησιού και προχώρησαν προς την κατάληψη των αεροδρομίων και την διχοτόμηση της περιοχής. Οι μάχες της ξηράς, της θάλασσας και του αέρα διήρκεσαν για περίπου 80 ημέρες, με σημαντικές απώλειες από τις δύο πλευρές. Οι Αμερικανοί καταγράφηκαν περίπου 13.000 νεκρούς και πάνω από 40.000 τραυματίες, ενώ η ιαπωνική φρουρά υπέστη αποδεκατίση με περίπου 4.000 παραδοθέντες. Ο άμαχος πληθυσμός της Οκινάβας υπέστη τρανό πλήγμα, καθώς επιβίωσε μόνο το ένα τρίτο των κατοίκων
Η αντίσταση των Ιάπωνων στην Οκινάβα ήταν σθεναρή και η πρώτη μεγάλη αντεπίθεση ξεκίνησε με επιδρομές καμικάζι και τη συμμετοχή του ναυτικού φορέα «Γιαμάτο». Ωστόσο, το θηριώδες πλοίο υπέκυψε σε επιθέσεις από τους Αμερικανούς και βυθίστηκε, αφήνοντας πίσω του πολλούς νεκρούς. Η αποβίβαση των Αμερικανών στρατιωτών και η αντίσταση τους κατάφεραν να εξασφαλίσουν την κατάληψη του νησιού στις 22 Ιουνίου 1945
Μετά την ολοκλήρωση της μάχης της Οκινάβας, η περιοχή παρέμεινε υπό την αμερικανική διοίκηση μέχρι το 1972, όταν επανέρχθηκε στην Ιαπωνία. Ωστόσο, σήμερα οι Αμερικανοί διατηρούν 32 βάσεις στο νησί και έχουν στρατιωτικό προσωπικό 26.000 ανδρών. Η μάχη της Οκινάβα ήταν μια κρίσιμη στιγμή στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και σήμανε το ξεκίνημα του τέλους για την Ιαπωνία στον Ειρηνικό Ωκεανό.
