Πάνος Κούγιας, ο σκηνοθέτης της παράστασης Miss Julie, μιλάει για την εμπειρία του και το σημαντικό μήνυμα που θέλησε να μεταδώσει μέσα από αυτήν. Η παράσταση, που βασίζεται στο γνωστό έργο του Άουγκουστου Στρίντμπεργκ, παρουσιάζει μια ανατρεπτική σύνθεση με έμφαση στον ρόλο της σιωπής. Ο Κούγιας εξηγεί ότι ήθελε να εξερευνήσει τα όρια της σιωπής και να αναδείξει την αξία της επικοινωνίας μέσω του διαλόγου
Κάθε παράσταση, σύμφωνα με τον Κούγια, είναι ένας καινούργιος τρόπος δοκιμής και εξερεύνησης. Στην παράσταση Miss Julie, παρατήρησε ότι οι ήρωες χρησιμοποιούν τον λόγο ως ένα μέσο απόκρυψης των πραγματικών τους συναισθημάτων. Ωστόσο, η έκθεσή τους στη σιωπή αποδείχθηκε μονόδρομος και αναγκαία για να απογυμνωθούν από την ασφάλεια που προσφέρει ο λόγος και να ανακαλύψουν τον αληθινό εαυτό τους
Σχετικά με την ταξικότητα στο έργο, ο Κούγιας τονίζει ότι στην παράσταση τους, η Τζούλια δεν επιδιώκει να δραπετεύσει ή να γεφυρώσει το χάσμα τάξεων μέσω της φυσικής σχέσης της με τον Ζαν. Αντίθετα, επιθυμεί να ανακουφίσει τη μοναξιά της. Μέσω της παράστασης, οι δημιουργοί αναδεικνύουν την ταξική διάσταση μέσω μιας περσόνας της Σουηδικής βασιλικής αυλής, η οποία απέχει ταξικά από έναν μέσο πολίτη. Ο έρωτας ανάμεσα στη Μις Τζούλι και τον Ζαν ερμηνεύεται ως ένας αγώνας εξουσίας, παρότι ο Κούγιας αμφισβητεί την ύπαρξη μιας αντίθεσης τάξεων στην εποχή μας
Ωστόσο, ο σκηνοθέτης παραδέχεται ότι υπάρχει ακόμα μεγαλύτερη εξουσία για τους άνδρες στην κοινωνία μας, και αυτό επηρεάζει τις σχέσεις μεταξύ των φύλων. Η πάλη κατά της αδικίας και η προώθηση της ισότητας πρέπει να είναι προτεραιότητα για όλους μας, ιδίως όσον αφορά τις γυναίκες
Ο Κούγιας συνεχίζει εξετάζοντας την επίδραση της “woke culture” στις σχέσεις. Εξηγεί ότι αν και η κίνηση αυτή αποσκοπεί στην αναγνώριση της αδικίας και της ανισότητας των μειονοτήτων, έχει ήδη ξεπεραστεί από αυτοαποκαλούμενους συντηρητικούς που προσπαθούν να τη χρησιμοποιήσουν ως μηχανισμό πολιτικής και κοινωνικής επιρροής. Ο Κούγιας θεωρεί ότι πρέπει να στηρίξουμε τις μειονότητες και να αγωνιστούμε για τη δικαιοσύνη, αντί να επικεντρωνόμαστε σε προνομιούχους ομάδες
Τέλος, ο Κούγιας σχολιάζει τον τρόπο που οι σχέσεις διαμορφώνονται στην εποχή μας μέσω εφαρμογών γνωριμιών. Πιστεύει ότι, παρά τις αλλαγές στον τρόπο γνωριμίας, ο έρωτας αυτός καθ’ αυτός δεν έχει αλλάξει. Ωστόσο, ο τρόπος που αντιμετωπίζουμε τον έρωτα έχει μετασχηματιστεί λόγω της γρήγορης εξέλιξης της κοινωνίας και των καινοτομιών. Συμπερασματικά, ο Κούγιας αναρωτιέται εάν ο έρωτας είναι τελικά ένα ανθρώπινο αυτοάνοσο και αν καινούργιες τάσεις και τρέντς επηρεάζουν τη φύση του έρωτα. Αυτή η σκέψη προέκυψε από την αναζήτησή του για τον πυρήνα της παράστασης και τον ανεκτίμητο ρόλο του έρωτα στην ανθρώπινη εμπειρία.
