Μια αγγελική τοιχογραφία του Θεόφιλου, που βρίσκεται σε ένα δίπατο σπίτι στη Μυτιλήνη, θα βγει σε δημοπρασία στο επερχόμενο Greek Sale με μια αρχική τιμή που φτάνει σε πενταψήφιο νούμερο. Μαζί με αυτήν, θα πωληθεί επίσης ένας πίνακας του Κολοκοτρώνη, με ένα εξαψήφιο ποσό. Αν κοιτάξουμε τις πωλήσεις των έργων του Θεόφιλου κατά τη διάρκεια των ετών, τα έσοδά του θα μπορούσαν να του προσφέρουν μια άνετη ζωή για τρεις αιώνες. Ωστόσο, αυτό το ποσό δεν θα ήταν αρκετό για να αγοράσει ακόμη και ένα φυλλαράκι δυόσμου στον παράδεισο. Εκεί τα χρήματα έχουν χάσει την αξία τους. Οι κερδοσκόποι δεν έχουν θέση, μάταια προσπαθούν να εισέλθουν στον τόπο του Θεού. Και επειδή τα χρήματα τους δεν είναι αποδεκτά, προσπαθούν να δωροδοκήσουν τους αγγέλους με πίνακες του Θεόφιλου. Τι να τους κάνουν; Εκεί οι πίνακές του γίνονται ζωντανοί, έχουν ενεργοποιηθεί. Βλέπω το παιδί με τον άγγελο, να δέονται και οι δύο, και φαντάζομαι τον Θεόφιλο να είναι σε κατάσταση ευτυχίας καθώς ανακατεύει τα πράσινα στο φόντο, βγάζει επιφώνημα ενθουσιασμού όταν επιλέγει να δώσει μπλε τόνο στα φτερά του αγγέλου για να προσεγγίσουν τα μάτια της αγαπημένης του. -Ουρανέ, με ακούς;
-Σε ακούω, Θεόφιλε
-Πες μου ένα τραγούδι
– «Θα με δικάσει ο κούκος και τ’ αηδόνι…» Θεόφιλος Χατζημιχαήλ. Ένας αναμενόμενος υπάλληλος στην υπηρεσία της αθωότητας. Αυτή η χαμένη μας αθωότητα, η παρακολουθημένη μας αθωότητα, ακριβώς αυτή αποτελεί το κύριο μήνυμα που προσπαθεί να φωτίσει η παράσταση «Θεόφιλος Sold», η οποία μόλις έφθασε στην Αθήνα. Αυτή η παράσταση δημιουργήθηκε από την αρχή με χειροποίητες συνθήκες, με όρους φιλίας, ευφυίας και φιλοδοξίας, αντηχώντας τα μηνύματα της καθαρότητας της Θεοφιλικής ατμόσφαιρας. Και γι’ αυτό δεν πρόκειται για μια συνηθισμένη και στερεοτυπική βιογραφία του ζωγράφου, που αποσκοπεί στην αποθέωσή του στα μάτια του κοινού. Αντίθετα, αν ο διαρκώς δοκιμαζόμενος Θεόφιλος παραμένει επίκαιρος στον δυσοίωνο κόσμο στον οποίο ζούμε, είναι επειδή μας φωνάζει με όλη του τη δύναμη ότι ποτέ δεν επιδίωξε την αναγνώριση. Ο Θεόφιλος μας μεταδίδει ως ένας αγγελιοφόρος με φουστανέλα ότι όλοι μπορούμε να είμαστε Θεόφιλοι και όχι ότι ο Θεόφιλος είναι μοναδικός. Αυτή είναι η ταπεινή φωνή του: ότι υπάρχουν εκατοντάδες Θεόφιλοι σαν αυτόν, που έχουν θυσιάσει για την έμπνευσή τους, που έχουν ανακατέψει την τέχνη με την ανάσα τους μέσα στο βάπτισμα της ζωής. Απλώς, δεν έχουν βρει τον ανάλογο Τεριάντ για να αναδειχθούν. Είναι κοντά μας και πρέπει να τους ανακαλύψουμε. Να τους υποστηρίξουμε εν ζωή. Και όχι μετά το θάνατο, όπως συμβαίνει συνήθως. Το κοινό πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του. Δεν έχει νόημα να κάνουμε ουρές στην έκθεση του Μόραλη και να έχουμε στο σπίτι μας αντιγραφές έργων από τα σούπερ μάρκετ. Αν πιστεύουμε πραγματικά ότι η τέχνη μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και να αντιμετωπίσει τον εξαθλιωμένο υλισμό που μας περιβάλλει, είναι υποχρέωσή μας να ερμηνεύσουμε ξανά την ομορφιά, να ανακαλύψουμε τον θαυμασμό, να εκπαιδευτούμε, έχοντας μια αμετάκλητη πίστη στον εαυτό μας, εκτός διαφημίσεων και αντιγράφων. Αυτό είναι το σπουδαιότερο μήνυμα που βλέπω στο παραμύθι του Θεόφιλου: να αναζητήσουμε δυνατότητες καλλιτεχνικής έκφρασης πέρα από τον κόσμο της έμπνευσης και της πωλησιμότητας. Επειδή… φαίνεται ότι ο κόσμος χάνει την ισορροπία του. Το σπίτι της τέχνης τραγουδάει. Το ακούς; Υπάρχουν θεμέλια που καταρρέουν. Και προσπαθώ να κρατηθώ κάπου. Να μην χάσω την πίστη μου. Θεόφιλε Χατζημιχαήλ, με ακούς; Εσύ με στέρεψεις. Με κάνεις να χαμογελώ στο ηλιοβασίλεμα. Το πνεύμα σου παραμένει ακτινοβόλο. Η προσευχή σου αγκαλιάζει τους φόβους μου. Η απλότητά σου διδάσκει ως ένα δροσερό χάδι την αγάπη. Η αποφασιστικότητά σου για δημιουργία γίνεται υπόσχεση και καθοδηγητικό για εμάς. Θεόφιλε, με ακούς; Άφησε τους άλλους να μιλούν! Φόρα την κράνη σου. Αρπάξτε το ξίφος με τα δεξιά σου. Στάσου με το πινέλο στην αριστερή σου χειρ. Και άνεβε στην αλογού σου. Ένα νέο ταξίδι αρχίζει. Πηγαίνουμε να συναντήσουμε εκεί όπου οι πραγματικότητες παραγγέλνουν τα όνειρά μας. Θεόφιλος Sold. Ένα θεατρικό statement για όλους τους Θεόφιλους του κόσμου. Σαν ένα μανιφέστο που υπόσχεται γεύση από ένα φυλλαράκι δυόσμου.
