Για πολλούς Αμερικανούς, οι τελευταίοι μήνες έχουν σηματοδοτηθεί από έναν αναπάντεχο θόρυβο που προέρχεται από τζιτζίκια. Οι μεγάλοι αριθμοί αυτών των εντόμων εντυπωσιάζουν και τρομάζουν τους κατοίκους, καθώς γεμίζουν τους αγέριους δρόμους με την ξεχωριστή τους μελωδία. Αυτός ο παράξενος θόρυβος όχι μόνο ενδυναμώνει κάθε μέρα, αλλά φέτος είναι πιο έντονος από ποτέ. Οι λόγοι για αυτήν την αύξηση των τζιτζικιών μετά από δύο αιώνες παραμένουν ακόμη άγνωστοι.
Οι κάτοικοι της περιοχής Νότιας Καρολίνας βρέθηκαν αντιμέτωποι με αυτά τα ενοχλητικά και επαναλαμβανόμενα κτύπηματα των φτερών και της συριγμένης μελωδίας των τζιτζικιών. Το αστυνομικό τμήμα της περιοχής λάμβανε συνεχώς τηλεφωνήματα ανυσυχίας από πολίτες που απερίσκεπτα αναζητούσαν απαντήσεις. Και η απάντηση ήταν πραγματικά απρόσμενη: ο ήχος προήλθε από τα τζιτζίκια.
Αυτά τα μικρά έντομα εμφανίζονται περιοδικά, είτε κάθε χρόνο είτε ανά 13 ή 17 χρόνια. Φέτος, έπειτα από 200 χρόνια, δυο γενεές τζιτζικιών έκαναν την εμφάνισή τους ταυτόχρονα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ιδιαίτερος ήχος που παράγουν οι τζιτζίκια προέρχεται από μία ηχητική συσκευή που βρίσκεται μεταξύ του θώρακα και της κοιλιάς τους. Ο ήχος τους μπορεί να φτάσει έως και 120 ντεσιμπέλ, ένταση που μπορεί να συγκριθεί με την απογείωση ενός τζετ.
Ο θόρυβος αυτός που προκαλείται από τα τζιτζίκια είναι ανυπόφορος για πολλούς κατοίκους. Κάποιοι έχουν ακόμα κλείσει τα αυτιά τους όταν βρίσκονται έξω, ενώ άλλοι έχουν αυξήσει την ένταση της τηλεόρασής τους για να καλύψουν τον ήχο. Οι τοπικές αρχές προσπαθούν να διασφαλίσουν στους κατοίκους ότι αν και εκνευριστικός, ο θόρυβος αυτός δεν αποτελεί κίνδυνο για την υγεία τους.
Ο σερίφης Λι Φόστερ, που έχει δει πολλά στα χρόνια της καριέρας του, παραδέχεται ότι δεν έχει ξανασυναντήσει κάτι τόσο έντονο. Το φαινόμενο αυτό θεωρείται ένδειξη καλοτυχίας σύμφωνα με αυτόν. Και με τον τρόπο αυτό, ο θόρυβος των τζιτζικιών γίνεται μία μουσική με την οποία επιβεβαιώνεται η παρουσία τους και η συνεχής αλλαγή της φύσης.
Πολλοί κάτοικοι της περιοχής προσπαθούν να συνηθίσουν στον ήχο των τζιτζικιών, που πλέον είναι μέρος της καθημερινότητάς τους. Μετά από χρόνια απουσίας, αυτά τα μικρά έντομα μας θυμίζουν την ομορφιά της φύσης και την πολυπλοκότητα της ζωής. Και μέσα από αυτήν την ανδρεία και ανεξάντλητη μελωδία που ‘τραγουδούν’, μας υπενθυμίζουν ότι πάντα θα υπάρχει κάτι να μας εκπλήξει και να μας εντυπωσιάσει σε αυτόν τον τεράστιο πλανήτη που καλούμε σπίτι.
