Τα γεγονότα που ακολούθησαν τον Αύγουστο του 626 στην πόλη της Κωνσταντινούπολης σημάδεψαν μια από τις πιο συναρπαστικές σελίδες της βυζαντινής ιστορίας. Συνδυάζοντας την επίθεση των Αβάρων και των Περσών, οι πολιορκούμενοι Βυζαντινοί απέδειξαν το θάρρος και την ανυπεράσπιστη βούλησή τους για νίκη. Η αρχική αδυναμία του βυζαντινού αυτοκράτορα Ηράκλειου να διαχειριστεί την περίοδο της Πολιορκίας της Πόλης εν μέσω της εκστρατείας του στον εχθρικό έδαφος της Μικράς Ασίας, δεν τους αποθάρρυνε να συνεχίσουν τον αγώνα τους. Πιστεύοντας στην προστασία της Παναγίας, η οποία θεωρήθηκε από τους Βυζαντινούς ως η Θεία Σύμμαχος, αποτίναξαν το φόβο τους και απενεργοποίησαν την απειλή που επέφεραν οι εχθρικές δυνάμεις.
Πριν από την περίοδο της πολιορκίας, το Βυζάντιο βρισκόταν σε μια δύσκολη θέση, με εχθρούς όπως οι Ψλάβοι και οι Άβαροι που απειλούσαν την αυτοκρατορία. Ωστόσο, οι περισσότεροι κίνδυνοι προέρχονταν από την Περσία, η οποία ήθελε να εξαπολύσει έναν πόλεμο κατά των Βυζαντινών. Η εκστρατεία των Περσών διήρκεσε έξι χρόνια και αποτέλεσε μια σκληρή αναμέτρηση μεταξύ των δύο δυνάμεων. Ωστόσο, η μάχη της Κωνσταντινούπολης αλλάζει τον ρου των γεγονότων και επιτρέπει στους Βυζαντινούς να ανακτήσουν την αίγλη τους και να αποδείξουν την ανυποχώρητη δύναμή τους.
Την ίδια στιγμή που οι Άβαροι, συνδυασμένοι με τους Σλάβους, πολιορκούσαν την Κωνσταντινούπολη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού, οι Πέρσες εξαπέλυσαν μια περσική στρατιά και προσαρμόζοντας τα δυνατά τους σημεία, στρατοπέδευσαν στην Χαλκηδόνα. Οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης βρέθηκαν περικυκλωμένοι από τις δυνάμεις του εχθρού τους, με τον Ηράκλειο να βρίσκεται μακριά, πολεμώντας τους Πέρσες μακριά από τα τείχη της πόλης. Ενώ η κατάσταση φαινόταν απελπιστική, οι Βυζαντινοί δεν εγκατέλειψαν την πίστη τους και συνέχισαν να αντιστέκονται με όλες τους τις δυνάμεις.
Ο χαγάνος των Άβαρων, αδιάφορος σε κάθε προσπάθεια διαπραγμάτευσης και παρασύροντας την προσοχή των Βυζαντινών, προχώρησε σε επιθέσεις και προσπάθησε να εκμεταλλευτεί την αδυναμία τους. Ωστόσο, οι Βυζαντινοί αντιλήφθηκαν την ευκαιρία και αξιοποίησαν το κατασκοπευτικό δίκτυο για να σκορπίσουν τον προβληματισμό μέσα στο εχθρικό στρατόπεδο. Τους έδωσε το σύνθημα για συμμετοχή στην επίθεση, το οποίο είχε ονομαστεί “Πτερόν”. Η στρατηγική αυτή αποδείχτηκε αποφασιστική, καθώς οι Βυζαντινοί ήταν έτοιμοι να εξαλείψουν την εχθρική απειλή. Τα αποτελέσματα ήταν εκπληκτικά, με τους Περσών να υποφέρουν μεγάλες απώλειες και να υποχωρήσουν.
Οι πολιορκημένοι Βυζαντινοί ανέκτησαν το θάρρος τους και αποφάσισαν να εξαπολύσουν εναντίον των πολιορκητών την αντεπίθεσή τους. Φαινόταν πιθανή η άφιξη του αδελφού του Ηράκλειου, Θεοδόρου, με δυνάμεις ενίσχυσης. Χρησιμοποιώντας αυτήν την θετική τους πρόοδο, οι Βυζαντινοί βγήκαν από τα τείχη και προχώρησαν σε μια θριαμβευτική αντεπίθεση. Ο χαγάνος των Άβαρων έλυσε την πολιορκία και αποχώρησε με τις δυνάμεις του. Την ίδια τύχη είχαν και τα μονόξυλα πλοία που μετέφεραν τους Περσες στρατιώτες, τα οποία βυθίσθηκαν από το βυζαντινό ναυτικό. Οι Βυζαντινοί κατάφεραν να περιορίσουν την απειλή των Άβαρων και να εξαφανίσουν αυτή την επικίνδυνη δύναμη από τον ορίζοντα της αυτοκρατορίας.
Η νίκη των Βυζαντινών αποδίδεται στην Παναγία, την θεία προστάτιδα τους. Ο Πατριάρχης, μαζί με όλους τους κατοίκους της πόλης, απήτησε στον ναό της Παναγίας των Βλαχερνών, όπου όρθιοι ψάλλαν τον “Ακάθιστο Ύμνο”, εκφράζοντας την ευγνωμοσύνη τους και αποδίδοντας τιμές στην ανυπέρβλητη προστάτιδα τους. Αυτή η σημαντική νίκη ενίσχυσε την πίστη των Βυζαντινών στον ρόλο της Παναγίας στην προστασία της πόλης και επέτρεψε στο Βυζάντιο να επανακτήσει την αίγλη και την ισχύ του.
Η νίκη αυτή αποτελεί μια αναμφισβήτητη απόδειξη του σθένους και της ανυπεράσπιστης βούλησης του λαού του Βυζαντίου. Αν και αντιμετώπιζαν μεγάλη απειλή, οι Βυζαντινοί απέδειξαν ότι είναι ικανοί να αντιμετωπίσουν οποιαδήποτε πρόκληση και να προστατεύσουν τους εαυτούς τους και την πόλη τους. Η νίκη αυτή απέδειξε επίσης την αξεπέραστη δύναμη της πίστης και της προσευχής, που ενέπνευσε τους Βυζαντινούς να ξεπεράσουν τις αντίξοες συνθήκες και να επιτύχουν τη νίκη.
Η μάχη της Κωνσταντινούπολης τον Αύγουστο του 626 θα μείνει χαραγμένη για πάντα στην ιστορία του Βυζαντίου σαν μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της αυτοκρατορίας. Η θάρρος και η πίστη του λαού της Κωνσταντινούπολης ανέδειξαν την αληθινή δύναμη της πόλης και μαρτυρούν τον ανυπέρβλητο δεσμό που είχαν με την Παναγία. Η νίκη αυτή ενδυναμώνει την πίστη και την ευελιξία των Βυζαντινών, δείχνοντας τον δρόμο για μελλοντικές επιτυχίες και επιδόσεις.
