Η Πτώση της Κωνσταντινούπολης
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία, μια φορά και έναν καιρό ένας μεγάλος και ισχυρός πολιτισμός, βρισκόταν προ της άλωσής της. Τα προβλήματα είχαν ξεπεράσει κάθε ευκαιρία για ανάκαμψη και η Αυτοκρατορία είχε περιοριστεί σε λίγες περιοχές γύρω από την Κωνσταντινούπολη. Οι θρησκευτικές διαφωνίες, οι εμφύλιες αντιπαραθέσεις, οι συνεχείς σταυροφορίες, η εμφάνιση εχθρών στα σύνορά της, και η επιθυμία για περιορισμό της εξουσίας των αυτοκρατόρων, οδήγησαν την Αυτοκρατορία σε μια κατάσταση απόγνωσης
Στην απόπειρά του να ζητήσει βοήθεια, ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος στείλει πρεσβεία στον Πάπα, με την ελπίδα να λάβει υποστήριξη από την καθολική Ευρώπη. Όμως, η βοήθεια που αναμένονταν ήταν λιγότερη από αυτή που έλπιζε η Αυτοκρατορία. Ο Πάπας πρότεινε την Ένωση των Εκκλησιών, μια πρόταση που περίμενε ο Πάπας να γίνει δεκτή, αλλά παρόλα αυτά αποστέλλει ιερείς για να πείσουν τον λαό της Κωνσταντινούπολης. Αυτή η ενέργεια προκάλεσε την οργή του λαού, που αντιδρούσε έντονα στις προσπάθειες ένωσης με τους Λατίνους. Η οργή αυτή δεν προέκυπτε μόνο από θρησκευτικούς λόγους, αλλά και από τη μνήμη της βαρβαρότητας που έδειξαν οι Σταυροφόροι κατά την Πρώτη Άλωση της Κωνσταντινούπολης το 1204, καθώς και από την οικονομική εκμετάλλευση της Αυτοκρατορίας από τη Βενετία και τη Γένοβα
Στο μεταξύ, οι Οθωμανοί ετοιμαζόντουσαν για την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης. Ο σουλτάνος Μωάμεθ είχε συγκεντρώσει στρατό 150,000 ανδρών και ναυτικό 400 πλοίων. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά στοιχεία της οθωμανικής δύναμης ήταν το πυροβολικό του, το οποίο ήταν εξαιρετικά σύγχρονο για εκείνη την εποχή. Ένας τεράστιος πολιορκητικός κανόνας, κατασκευασμένος από τεχνίτες Σάξονες, αποτελούσε ένα από τα κύρια όπλα του σουλτάνου. Στις 7 Απριλίου, ο Μωάμεθ έστησε την πολιορκία μπροστά από την Πύλη του Αγίου Ρωμανού και ξεκίνησε τους επιθέσεις του. Οι Βυζαντινοί είχαν μόλις 7,000 άνδρες για να υπερασπίσουν την Πόλη, εκ των οποίων τους 2,000 ήταν μισθοφόροι, προερχόμενοι κυρίως από τη Βενετία και τη Γένοβα. Με την Αυτοκρατορία να βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση, ακολούθησε μια σειρά από επιθέσεις από τους Οθωμανούς, οι οποίοι προσπάθησαν να σπάσουν την αλυσίδα που προστάτευε την ανατολική πλευρά της Πόλης
Η κατάσταση για τους πολιορκούμενους έγινε πιο δύσκολη όταν ένα πλήρωμα υπό τον πλοίαρχο Φλαντανελλά κατάφερε να διασπάσει τον τουρκικό πλοιοκτόνο κλοιό και να εισέλθει στον Κεράτιος κόλπο. Αυτή η νίκη δίνει ελπίδες στους πολιορκούμενους, αφού ανοιγοκλείνουν την προοπτική για ναυτική βοήθεια. Ο Μωάμεθ, αντιληφθείς ότι το πυροβολικό του δεν ήταν επαρκές για την εκπόρθηση της Πόλης, αναζητά λύση από έναν ιταλό μηχανικό. Μαζί κατασκευάζουν ένα δίολκο, και κατά τη διάρκεια της νύχτας της 21ης προς την 22α Απριλίου, περίπου 70 πλοία τραβηγμένα από τον Βόσπορο εισέρχονται στον Κεράτιος κόλπο. Τώρα οι πολιορκούμενοι πρέπει να αποσπάσουν δυνάμεις από τα τείχη για να υπερασπιστούν την Πόλη, επιδεινώνοντας περαιτέρω την κρίση
Το τέλος ήρθε πρωί της 29ης Μαΐου 1453. Οι Οθωμανοί εισβάλλουν στην σχεδόν ανυπεράσπιστη πόλη και την καταλαμβάνουν σε λίγες ώρες. Ο αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, που αρνήθηκε να συνθηκολογήσει στον Μωάμεθ, πεθαίνει μαχόμενος ηρωικά. Οι Οθωμανοί προχώρησαν σε αιματηρές λεηλασίες και εξανδραποδισμούς. Το βράδυ, ο Μωάμεθ εισέρχεται πανηγυρικά στην Αγία Σοφία και προσεύχεται στον Αλλάχ, αποκαλύπτοντας το τέλος της πόλης
Η άλωση της Κωνσταντινούπολης ήταν ένα επικό και ανεπανάληπτο γεγονός. Η πτώση της είχε μεγάλη σημασία στην ιστορία της Ανατολής και της Δύσης. Η Πτώση της Κωνσταντινούπολης σήμανε το τέλος μιας εποχής και την αρχή μιας νέας εποχής. Ήταν η ανατολή του νέου καθεστώτος των Οθωμανών και το τέλος του μεγαλείου της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η Κωνσταντινούπολη υπήρξε η πύλη της Δύσης για πολλούς αιώνες και ένα σύμβολο της χριστιανικής και η πολιτισμική κληρονομιά της Ανατολής. Η Άλωση της Κωνσταντινούπολης θα παραμείνει για πάντα μια σκοτεινή σελίδα στην ιστορία μας.
