Το έτος 1934 σημαδεύτηκε από ένα αιματηρό επεισόδιο στην πόλη της Καλαμάτας, που άλλαξε για πάντα την ιστορία της περιοχής. Τα γεγονότα αυτής της απεργίας έτυχαν μεγάλης και εκτεταμένης ανταπόκρισης ανά την Ελλάδα, αφήνοντας ανεξίτηλο σημάδι στην κοινωνία και την πολιτική του τόπου
Την 11η Μαΐου 1934, οι εργάτες από πολλές πόλεις της Ελλάδας, όπως ο Βόλος, η Λάρισα, οι Πάτρες και η Χαλκίδα, μετέδωσαν μέσω τηλεγραφήματος στη Γενική Συνομοσπονδία των Εργατών την προθυμία τους να κατέβουν σε απεργία, διαμαρτυρόμενοι για τα αιματηρά γεγονότα που είχαν λάβει χώρα στην Καλαμάτα. Οι διαδηλώσεις και οι κινητοποιήσεις των εργατών συνέχισαν να επεκτείνονται σε πολλές περιοχές της Ελλάδας, καθώς οι εργάτες έδειχναν την αλληλεγγύη τους προς τους συναδέλφους τους στην Καλαμάτα
Στην Αθήνα, περίπου 2.000 κεραμούργοι προχώρησαν σε απεργία, ενώ οι εργάτες του καπνεργοστασίου πραγματοποίησαν δίωρη στάση εργασίας και διαδήλωσαν έξω από το υπουργείο Εσωτερικών. Οι αιματηρές συγκρούσεις μεταξύ των εργατών και των αρχών οδήγησαν σε τραυματισμούς και συλλήψεις. Ο προθεσμός που κυκλοφόρησε από την Αθήνα καταδίκασε τους τραυματισμούς των εργατών και εξέφρασε την αντίθεση του κατά της κοντινής υφαντουργίας Μπριτάνικα
Οι αντιδράσεις και οι διαμαρτυρίες συνεχίστηκαν σε όλη την Ελλάδα. Υπήρξαν ερανοί για τις οικογένειες των θυμάτων και οργανώθηκαν διαδηλώσεις που αποτυπώθηκαν σε πολλές εφημερίδες. Η κυβέρνηση αντικατέστησε την ηγεσία της λιμενικής αρχής και ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθούν διαπραγματεύσεις. Ωστόσο, η αγωνία για την αύξηση της δικτατορίας υπήρχε και άλλου, και αυξημένες προετοιμασίες για μεγάλη γενική απεργία ήταν σε εξέλιξη
Την 14η Μαΐου, η ΣΗΜΑΙΑ αναφέρει ότι επιτεύχθηκε συμφωνία με τους μυλέργατες και τους λιμενεργάτες, και ότι οι διαπραγματεύσεις για τα εργατικά αιτήματα θα συνεχιστούν. Την ίδια ημέρα, δημοσιεύτηκε και ένα πρακτικό της συμφωνίας. Ταυτόχρονα, άλλοι φορείς και άτομα εξέδωσαν ανακοινώσεις διαμαρτυρίας για τα γεγονότα, και υπήρξε μεγάλη συγκέντρωση χρημάτων για τις οικογένειες των θυμάτων
Την 16η Μαΐου, ολόκληρη η χώρα προετοιμαζόταν για μια πανελλαδική πανεργατική απεργία, που είχε ως στόχο την απαίτηση δικαιοσύνης για τα γεγονότα που συνέβησαν στην Καλαμάτα. Την ίδια ημέρα, άρχισαν οι ανακρίσεις για να διαπιστωθεί ποιος ευθύνεται για την αιματοχυσία, και φαίνεται ότι οι πρώτοι πυροβολισμοί δεν προήλθαν από την πλευρά των απεργών ή των εργοδοτών, αλλά από το στρατιωτικό απόσπασμα. Την επόμενη μέρα, η διάψευση των φημών για τις ευθύνες του Ενωματάρχη έδωσε ανάσα στην κοινότητα
Ο αγώνας για δικαιοσύνη και η μνήμη των θυμάτων συνεχίστηκαν και μετά από αυτό το σκοτεινό κεφάλαιο της ιστορίας της Καλαμάτας. Οι απεργητές και οι εργάτες συνέχισαν να αγωνίζονται για τα δικαιώματα τους και για την απελευθέρωση από τις καταπιεστικές συνθήκες εργασίας. Ο αγώνας αυτός αποτελεί μια σημαντική στιγμή στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και μας υπενθυμίζει τη σημασία της αλληλεγγύης και της αντίστασης για την επίτευξη δικαιοσύνης και αξιοπρέπειας.
